คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 138

แคทเธอรีนยังชำเลืองมองไปที่ฌอนด้วยความเป็นห่วง แล้วก็ได้เห็นว่าเขายังคงเฉยเมยราวกับว่าไม่ได้โดนดูถูก

“สวะอย่างนายไม่ควรมาพูดกับฉัน”

เขาละสายตาที่เย็นชาแล้วหันกลับมาหาแคทเธอรีน “เข้ามากับผม”

จากนั้น เขาก็เดินไปยังห้องพิจารณาคดี เธอจึงรีบเดินตามหลังเขาไป

เฮดลีย์ส่งยิ้มให้กับเจมส์ “พูดในสิ่งที่คุณคิดออกมาในตอนที่คุณยังมีโอกาส”

รอยยิ้มของเขาสงวนท่าทีและสุภาพ ทว่ากลับทำให้กระดูกสันหลังของเจมส์เย็นยะเยือก “คุณป้าครับ ผมจะไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”

แซลลี่มองเขาด้วยความอ่อนโยน “ไม่ต้องกังวลไปหรอก ลุงเจฟฟี่ของหลานจัดการเก็บกวาดหลักฐานที่หลงเหลืออยู่แล้ว หลานมาที่ศาลวันนี้เพื่อมาเป็นพยานเท่านั้น”

“คราวหน้าก็ทำตัวให้มันดี ๆ ถ้าแกเป็นคนขี้ขลาดตาขาว” เจฟฟี่แสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยาม ความจริงแล้วเขาไม่ค่อยชอบเจมส์เท่าไรนัก ทว่าแซลลี่กลับรักหลานคนนี้มาก นอกจากนั้นเจมส์ยังรู้จักเอาใจพวกเขาด้วยการมอบของขวัญให้บ้างเป็นครั้งคราว

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก เด็กหนุ่มคนนี้แค่ใช้อิทธิพลของคนสนิทของเขามาข่มขู่คนอื่น ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเขาในเมลเบิร์นมาก่อน”

รีเบคก้าขมวดคิ้วเข้าหากัน “ฉันเคยเจอเขามาก่อน เขาเป็นเพื่อนสนิทของเชส แฮริสัน คราวก่อนเขาเป็นคนสั่งให้ไล่ฉัน เจเน็ต และซินดี้ ออกจากร้านอาหาร เจมส์ นายน่าจะระวังคำพูดคำจาของนายเอาไว้สักหน่อยนะ”

“อะไรนะ? เขาเป็นเพื่อนของเชส แฮริสันเหรอ?!” เจมส์นิ่งอึ้งไป แต่เพียงไม่นานเขาก็ตั้งสติได้อีกครั้ง “ไม่เป็นไรหรอก ไมล์ คลาร์กจะต้องลงโทษเขาอย่างแน่นอนที่ว่าความให้กับคดีของแคทเธอรีน แล้วจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขามีเชสคอยหนุนหลังอยู่ล่ะ? อย่างไรผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่คนในตระกูลแฮริสันอยู่ดี”

รีเบคก้าอยากจะเตือนเขา อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะมีออร่าของอำนาจเปล่งออกมา ราวกับว่าเขาอยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร เธอไม่เคยเจอใครเหมือนเขาในเมลเบิร์นมาก่อน

ขณะที่เธอมัวแต่ครุ่นคิดอยู่นั้น ประตูลิฟต์ก็เปิดออกอีกครั้ง คราวนี้เป็นเวสลีย์และอีธานที่เดินออกมาพร้อมกัน