คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 137

“เงียบไปซะ ถ้าแกไม่มีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์” แซลลี่จ้องเขม็งไปที่แคทเธอรีน “แกทำอะไรให้ครอบครัวบ้าง นอกจากสร้างปัญหา? แกสมควรแล้วกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไปใช้เวลาสำนักผิดในคุกซะ!”

แคทเธอรีนตัวสั่นไปทั้งร่าง เขาว่ากันว่า แม้แต่เสือที่ดุร้ายยังไม่ยอมกินลูกของมันเอง ทว่าเธอกลับรู้สึกว่า แซลลี่และเจฟฟี่คงจะอำมหิตเสียยิ่งกว่าเสือ

“พวกคุณสองคนจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม” เธอตะคอกอย่างโกรธเคือง “การที่พวกคุณปฏิบัติกับฉันด้วยความเย็นชาและรังเกียจแบบที่ผ่านมาก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่คุณก็ไม่ควรมาจัดฉากใส่ร้ายฉัน ฉันสาบานว่า ฉันจะทำให้ซัมมิทต้องพังพินาศย่อยยับ!”

รีเบคก้าหัวเราะขึ้นอย่างประชดประชัน “เธอคิดว่าเธอเหลือเวลามากเท่าไรเหรอ? ทนายความของตระกูลคลาร์กบอกว่า เธอจะได้รับโทษจำคุกอย่างน้อย 20 ปี น้องสาวที่รักของฉัน อยู่ในคุกก็ทำตัวดี ๆ หน่อยแล้วกัน ฉันจะไปเยี่ยม ถ้าฉันมีเวลาว่างนะ”

“พวกคุณดูมั่นใจจังเลยนะ ว่าฉันจะแพ้” แคทเธอรีนเยาะเย้ย เมื่อเห็นใบหน้าของพวกเขาที่แทบจะอดรนทนไม่ไหวที่จะโยนเธอเข้าไปในคุก

เจมส์ตอบอย่างวางมาด “ก็ยังดีที่มีความหวัง แต่อาจจะมีเรื่องบางเรื่องที่เธอยังไม่เข้าใจ ตระกูลคลาร์กได้จ้าง แฮร์รี่ สจ๊วต ทนายความที่เก่งที่สุดในเมลเบิร์นมา ในขณะที่เธอ...”

เขาหันไปชำเลืองมองเฮดลีย์เร็ว ๆ ก่อนจะหัวเราะเยาะออกมา “ฮ๊ะ ใครกันเนี่ย? นี่คุณเพิ่งจบจากคณะนิติศาสตร์มาใช่ไหม?”

เขาเดินไปจิ้มหน้าอกของเฮดลีย์ “เฮ้ย ไอ้น้อง นายรู้ไหมว่านายกำลังสู้กับใครอยู่? ตระกูลคลาร์ก! อย่าก้าวผ่านประตูนั้น แล้วทำลายอนาคตของตัวเองเลย ฉันขอแนะนำให้นายรีบออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่นายจะทำได้”

เฮดลีย์เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ความจริงแล้วเขาเป็นคนหน้าเด็ก ด้วยเหตุนี้คนอื่น ๆ จึงมักจะชอบเข้าใจผิดว่าเขาเพิ่งเรียนจบ แปลกดีเหมือนกัน

รีเบคก้าแนะนำอย่างใจดี “ไม่มีใครกล้าทำคดีของเคธี่เลยนะ คุณอาจจะยังไม่รู้เรื่องอะไรมาก เพราะคุณยังไม่มีประสบการณ์ทำงาน แต่เราเตือนคุณด้วยความหวังดี”

“ด้วยอะไรนะ?”

น้ำเสียงที่ให้ความรู้สึกถึงความไม่สนใจใยดีดังขึ้น

แคทเธอรีนรู้ว่าเป็นเสียงของใครโดยที่เธอไม่ต้องหันไปมอง มุมปากของเธอเบ้ลง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกกระตือรือร้นอยากจะเห็นสีหน้าของพวกเขา เมื่อต้องเผชิญหน้ากันที่ชั้นศาลในภายหลัง

“คุณกำลังล้อผมเล่นเหรอครับ” เฮดลีย์ตอบพร้อมกับเผยยิ้มสุภาพออกมา “พวกเขาเข้าใจผิดว่าผมเป็นทนายความของคุณโจนส์ แถมยังคิดว่าผมเพิ่งเรียนจบ”

“ก็หน้านาย... ความจริงแล้ว ก็ดูยังเด็กอยู่เลยนะ” ฌอนออกความเห็นหลังจากที่มองผ่าน ๆ

เฮดลีย์ยิ้มพลางไหวไหล่อย่างช่วยไม่ได้

ตอนนี้เจมส์เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ถึงอย่างนั้น เพราะเขาชินกับการได้รับการสนับสนุนจากเจฟฟี่ในเมลเบิร์นตลอดเวลา เขาจึงมีนิสัยเย่อหยิ่ง เขาจึงดูถูกฌอน

“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว นายเป็นทนายความของแคทเธอรีนเหรอ? เฮ้อ ผู้ชายหน้าตาดีอย่างนายไม่น่ามาทำงานเป็นทนายความเลย แค่ให้ผู้หญิงสักคนเลี้ยงสิ ฉันมั่นใจว่านายจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้”

ความประหลาดใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นในดวงตาของเฮดลีย์ ก็นะ คนสุดท้ายที่กล้าพูดกับคุณชายด้วยน้ำเสียงแบบนั้นตายไปตั้งนานแล้ว