คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 171

คำพูดเหล่านั้นราวกับเสียงระเบิดที่ได้ยินอยู่ข้างหูของแคทเธอรีน

ถึงอย่างนั้น แคทเธอรีนกลับรู้สึกว่าตัวเองสงบอย่างไม่น่าเชื่อ

ในที่สุด เธอก็ได้รู้ความจริง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแซลลี่ถึงได้เย็นชาและเข้มงวดกับเธอมากมาตั้งแต่เธอยังเด็ก แคทเธอรีนคิดอยู่เสมอว่าแซลลี่เป็นแม่ที่ใจร้าย แต่เมื่อรีเบคก้ากลับมา เธอก็ได้เห็นอีกด้านของแซลลี่

เธอสงสัยมานานแล้วว่าเธอเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีครอบครัว ทว่าเธอก็ปฏิเสธที่จะเชื่อแบบนั้น

ความจริงกลับเลวร้ายยิ่งว่าที่เธอคาดคิดเอาไว้มาก

ครอบครัวของเธอเกลียดเธอจริง ๆ และคิดที่จะทอดทิ้งเธอ

หึ

“แล้วทำไมแกถึงเกลียดฉันมาตลอด?”

รีเบคก้าแตะที่ใบหน้าเรียวสวยของเธอ “ฉันทุกข์ทรมานตลอดเวลาที่ฉันถูกลักพาตัวไป แล้วแกล่ะ? แกเข้ามาแทนที่ฉัน แล้วใช้ชีวิตสุขสบาย แม้แต่ผู้ชายหน้าตาดีอย่างอีธานยังตามจีบแก...”

“แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่เหลืออะไรแล้วนี่ แล้วฉันจะไม่แย่งอะไรก็ตามที่เป็นของแกมาด้วย”

มันเริ่มทำให้แคทเธอรีนเข้าใจขึ้นมาแล้วว่า รีเบคก้าไม่ใช่แค่เสแสร้งและโลกสวยไปวัน ๆ เท่านั้น แต่ที่จริงแล้วเธอยังมีความคิดที่บิดเบี้ยวอีกด้วย

“แต่แกก็ฉีกหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันต้องเลิกกับคู่หมั้นของฉัน ยิ่งไปกว่านั้น ซัมมิทยังถูกขายทอดตลาด แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”

รีเบคก้าหัวเราะเยาะ เธอหยิบขวดยาออกมา “แกคิดว่าฌอนยังจะช่วยแกอยู่ไหม หลังจากได้เห็นแกถูกผู้ชายคนอื่นข่มขืน? แกคิดว่าเวสลีย์กับอีธานจะยังไล่ตามตื๊อแกอยู่อีกไหม?”

“แกมันบ้าไปแล้วรีเบคก้า กรรมจะต้องตามสนองจากสิ่งที่แกทำ”

แคทเธอรีนแผดเสียงด่าทอรีเบคก้า และพยายามดิ้นรนต่อสู้สุดกำลัง แต่ทว่าผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างหลังเธอจับเธอเอาไว้แน่นจนเธอขยับไปไหนไม่ได้เลย

“กรรมตามสนองเหรอ?” รีเบคก้าพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันเป็นคุณหนูคนโตของฮัดสัน ใครจะกล้าทำให้ฉันไม่พอใจเหรอ? แม้กระทั่งฌอน ฉันก็จะทำให้เขาต้องชดใช้ทีละน้อย ๆ”

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็ขยิบตาให้กับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังของแคทเธอรีน ในตอนนั้นเองที่แคทเธอรีนรู้สึกว่าปากของเธอถูกบีบให้อ้าออก ของเหลวบางอย่างถูกเทใส่ปากของเธอ

เธอสำลักจนใบหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมา ทว่าเธอก็ทำแบบนั้นไม่ได้