คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 747

ปัง ปัง ปัง

เสียงปืนดังขึ้นรัว ๆ ลูกน้องของชูจงเทียนต่างร้องอย่างน่าสงสารแล้วล้มลงพื้นติด ๆ กัน หลี่โม่ดึงกู้หยุนหลานไปหลบหลังประตูรถเบนซ์ แล้วดึงประตูให้คุ้มกันกู้หยุนหลานมากที่สุด

หลังจากพวกลูกน้องของชูจงเทียนทยอยหลบไปที่รถแล้ว ก็มองไปรอบ ๆ อย่างตกใจ

พวกลูกน้องเอามาแค่กระบองเท่านั้น ไม่มีทางสู้กับปืนได้เลย ตอนนี้ได้ยินเสียงปืนก็ต่างมึนงงกัน ไม่รู้เลยว่าควรจะทำอย่างไร

“มีปืนได้ยังไงกัน นี่มันกล้าเกินไปแล้ว กลางวันแสก ๆ แบบนี้ ไม่สนใจกฎของราชาเลยหรือไง? พวกเราเป็นแก๊งกันอยู่ที่นี่ก็ใช้แค่กระบอกเท่านั้นเอง”

“ล้มไปแล้วหกคน ทางนั้นก็ยิงไปแค่หกนัด ไอ้นี่มันนักแม่นปืนนี่ ต้าเหยี่ยนแกอย่าโผล่หัวออกไปเชียวนะ! ระวังจะถูกปืน…”

ปัง!

คนที่ชื่อต้าเหยี่ยนโผล่หัวออกไปมองข้างนอกแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นก็ถูกปืนยิงเข้าที่หัวระเบิดแล้ว

เห็นหัวของต้าเหยี่ยนกระจุยแบบนั้น คนอื่น ๆ ก็ตกใจจนตัวสั่น ชั่วพริบตาก็รู้สึกว่าชีวิตไม่มีหวังเสียแล้ว

“หลบกันให้ดีนะ! อย่าได้โผล่หัวออกมา ทางนั้นมันต้องเป็นนักแม่นปืนแน่ ๆ ไม่ใช่คนที่พวกเราจะจัดการได้!”

“รีบโทรแจ้งตำรวจเร็ว มีเรื่องอะไรให้โทรแจ้งตำรวจ!”

พวกลูกน้องหยิบมือถือขึ้นมาใจสั่น รีบต่อสายแต่แจ้งตำรวจก็ไม่ทันแล้ว ความช่วยเหลือที่อยู่ไกลมาไม่ทันหรอก

ชูจงเทียนยิ้มน่าสงสาร "คิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นภัยเงียบที่ตามอยู่ข้างหลัง คุณหลี่ เกรงว่าคนของผมจะปกป้องคุณไม่ได้แล้ว”

“ไม่ต้องกังวล แค่ปะทะกันนิดหน่อย ผมมีวิธี”

หลี่โม่เช็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้วหายใจเข้าลึก ๆ

หลี่โม่ต้องเรียกพลังในร่างกายเขา แม้ว่าสภาพร่างกายจะดีกว่าเมื่อกี้เยอะ แต่ร่างกายหลี่โม่ก็ยังห่างไกลกับการกลับสู่สภาวะปกติ

สองมือของกู้หยุนหลานจับแขนของหลี่โม่ไว้แน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกกังวล “คุณไม่ต้องฝืนแล้วได้ไหม ตอนนี้สีหน้าคุณแย่มาก แถมเหงื่อออกเยอะขนาดนี้อีก ฉันห่วงว่าคุณจะขาดน้ำ”

“ไม่เป็นไรจริง ๆ ถ้าผมไม่ออกไป ทุกคนก็จะต้องตายนะ” หลี่โม่พูดหนักแน่น