คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 169

“...”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนชะงักไปครู่หนึ่ง

“ว่าแต่ คุณจะพูดอะไรเหรอคะ?” แคทเธอรีนถามขึ้นเมื่อเธอนึกขึ้นได้

ฌอนพูดเยาะเย้ยด้วยท่าทางกวนโมโห “ผมอยากจะถามว่าทำไมคุณถึงไม่สำลักให้ตายไปเลย”

แคทเธอรีนพูดไม่ออก เธออยากรู้นักว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงได้พูดจารุนแรงแบบนี้ ยิ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเธอมากขึ้นว่า เมื่อคืนนี้มีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ เพราะวิลล่านี้เป็นของเขา เขาจะต้องรู้แน่นอน “เมื่อคืน... คุณรู้ไหมคะว่าใครเข้าไปในห้องทำงานแล้วใช้แล็ปท็อปของฉัน? มีคนร่างแบบให้ฉันจนเสร็จ”

“อ๋อ เมื่อคืนผมหาเพื่อนมาทำแบบร่างของคุณให้เสร็จเอง คุณจะได้ไม่ต้องหัวใจวายตาย ไม่อย่างนั้นผมจะต้องเดือดร้อนหาเชฟคนใหม่อีก” ฌอนจิบนมในแก้วที่เขากำลังถืออยู่ เขาตอบกลับอย่างใจเย็นจนดูเหมือนว่าเขากำลังพูดคุยถึงสภาพอากาศ “อืม ครั้งนี้เป็นข้อยกเว้น ไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้วนะ”

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจจริง ๆ เธอจำได้ว่ามันเป็นเวลาเกือบ 00:00 น. ที่เธอเข้านอนเมื่อคืน

เขาสามารถโทรเรียกคนมาช่วยเธอดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนั้นได้จริง ๆ เหรอ?

แม้ว่าเขาจะคอยเอาแต่พูดอยู่ตลอดว่าเป็นเพราะเขาต้องการให้เธอทำอาหารให้กับเขา แต่เจ้านายที่ไหนจะเอาใจใส่คนดูแลดีขนาดนี้เลยเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น คราวก่อนเขายังได้รับบาดเจ็บตอนที่เขาช่วยเธอที่ไซต์ก่อสร้าง ศีรษะของเขาเกือบโดนก้อนอิฐ และเขาเกือบจะเสียชีวิต

หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงขึ้น เมื่อสักครู่นี้เองที่เธอรู้สึกโกรธกับคำพูดรุนแรงของเขา ทว่าในตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็จางหายไปแล้ว

บางทีเขาอาจจะเป็นผู้ชายประเภทแข็งนอกแต่อ่อนใน

หลังจากนั้นสักพัก เธอจึงพูดขึ้น “ขอบคุณนะคะ เพื่อนของคุณเก่งมากจริง ๆ ค่ะ เขาทำงานที่ไหนเหรอคะ? ตอนที่ฉันได้รับค่าคอมมิชชั่น ฉันจะแบ่งให้เขาครึ่งหนึ่งค่ะ”

น้ำเสียงทุ้มเข้มของเขา เมื่อฟังดูดี ๆ ก็ให้ความรู้สึกถึงการเยาะเย้ย “ช่างมันเถอะ เขาไม่สนใจเศษเงินพวกนั้นหรอก”

แคทเธอรีนไม่สนใจ “งั้น ให้ฉันเลี้ยงอาหารเขาเป็นการแสดงความขอบคุณนะคะ...”