หวังจงฉวนพลันปรากฏรอยยิ้มขึ้นพลันใบหน้า แล้วเอ่ยอย่างระมัดระวัง “พวกเรากำลังรอคน รอพบท่านประธานของพวกคุณอยู่ครับ”
หลี่โม่เดินออกมาจากด้านหลังของหวังต้าย่ง แล้วเอ่ยเสียงเบา “ให้พวกเขารออยู่ข้างนอกก็พอ ถ้าพวกเขากล้าเข้ามามั่วซั่วนายก็ไม่ต้องเกรงใจ”
หวังต้าย่งเข้าใจเจตนาของหลี่โม่ในทันที แล้วเดินตามหลังหลี่โม่ไปยังห้องประธาน
เมื่อพวกหวังจงฉวนทั้งสามคนเห็นรปภ.ของบริษัทหยุนจงหลานเดินตามหลี่โม่เข้ามาราวกับบอดี้การ์ด แต่ละคนก็ตะลึงตาค้าง
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ทำไมรปภ.ของบริษัทหยุนจงหลานถึงมีท่าทีเชื่อฟังกับหลี่โม่ขนาดนี้ สถานการณ์มันดูผิดปกติสุด ๆ เลย
“ไอ้ขยะ! นี่แก......”
หวังจงเหิงกำลังจะตะโกนโวยวาย กระบองยางในมือของหวังต้าย่งก็ยื่นออกมา ชี้ไปที่หวังจงเหิง หวังจงเหิงพลันหุบปากไม่กล้าพูดอะไร
“ประตูห้องทำงานประธานบริษัท ไม่ใช่ที่ที่พวกคุณจะเอะอะเสียงดังได้ หุบปากให้หมด”
หวังต้าย่งตวาดอย่างเข้มงวด
หลี่โม่ยิ้มกว้างให้กับพวกหวังจงฉวนทั้งสามคน จากนั้นจึงเดินที่ประตูของห้องประธาน
หวังต้าย่งก้าวไปข้างหน้าทันที และใช้บัตรผ่านเปิดประตูให้หลี่โม่เดินเข้าไปในห้องทำงาน
หวังจงฉวนเบิกตากว้าง คิดจะเดินเข้าไปพร้อมกับหลี่โม่ แต่หวังต้าย่งนั้นหันกลับมาถีบเข้าที่ท้องของหวังจงฉวน ทำให้หวังจงฉวนกระเด็นออกไปไกล
“อ๊าก! ท้องฉัน”
หวังจงฉวนนอนกุมท้องตัวเองอยู่ที่พื้น รู้สึกว่าเมื่อครู่เกือบจะถูกถีบตายเสียแล้ว
หวังต้าย่งปิดประตูห้องทำงานประธาน พลางเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา “ห้องทำงานของประธานบริษัทเรายังกล้าบุกรุก คุณอยากตายนักสินะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร