คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 121

เมื่อมองไปที่แผ่นอกแกร่งของชายคนนั้น เฟรยาก็ตกอยู่ในอาการตะลึง ชายคนนั้นลูบไล้คางของเธอ ดวงตาที่มีเสน่ห์ชวนมองของเขาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าหลงใหล “หึ พวกนายเรียกผู้หญิงมาจริง ๆ ด้วย เธอโคตรสวยเลย”

ใบหน้าของเฟรยาบอกบุญไม่รับ เธอสงสัยจริง ๆ ว่าเธอมาผิดห้องหรือเปล่า

ถึงอย่างนั้นเธอได้ยินเสียงคนกำลังเล่นไพ่ดังออกมาจากภายในห้อง จากนั้นเธอจึงถามขึ้น “ฉันมาตามหาฌอน ฮิลล์ เขาอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

ชายคนนั้นหันหน้าเข้าไปในห้องด้วยความงุนงง “มีคนมาตามหานายน่ะฌอน แปลกนะ นายมีคนรู้จักในเมืองเพิร์ธตั้งแต่เมื่อไร?”

“ฉันเป็นเพื่อนของภรรยาเขาต่างหาก” เฟรยาผลักมือของเขาที่กั้นประตูเอาไว้ออก และแทรกตัวเข้าไปภายในห้องด้วยความไม่พอใจ

มีผู้ชายสามคนอยู่ภายในห้องนั้น ดูจากท่าทางแล้วพวกเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี ผู้ชายคนหนึ่งที่คาบบุหรี่เอาไว้ในปากพูดขึ้น “ร็อดนี่ย์ ฉันแค่ขอให้นายไปเปิดประตู ทำไมถึงปล่อยให้เธอเข้ามา?”

“นายจะมาโทษฉันไม่ได้นะ” ร็อดนีย์ สโนว์นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่ เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด จากนั้นจึงมองไปที่เฟรยาด้วยความสนใจ

ฌอนนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ เขาเหลือบมองเฟรยาอย่างไม่ใส่ใจขณะที่ถือไพ่ จากนั้นเขาจึงโยนไพ่ลงบนโต๊ะ

“ไล่เธอออกไป”

“เดี๋ยวก่อน” เฟรยาวิ่งเข้าไปหาฌอนโดยไม่หยุดคิดเลยแม้แต่น้อย “แคทเธอรีนถูกครอบครัวของเธอใช้เป็นเครื่องมือ ตอนนี้เธอถูกขังอยู่ที่สถานีตำรวจ มีคุณเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้ ตำรวจบอกว่าคดีนี้จะถูกปิดภายในสามวัน แล้วจากนั้นเธอจะถูกตัดสินพิพากษา”

“ไม่ใช่เรื่องของผม” ฌอนโพล่งห้าคำนี้ออกมาอย่างไม่สนใจใยดี

“แต่เธอเป็นภรรยาของคุณนะ”

ริมฝีปากของฌอนเบ้ลงทันที “คุณเข้าใจผิดแล้ว เธอเป็นแฟนเวสลีย์ต่างหาก แล้วชีวิตของเธอก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผม กลับไปได้แล้ว”

การพูดถึงผู้หญิงจอมหลอกลวงที่ไม่มีหัวใจคนนั้น ทำให้เขาอารมณ์เสีย