หัวหน้ารปภ.พูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้ "โทรศัพท์มือถือไม่มีสัญญาณ ผมสงสัยว่าพวกมันจะตัดสัญญาณเพื่อปิดกั้นการสื่อสารของพวกเราครับ"
"บัดซบ! ถ้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรกคงไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่นอน" ครัฟต์กล่าวอย่างเสียใจ
สถานการณ์นี้ทำให้ครัฟต์เป็นทุกข์มาก จากที่ต้องการได้รับความไว้วางใจจากหลี่โม่ กลอุบายที่เขาสร้างขึ้นกลับกลายเป็นทำร้ายตัวเอง ทำให้ตอนนี้ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย ครัฟต์รู้สึกว่าเขาอาจจะตายที่นี่ในวันนี้ก็ได้
หากพระเจ้าให้โอกาสคลัฟต์เพื่อแก้ไขใหม่ คลัฟต์จะไม่ทำร้ายตระกูลหม่าแบบนั้นอย่างแน่นอน กลับกันจะยอมรับและให้เกียรติตระกูลหม่าราวกับว่าเขาเป็นบรรพบุรุษของตัวเอง
แต่ไม่มีโอกาสเริ่มต้นใหม่ในชีวิตแล้ว ครัฟต์ได้แต่หดตัวอยู่หลังมุมโต๊ะพลางตัวสั่นด้วยความกลัว
“พวกแกต้องคุ้มกันฉัน พวกแกต้องปกป้องความปลอดภัยให้ฉัน แล้วฉันจะให้โบนัสกับพวกแก!” ครัฟต์พูดอย่างเป็นกังวัล
"เราจะทำให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน"
หัวหน้ารปภ.มองไปที่หลี่โม่และกู้หยุนหลานหลังจากพูดจบ และรู้สึกแปลกใจกับความนิ่งเฉยของหลี่โม่
หลี่โม่นั่งบนโซฟาอย่างใจเย็น มองดูสถานการณ์ภายนอกราวกับดูหนัง
“คุณชายหลี่ ท่านไม่กลัวเลยเหรอครับ ผมว่าท่านควรจะไปหลบอยู่ข้างหลัง พวกมันอาจจะยิงเข้ามาได้” หัวหน้ารปภ.กล่าว
เมื่อได้ยินเสียงยิงปืน กู้หยุนหลานก็จับมือของหลี่โม่ไว้แน่น สมองของเธอตื่นตระหนกมากจนคิดอะไรไม่ออก
หลี่โม่รู้สึกถึงความกังวลใจของกู้หยุนหลาน จึงตบหลังมือของกู้หยุนหลานเบา ๆ เพื่อช่วยให้กู้หยุนหลานผ่อนคลาย
“พวกคุณจะซ่อนตัวกันอยู่ที่นี่น่ะเหรอ? ยังไงพวกมันก็ต้องบุกเข้ามาไม่ช้าก็เร็ว” หลี่โม่กล่าวอย่างสบาย ๆ
หัวหน้ารปภ.มองไปที่หลี่โม่โดยไม่พูดอะไร คิดว่าหลี่โม่ดูเหมือนตัวประหลาด
“เราทำได้แค่พยายามยื้อเวลาไว้ให้ได้มากที่สุด หวังว่าจะมีคนพบสิ่งผิดปกติและแจ้งตำรวจได้ทันเวลา ทุกอย่างขึ้นอยู่กับโชคชะตา หากพวกมันบุกเข้ามาจริง ๆ พวกเราคงต้องตายกันหมด”
คลัฟต์ตื่นตระหนกมาก ต้องการยกธงขาวและออกไป ดีกว่ารอความตายอยู่ที่นี่
หลี่โม่ส่ายหัว ดึงกู้หยุนหลานไปที่มุมห้องและบอกให้กู้หยุนหลานนั่งบนเก้าอี้ตรงมุมห้อง
“คุณเป็นเด็กดีรอผมอยู่ที่นี่นะ ผมจะออกไปคุยกับพวกมัน” หลี่โม่พูดอย่างจริงจัง
"ไม่เอา! พวกมันมีปืนนะ และคุณก็ทำให้หม่าเจียเฉิงไม่พอใจ ถ้าคุณออกไปตอนนี้ พวกมันจะต้อง..."
กู้หยุนหลานสำลักขณะที่เธอพูดและไม่สามารถพูดประโยคที่เหลือได้ เพราะฉากที่หลี่โม่ถูกยิงและเสียชีวิตด้วยปืนได้ผุดขึ้นในใจของกู้หยุนหลาน
หลี่โม่ลูบหัวของกู้หยุนหลานและพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณต้องเชื่อใจผมสิ สามีของคุณไม่ใช่คนธรรมดา ผมเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าซูเปอร์แมนอีกนะ"
"หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ต่อให้เป็นซูเปอร์แมนก็ออกไปก็สู้พวกมันไม่ได้"
กู้หยุนหลานจับที่แขนของหลี่โม่ไว้แน่น ไม่ต้องการให้หลี่โม่ออกไป
จางเฉียงหมดความอดทนและทำท่าทางประหลาดใจกับคู่ต่อสู้ของเขา จากนั้นจึงส่งสัญญาณให้หม่าเจียเฉิงตะโกน
“ให้ตายเถอะ ยังจะทำตัวเป็นเต่า ไม่รีบออกมาอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!”
หม่าเจียเฉิงตะโกนพร้อมกับชูปืนขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...