คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 131

“หยุดอยู่ตรงนั้น” ฌอนโยนกุญแจและเครดิตการ์ดลงบนโต๊ะ “ผมย้ายไปอยู่ที่ริเวอร์ไซด์แมนชั่นแล้ว นี่เป็นกุญแจประตูทางเข้าวิลล่า แล้วนั่นก็เป็นบัตรใบเดียวกันกับที่คุณเคยใช้จ่ายเรื่องในบ้านก่อนหน้านี้”

สิ่งนี้ทำให้แคทเธอรีนรู้สึกแปลกใจ “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงย้ายที่อยู่ล่ะคะ?”

“ตอนนี้เจ้าฟัดจ์มีลูกแมวเพิ่มขึ้นมาอีกสามตัว บ้านเก่ามีพื้นที่ไม่เพียงพอสำหรับเด็ก ๆ พวกเขาต้องการสวนกว้าง ๆ ให้เด็ก ๆ ได้วิ่งเล่นอาบแดด” เขาตอบเรียบ ๆ

“...”

หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก ทำไมเธอถึงไม่เกิดเป็นแมวแทนนะ? การเป็นมนุษย์มันเหนื่อยแสนเหนื่อยเกินไป

เป็นแมวไม่ต้องทำอาหาร และมีความสุขกับสิทธิพิเศษในการเข้าพักในวิลล่าสุดหรูที่ได้รับการปรับปรุงก่อสร้างใหม่

“ไม่ต้องอิจฉาหรอก อยู่ข้าง ๆ ผมด้วยความซื่อสัตย์ แล้วคุณจะได้ใช้ชีวิตแบบนั้นเหมือนกัน” ริมฝีปากบางของผู้ชายคนนั้นยกขึ้นน้อย ๆ ตราบใดที่เธอเลิกยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนอื่น แล้วทำตัวน่ารักเวลาอยู่ใกล้ ๆ เขา เขาสามารถให้เธอเป็นคุณนายฮิลล์ของเขาได้ตลอดไป

ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าเขาต้องแต่งงานใหม่อีก หลังจากที่พวกเขาหย่าขาดจากกัน นั่นเป็นเรื่องวุ่นวายสำหรับเขา

“อือ” หญิงสาวบุ้ยปากน้อย ๆ เธอไม่อยากเป็นแม่ครัวส่วนตัวของเขาตลอดไป เป้าหมายของเธอคือหาเงินให้ได้เยอะ ๆ เพื่อจะได้จ่ายหนี้ 400 ล้านดอลล่าร์ คืนให้เร็วที่สุด “ฉันจะย้ายเข้าไปในอีกสองวันนะคะ”

“ไม่ได้ ย้ายไปเดี๋ยวนี้เลย ผมต้องเห็นคุณอยู่ที่นั่น เมื่อผมกลับถึงบ้าน” ชายหนุ่มทำหน้าไม่พอใจ “คดีของคุณเป็นอีกหนึ่งคดีที่จัดการยาก ผมอาจจะว่าความแพ้ได้เลยนะ ถ้าผมกินไม่อิ่มนอนไม่หลับ”

“อื้ม... ได้เลยค่ะ ฉันจะรีบย้ายเข้าไปทันที” เธอฝืนยิ้มออกมาเท่าที่เธอจะฝืนได้

...

หลังจากที่ออกจากสำนักงานทนายความเจนนิงส์ แคทเธอรีนก็ตรงไปที่บ้านของเฟรยาเพื่อเก็บสัมภาระของเธอ

พวกเธอรับประทานอาหารร่วมกันก่อนที่จะออกมา ในตอนท้าย เฟรยาวางกล่องเล็ก ๆ ลงบนมือของเธอขณะที่ยิ้มออกมาอย่างซุกซน “จำเอาไว้ว่าต้องรู้จักป้องกันตัวเอง อย่าปล่อยให้ตัวเองท้อง”

แคทเธอรีนโยนกล่องเล็ก ๆ นั่นทิ้งไปราวกับมันเป็นถ่านร้อนฉ่าที่กำลังเผาไหม้ พวงแก้มของเธอเป็นสีแดงราวกับมะเขือเทศสุก “หยุดทำตัวไร้สาระสักทีเถอะ”

“ก็ได้ ฉันตั้งใจจะเก็บไว้ใช้เอง คืนนั้นแพทริคมาค้างที่นี่ ฉันคิดว่าจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ แต่เขาก็รีบร้อนออกไป” เฟรยาไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “เธอไม่อยากใช้ก็ไม่ต้องใช้ แต่อย่ามาหาว่าฉันไม่เตือนตอนที่เธอเกิดท้องขึ้นมาล่ะ”

“อ๋อ ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

เธอรู้สึกตกใจมาก ห้องนอนนี้กว้างขวางราวกับห้องนอนใหญ่ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อย แม้กระทั่งผ้าปูที่นอนก็ถูกปูเอาไว้เป็นอย่างดี มันหรูหรามากกว่าคฤหาสน์หลังอื่น ๆ ในเจไดต์ เบย์

ป้าลินดาพูดขึ้น “ผ้าขนหนูและแปรงสีฟัน ป้าเตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะคะ เรียกหาป้าได้เสมอถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มเติม”

หลังจากที่ป้าลินดาออกไปแล้ว เธอจึงเริ่มนำผลิตภัณฑ์บำรุงผิวของเธอออกมาจัดเรียงเอาไว้บนโต๊ะ เธอเห็นว่ามีเครื่องเป่าผมอยู่ในลิ้นชักอีกด้วย

เธอแอบขอบคุณความรอบคอบของป้าลินดา เธอตั้งใจจะเก็บเสื้อผ้าของเธอให้เข้าที่เข้าทาง ทว่าภายในห้องมีระบบทำความร้อนและบรรยากาศรอบตัวของเธอก็อุ่นสบาย

ด้านนอกเป็นฤดูหนาว ทว่าที่นี่กลับให้ความรู้สึกเหมือนฤดูใบไม้ผลิ จู่ ๆ เธอก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมา

เพราะเป็นเวลาช่วงบ่ายแล้ว หญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นชุดนอนบาง ๆ แล้วซุกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนหนา เธอรู้สึกเคลิบเคลิ้มด้วยกลิ่นอันคุ้นเคย

ที่นอนนี้ก็แสนจะสบาย นี่ยังไม่พูดถึงผ้านวมที่นุ่มและอบอุ่น ยิ่งไปกว่านั้น เพราะเรื่องคดีความที่สร้างความหนักใจให้กับเธอในช่วงที่ผ่านมา ทำให้เธอไม่สามารถนอนหลับได้สนิทเลย ในที่สุดเธอก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว ภายในเวลาไม่กี่วินาที สมองของเธอก็ว่างเปล่า แล้วหญิงสาวก็จมลงสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว