คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 134

หลังจากที่ฌอนรับประทานอาหารหมดไปสามจาน เจ้าฟัดจ์ก็เข้ามาหาเขาพร้อมกับลูกแมวทั้งสามตัว

“พวกเด็ก ๆ มีชื่อกันหรือยังคะ?” แคทเธอรีนถามขึ้นหลังจากที่เธออุ้มลูกแมวขึ้นมาหนึ่งตัว

“ยังไม่มี” เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นสลับกับลูกแมวก่อนจะพูดขึ้นทันที “แต่ตอนนี้ผมคิดออกแล้ว จะเรียกพวกมันว่าแคท เอรีน แล้วก็โจนส์”

แคทเธอรีนอึ้งไป “ทำไมคะ?”

“มันผุดขึ้นมาในหัวผมเอง มันง่ายแล้วก็เหมาะดี” เขาพูด จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงาน

ป้าลินดาเดินเข้ามาพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เป็นคู่รักหนุ่มสาวที่น่ารักดีนะคะ”

“...”

‘สายตาของป้าลินดายังดีอยู่ใช่ไหมคะ? ป้าแสดงความคิดเห็นแบบนั้นออกมาได้อย่างไร?’

เธอไม่กล้าพูดคุยกับป้าลินดาหลังจากที่เคยคุยกันไปแล้วก่อนหน้านี้ ในตอนนั้นเอง เธอรีบขึ้นไปข้างบนแล้วย้ายสัมภาระของเธอไปที่ห้องพักสำหรับแขก

เวลา 22:00 น. เธอสังเกตเห็นว่าฌอนยังไม่ออกจากห้องทำงาน

บางทีเขาอาจจะมีปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับคดีของเธอในชั้นศาล มันเป็นเรื่องท้าทายจริง ๆ

ด้วยความรู้สึกเป็นห่วง เธอจึงทำโจ๊กข้าวโอ๊ตไปให้เขา หญิงสาวเคาะประตูห้องทำงาน

“เข้ามา”

หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมกับโจ๊กข้าวโอ๊ต เมื่อได้รับอนุญาตจากเขาให้เข้ามาได้

เหมือนอย่างเคย เขากำลังสวมแว่นตาอ่านเอกสารอยู่ โคมไฟตั้งโต๊ะส่องแสงละมุนขับเน้นให้เห็นโครงหน้าอันหล่อเหลาของเขา

“ฉันเป็นห่วง กลัวว่าคุณจะหิวค่ะ” เธอเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับชามโจ๊กข้าวโอ๊ต

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เขาพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว เขาค่อย ๆ เอื้อมมือไปหยิบเอกสารที่เกี่ยวกับคดีความของเธอแล้วพูดด้วยความหงุดหงิด “คดีของคุณค่อนข้างยากนะ เจฟฟี่ลบข้อมูลโครงการจำนวนมากเพื่อปกป้องเจมส์”

เธอรู้สึกเครียดขึ้นมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ยังพอมีหวังที่จะชนะบ้างไหมคะ?”

“แพ้คืออะไร? ผมไม่เคยเจอเรื่องแบบนั้นมาก่อน” เขาพูดขึ้นเรียบ ๆ แต่ละคำที่พูดออกมาให้ความรู้สึกถึงความเย่อหยิ่งในตัวเขา

“...”

เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดี

ถึงอย่างนั้น เธอก็ต้องยอมรับว่าผู้ชายยิ่งค่อนข้างมีเสน่ห์เมื่อพวกเขามีความมั่นใจเต็มเปี่ยม โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเขาซึ่งดูไร้ที่ติเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

เขารู้สึกเขินเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นจ้องมองเขาใกล้ ๆ โดยไม่กะพริบตา ผู้หญิงคนนี้จะหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ได้ไหม? เขายังต้องทำงานต่อ