คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 134

หลังจากที่ฌอนรับประทานอาหารหมดไปสามจาน เจ้าฟัดจ์ก็เข้ามาหาเขาพร้อมกับลูกแมวทั้งสามตัว

“พวกเด็ก ๆ มีชื่อกันหรือยังคะ?” แคทเธอรีนถามขึ้นหลังจากที่เธออุ้มลูกแมวขึ้นมาหนึ่งตัว

“ยังไม่มี” เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นสลับกับลูกแมวก่อนจะพูดขึ้นทันที “แต่ตอนนี้ผมคิดออกแล้ว จะเรียกพวกมันว่าแคท เอรีน แล้วก็โจนส์”

แคทเธอรีนอึ้งไป “ทำไมคะ?”

“มันผุดขึ้นมาในหัวผมเอง มันง่ายแล้วก็เหมาะดี” เขาพูด จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงาน

ป้าลินดาเดินเข้ามาพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เป็นคู่รักหนุ่มสาวที่น่ารักดีนะคะ”

“...”

‘สายตาของป้าลินดายังดีอยู่ใช่ไหมคะ? ป้าแสดงความคิดเห็นแบบนั้นออกมาได้อย่างไร?’

เธอไม่กล้าพูดคุยกับป้าลินดาหลังจากที่เคยคุยกันไปแล้วก่อนหน้านี้ ในตอนนั้นเอง เธอรีบขึ้นไปข้างบนแล้วย้ายสัมภาระของเธอไปที่ห้องพักสำหรับแขก

เวลา 22:00 น. เธอสังเกตเห็นว่าฌอนยังไม่ออกจากห้องทำงาน

บางทีเขาอาจจะมีปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับคดีของเธอในชั้นศาล มันเป็นเรื่องท้าทายจริง ๆ

ด้วยความรู้สึกเป็นห่วง เธอจึงทำโจ๊กข้าวโอ๊ตไปให้เขา หญิงสาวเคาะประตูห้องทำงาน

“เข้ามา”

หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมกับโจ๊กข้าวโอ๊ต เมื่อได้รับอนุญาตจากเขาให้เข้ามาได้

เหมือนอย่างเคย เขากำลังสวมแว่นตาอ่านเอกสารอยู่ โคมไฟตั้งโต๊ะส่องแสงละมุนขับเน้นให้เห็นโครงหน้าอันหล่อเหลาของเขา

“ฉันเป็นห่วง กลัวว่าคุณจะหิวค่ะ” เธอเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับชามโจ๊กข้าวโอ๊ต