คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 135

ทันใดนั้นเอง ฌอนก็นึกขึ้นมาได้ว่าแคทเธอรีนหอมหวานเพียงใด เขาจึงอุ้มเธอเข้าสู่อ้อมแขนในทันที “ไปที่ห้องนอนกันเถอะ”

ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานของหญิงสาว “เดี๋ยวก่อนนะคะ คุณไม่ทำงานแล้วหรือคะ?”

“ผมนึกว่าคุณอยากให้ผมเลิกทำงานไม่ใช่เหรอ?”

เขาชำเลืองมองไปที่หญิงสาว

“ฉันพูดแบบนั้นตอนไหนคะ?” จู่ ๆ ร่างบางของเธอก็สั่นเทาขึ้นมา

“แววตาของคุณบอกทุกอย่างไว้ชัดเจนหมดแล้ว” เขามองเธออย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้อง โดยที่ยังอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขน

ตอนนี้เองที่เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา เขาเข้าใจอะไรเธอผิดไปหรือเปล่านะ? เมื่อชายคนนั้นเริ่มถอดเสื้อแจ็กเก็ตออกต่อหน้าเธอ หญิงสาวก็พอจะเข้าใจได้แล้วว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอต่อไป...

หญิงสาวรีบร้อนลุกขึ้นนั่งตัวตรงบนเตียง “ไม่ได้นะคะ ฉันกำลังเป็นประจำเดือนอยู่”

คิ้วเข้มของเขาขมวดกันด้วยความไม่พอใจ นี่เป็นโอกาสซึ่งหายากที่เขาอยากจะจัดหนักเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของเธอ

น่าผิดหวังอะไรอย่างนี้

ในอีกด้านหนึ่ง แคทเธอรีนกลับลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีที่ประจำเดือนของเธอมาตอนที่เธออาบน้ำเมื่อเช้านี้ ความจริงแล้ว นับตั้งแต่คราวนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกต่อต้านการมีเพศสัมพันธ์เป็นอย่างมาก “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวกลับไปที่ห้องของฉันนะคะ”

หว่างคิ้วของฌอนขมวดชิดกันแน่นขึ้น “คุณไม่นอนที่ห้องผมเหรอ?”

“ฉันไม่อยากรบกวนคุณค่ะ” เธอจะไม่ยอมนอนห้องเดียวกับเขาเป็นอันขาด

“ไม่เป็นไรหรอก แค่นอนที่นี่เอง ผมไม่อยากให้คุณมาเคาะประตูห้องผม พร้อมด้วยผ้าห่มตอนดึก ๆ อีก” เขาดึงเธอกลับลงไปนอนบนเตียง “ไปเตรียมเสื้อผ้าใหม่ให้ผมเปลี่ยนด้วย ผมจะไปอาบน้ำ”