คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 745

ชูจงเทียนจ้องรถดัมพ์ที่อยู่ตรงหน้าอย่างละเอียด จากนั้นก็พูดเสียงเย็นชา “สั่งการไป บอกให้รถข้างหลังเร่งความเร็วไปขวางไว้ ถ้าขวางไม่ได้ก็ให้ชนไปเลย! ถ้าชนคันเดียวไม่จอดก็ชนสองคัน!”

“ครับ”

ลูกน้องประกาศออกไปทันที

ชูจงเทียนมองไปข้างหน้า เห็นรถของกู้หยุนหลานจอดอยู่ข้างทาง ส่วนรถดัมพ์ที่ขับอยู่ข้างหน้าสุดได้หักทิศทางแล้ว เพื่อจะชนกับรถของกู้หยุนหลานที่อยู่เลนตรงข้าม

ชูจงเทียนสบถคำหยาบ จากนั้นก็ตะโกนอย่างโกรธ ๆ “เร่งความเร็วเข้าไป! ขวางรถดัมพ์คันนั้นให้ได้!”

“ฮะ?”

คนขับรถอึ้ง ไม่เข้าใจว่าชูจงเทียนจะให้ตัวเองเข้าไปชน หรือว่าให้รถคันข้างหลังเข้าไปชน

“ฮะบ้าอะไร! รีบเร่งความเร็ว เหยียบคันเร่งให้มิด!”

ลูกตาของชูจงเทียนเป็นสีแดง ตะโกนกับคนขับอย่างบ้าคลั่ง

“ท่านเทียนใจเย็นนะครับ ร่างกายของคุณเป็นเงินเป็นทอง จะมาทำเรื่องเสี่ยงอันตรายแบบนี้ได้ยังไงกัน ให้รถคันข้างหลังเข้าไปขวางเถอะครับ”

ลูกน้องพูดเตือนด้วยใบหน้าขมขื่น ถ้าชนรถดัมพ์ขึ้นมาจริง ๆ ด้านที่เขานั่งอยู่จะเป็นทิศทางที่ได้รับแรงกระแทกจากการชนรุนแรงที่สุด

“ใจเย็นบ้าอะไร! ร่างกายฉันเป็นเงินเป็นทอง! แต่ถ้าเกิดเรื่องขึ้นกับคุณหลี่ อย่าว่าแต่ฉันเลย แม้แต่พวกเราทุกคนก็จะได้ตายตามคุณหลี่ไปแน่! ถ้าไม่อยากตายกันหมดก็ทำตามคำสั่งเดี๋ยวนี้!”

คำพูดของชูจงเทียนทำให้ทั้งลูกน้องและคนขับรถต่างอึ้ง ทั้งสองไม่คิดเลยว่าเรื่องราวมันจะรุนแรงขนาดนี้

คนขับรถกัดฟัน เพื่อชีวิตของทุกคน มาลองกันสักตั้งแล้วกัน ไม่อย่างนั้นก็คงจะได้ตายกันหมดจริง ๆ

“ท่านเทียนนั่งดี ๆ นะครับ ทุกคนคาดเข็มขัดนิรภัยให้ดี!”

คนขับเหยียบคันเร่งมิด ความเร็วของรถเบนซ์พุ่งทะยานเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับบิน ไม่ช้ามาตรวัดความเร็วก็ระเบิดไป

รถเบนซ์ขับพุ่งเข้าไปอย่างสง่างาม เดินทางไปทิศทางตรงกลางระหว่างรถดัมพ์กับรถของกู้หยุนหลาน

กู้หยุนหลานบ่นพึมพำเสียงเบา ในหัวสับสนไปหมด

หลี่โม่เงยหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถ เห็นรถเบนซ์ของชูจงเทียนรู้สึกคุ้นตา และมองที่รถดัมพ์อีกที มองทะลุกระจกหน้ารถดัมพ์คนนี้ไป หลี่โม่เห็นสีหน้าโหดเหี้ยมของคนขับรถดัมพ์

นี่เป็นการวางแผนไว้ล่วงหน้า นี่มันพุ่งเป้ามาที่ตัวเองเลย! หลี่โม่มั่นใจมาก ๆ ว่ามีคนพุ่งเป้ามาที่ตนเอง

ในเมื่อพุ่งเป้ามาที่ตัวเอง งั้นก็ไม่น่าใช่รถดัมพ์หนึ่งคันนี้ จะต้องมีคันที่สอง คันที่สาม มีฝ่ายตรงข้ามเยอะมาก

“รีบลงจากรถ ออกไปเร็ว ออกไปจากที่นี่!”

“ลงจากรถ?”

กู้หยุนหลานสงสัยเล็กน้อย คิดว่าในเวลานี้อยู่ในรถถึงจะปลอดภัยที่สุด

“เร็วเข้าสิ”