คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 136

แม้ว่าแคทเธอรีนจะเคยคบหากับอีธานมาก่อนและอีกฝ่ายก็ให้เกียรติเธอเป็นที่สุด ทว่าพวกเขาทั้งคู่ไม่เคยนอนร่วมเตียงเดียวกันเลย ไม่ต้องพูดถึงการนวดท้องของเธออย่างนุ่มนวลเมื่อเธอปวดท้องประจำเดือน

เธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าฌอนจอมเผด็จการจะทำแบบนี้ นอกจากนั้น เขายังมีความอดทนสูงมาก สุดท้ายแล้ว กลับเป็นเธอเองที่รู้สึกเขินอายขึ้นมา “ดีขึ้นแล้วค่ะ มันไม่ได้ปวดมากอีกแล้ว...”

“อยู่เงียบ ๆ แล้วนอนซะ” เขาสั่งโดยไม่ได้หยุดมือของเขาที่นวดอยู่เลย

เธอไม่กล้าโต้เถียงอะไรออกไปอีก ในเวลาเพียงไม่นาน เพราะความปวดที่บรรเทาลง หญิงสาวก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

6:00 น. ของเช้าวันถัดมา เขาขยับตัวเล็กน้อยขณะที่เธอกำลังลุกออกจากเตียงเพื่อไปเตรียมอาหารเช้าให้กับเขา

“คุณจะไปไหน?”

“นอนต่อเถอะค่ะ ฉันจะไปทำอาหารเช้า...”

“ไม่ต้องทำก็ได้ ในเมื่อคุณไม่สบาย” เขารั้งเธอให้กลับเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง เขาวางฝ่ามือลงบนหน้าท้องของเธออีกครั้งโดยไม่รู้ตัว

“ฉันไม่ปวดท้องแล้วนะคะ” หญิงสาวพยายามห้ามเขา

“เหรอ” เขาหลับตาลงอีกครั้ง เธอแอบลืมตาขึ้นเพื่อพินิจมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ผู้หญิงคนไหนก็ไม่อาจต้านทานต่อความหล่อเหลาของเขาได้ โดยเฉพาะเวลาที่เขาทำตัวอ่อนโยนแบบนั้น

หัวใจของเธอดูเหมือนกำลังเต้นแรงอยู่ใต้อก โดยไม่ได้พูดอะไรออกมา หญิงสาวก้มหน้าลงเงียบ ๆ อีกครั้ง

...

ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง

ในวันพิจารณาคดีความ แคทเธอรีน ฌอน และเฮดลีย์เดินทางไปที่ศาลพร้อมกัน

เจฟฟี่ถอนหายใจก่อนจะก้าวไปข้างหน้า “คุณชายคลาร์ก ผมผิดเองที่สั่งสอนลูกสาวของผมไม่ดี ผมไม่ควรมอบโครงการใหญ่แบบนี้ให้เธอดูแลจริง ๆ ไม่ต้องเป็นห่วง ซัมมิทจะรับผิดชอบค่าเสียหายทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ ผมจะชดใช้ให้กับคุณ และสัญญาว่าคราวนี้ผมจะใช้วัสดุก่อสร้างที่มีคุณภาพดีที่สุดให้คุณ”

“ผมหวังว่าคุณจะรักษาคำพูด ผมจะจ้างทีมงานมืออาชีพมาตรวจสอบความคืบหน้าต่อไป ถ้ามีอะไรผิดพลาดอีก มันจะเป็นคุณที่ถูกส่งเข้าคุกไปอีกคน ประธานโจนส์” ไมล์ไม่ได้สนใจจะตกลงกับพวกโจนส์อีกต่อไปแล้ว เขาออกไปพร้อมกับทนายความของเขาหลังจากพูดจบ

ใบหน้าของเจฟฟี่เปลี่ยนไปอีกครั้งเมื่อไมล์ออกไป “เคธี่ แกนี่มันดีแต่ทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ”

“ประธานโจนส์คะ ได้เวลาออกจากบทบาทที่คุณกำลังแสดงอยู่แล้วนะคะ” แคทเธอรีนแทบจะโมโหเมื่อได้ยินคำพูดนั้น “เห็นได้ชัดว่าเจมส์อยู่เบื้องหลังเรื่องวุ่นวายพวกนี้ คุณไม่จำเป็นต้องรักฉันก็ได้ค่ะ แต่ฉันเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของคุณ ฉันมีค่าน้อยกว่าหลานชายที่ไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับคุณเลยเหรอคะ?”

ความรู้สึกที่ซับซ้อนยากจะเข้าใจฉายผ่านดวงตาของเขา แซลลี่ก้าวขึ้นมาทันที “เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน? เจมส์ไม่รู้เรื่อง เธอไม่เพียงแค่พยายามจะทำลายชื่อเสียงของซัมมิท นี่เธอยังพยายามใส่ร้ายญาติของเธอด้วยเหรอ? ทำไมเป็นคนใจร้ายได้ดำได้ถึงขนาดนี้?”

“คุณแม่ หนูเป็นลูกสาวของคุณแม่นะคะ!” แคทเธอรีนตะโกนโวยวายออกมา เธอเป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดา ๆ เท่านั้น แม้ว่าเธอจะพยายามแสร้งทำเป็นเข้มแข็งเพียงใดก็ตาม “คุณแม่รู้ไหมว่าเจมส์ติดสินบนนักโทษให้มาฆ่าหนู?”

“เฮ้ย เลิกพูดอะไรไร้สาระแบบนั้นนะ” เจมส์ตะคอก “การหมิ่นประมาทเป็นความผิดร้ายแรง เธอมีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์หรือเปล่า?”