คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 18

อีธานเปิดริมฝีปากบางของเขาและค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ

แคทเธอรีนเคยได้ยินเขาเอ่ยคำหวานแทบจะนับไม่ถ้วน ทว่าในครั้งนี้หัวใจของเธอแตกสลาย

“ใช่ ฉันมันแย่มาก ถ้าอย่างนั้นคุณก็มาที่นี่เพื่อชำระความฉันในฐานะคู่หมั้นของเธอใช่ไหม?”

“ตอนนี้คุณยังไม่สำนึกถึงความผิดของคุณอีก” อีธานเสริมด้วยความโกรธจัด “คุณผู้ชายและคุณนายโจนส์โมโหคุณแล้ว ทำไมคุณถึงดื้อรั้น? ผู้คนข้างนอกนั้นต่างเรียกคุณว่าคนใจแคบ”

“ใช่ ฉันเป็นคนใจแคบ” แคทเธอรีนยอมรับอย่างเปิดเผย “ฉันเองก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน”

“แคทเธอรีน!”

อีธานทำอะไรไม่ได้นอกจากทุบรถของเธอด้วยกำปั้นของเขา

“คุณทำให้ผมรู้สึกผิดหวังจริง ๆ ผมเคยพยายามอย่างหนักที่จะอดทนเพื่อผลประโยชน์ของพวกเราในอนาคต ด้วยความหวังที่ว่าผมจะสามารถเข้าไปบริหาร โลว์ คอร์ปอเรชั่น ได้ในเร็ววันนี้ แล้วคุณล่ะ? ดูสิ่งที่คุณทำสิ คุณไม่เพียงแต่ออกจากซัมมิท และลงเอยด้วยการไม่มีงานทำ แต่ชื่อเสียงของคุณก็พังพินาศเหมือนกัน คุณพยายามมากขึ้นอีกสักหน่อยไม่ได้เหรอ?”

“ฉันกำลังพยายามอย่างหนัก”

‘ฉันกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อจะได้เป็นป้าของนาย ไอ้คนทรยศ’

อีธานหัวเราะเยาะด้วยความโกรธ “คุณแค่พยายามเพื่อกลั่นแกล้งรีเบคก้าไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณไม่ทำแบบนี้ รีเบคก้าคงจะเหนือกว่าคุณ ใช่ที่เธออาจจะมีวุฒิการศึกษาที่ไม่สูงมากนัก และเธอเติบโตในชนบท แต่เธอเก่ง ขยันและอดหลับอดนอนเพื่อทำงาน...”

“โอ้ คุณเห็นข้อดีในตัวเธอมากมายจริง ๆ เลยนะเนี่ย” แคทเธอรีนเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีธานจึงคิดว่าเธออิจฉา ด้วยเหตุนี้เขาจึงทำอะไรไม่ถูก

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมารู้สึกอิจฉานะเคธี่ คุณควรจะเข้าใจแนวคิดของการไม่ประมาทคู่ต่อสู้ –”

“ใครอิจฉา? อีธาน คุณทิ้งฉันและไปหมั้นกับเธอ คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะมาบังคับให้ฉันพยายามเพื่อคุณ? ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าคุณจะเลิกกับฉันถ้าฉันไม่พยายามอย่างนั้นเหรอ? จริง ๆ แล้ว คุณต้องการผู้หญิงที่รักคุณหรือผู้หญิงที่เหมาะสมกับฐานะของคุณ และสามารถเกื้อหนุนคุณได้กันแน่?”

“ถ้าผมไม่รักคุณ ผมจะเสียเวลามาพบคุณที่นี่ทำไม? ฟังผมนะ กลับบ้านและไปขอโทษคุณโจนส์ คุณนายโจนส์ และรีเบคก้า เพื่อที่คุณจะสามารถกลับไปที่ซัมมิทได้ในเร็ว ๆนี้” อีธานตอบด้วยความไม่สบอารมณ์

“มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกลับไปที่ซัมมิท? ไม่ว่าฉันจะทำงานหนักมากแค่ไหนก็ตาม รีเบคก้าก็สามารถทำลายผลงานของฉันได้ทุกเมื่อ” แคทเธอรีนเยาะเย้ยขึ้นทันที “ที่จริงในสายตาของคุณแล้ว ผลงานเหล่านั้นไม่ใช่ของฉัน แต่เป็นของคุณที่สู้เพื่อพวกเขา”

ด้วยคำพูดที่ก้าวร้าวของเธอทำให้อีธานโมโห “ถ้าไม่ใช่ผม คุณจะสามารถเอาชนะโครงการโรงแรมได้ไหม? ทำไมคุณถึงไม่ไตร่ตรองถึงจุดอ่อนของคุณบ้าง? ไม่แปลกใจเลยที่คุณจะไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้”

“คุณพูดถูก ถ้าแบบนั้นคุณควรจะอยู่ให้ห่างจากฉันเอาไว้จะดีกว่า”

แคทเธอรีนรู้สึกโกรธจัดจนฟันของเธอกระทบกัน ในขณะที่กระชากประตูเปิดออก เธอพูดขึ้นอย่างดุเดือด “อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันเกลียดขี้หน้าคุณ”

“คุณพูดอะไรออกมา?”

อีธานแสดงความเคร่งขรึมและวางมาดออกมา “นี่คุณไม่เคยส่องกระจกดูตัวเองก่อนที่จะพูดแบบนั้นกับผมเหรอ?”

“ใช่ ฉันดูน่าสมเพชมาก ฉันไม่คู่ควรกับผู้ดีมีสกุลอย่างคุณ คุณชายโลว์”

แคทเธอรีนยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา แล้วปิดประตูรถอย่างแรง เธอสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

อีธานที่ถูกทิ้งอยู่ตรงนั้นยกขาขึ้นเตะต้นไม้ที่อยู่ข้าง ๆ เขา

ในขณะนั้นเอง รีเบคก้าโทรมาหาเขาพร้อมกับพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความกังวล

“อีธาน คุณไปหาเคธี่ใช่ไหมคะ? แค่เตือนเธอดี ๆ ก็พอนะคะ ใจเย็นกับเธอด้วยนะคะ”

เมื่อคิดถึงความใจร้ายของแคทเธอรีน อีธานก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “เธอทำกับคุณแย่มาก แต่คุณกลับยังพูดเข้าข้างเธอ”

“ฉันแค่ต้องการจะช่วยเธอค่ะ ฉันเห็นใจเธอจริง ๆ” รีเบคก้าพูดเสริมขึ้นด้วยความรู้สึกหดหู่และเศร้าใจ “ด้วยเหตุผลของเธอ ฉันเป็นโจรที่แย่งทุกสิ่งที่อย่างมาจากเธอ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ใช่คนที่จะสามารถตัดสินใจในเรื่องของบริษัทได้ คุณพ่อเป็นคนที่ตัดสินใจทุกอย่าง สำหรับคุณ ฉันรักคุณจริง ๆ นะคะ ถึงแม้จะรู้ว่าคุณยังรักเธออยู่ แต่ฉันหยุดไม่ได้ที่จะแข่งขันเพื่อความรักของคุณ คุณจะต่อว่าฉันที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ไหมคะอีธาน?”

หากเรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ อีธานคงจะต่อว่าเธออย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงแคทเธอรีนที่ไร้ซึ่งความพยายามที่จะสร้างอนาคตร่วมกันแล้ว จู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่ารีเบคก้ารักเขามากกว่าแคทเธอรีน

มันคงไม่ผิดที่จะเลือกรักใครสักคน

ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจด้วยความรู้สึกผิด “ไม่ครับ ผมไม่เคยต่อว่าคุณ ไม่ต้องคิดมากนะครับ”

“ค่ะ อีธาน ฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้คุณได้บริหาร โลว์ คอร์ปอเรชั่น ฉันรู้ว่าคุณกำลังวางแผนงานของโครงการที่จะทำร่วมกับตระกูลแคมป์เบล นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงติดต่อกับเจเน็ตบ่อย ๆ...”

ในที่สุดอีธานก็ได้รู้ถึงเหตุผลว่าทำไมเธอถึงทำแบบนั้น ลึก ๆ แล้ว เขารู้สึกสงสารรีเบคก้า เพราะเขารู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเข้ากับตระกูลเจเน็ตได้ “ขอบคุณนะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อคุณค่ะ”

นี่เป็นครั้งแรกที่อีธานรู้สึกว่างเปล่า เขาสงสัยว่ามันจะคุ้มค่าหรือเปล่าที่จะทุ่มสุดตัวที่จะเอาชนะ เพื่อจะได้ความรักของแคทเธอรีนคืนมา

...

Maserati วิ่งตามบนถนนที่ยาวไกล

ตลอดการเดินทาง ร่างของแคทเธอรีนสั่นไปทั้งร่างราวกับว่าเธอรู้สึกหนาวไปทั้งร่างกายและจิตใจ

เธอคาดไม่ถึงว่าวันหนึ่งเธอกับอีธานจะเลิกกันเพราะการทะเลาะกัน มันทำให้เธอสงสัยว่าเขาคือคนที่เธอควรรักหรือเปล่า ทำไมเขาถึงไม่เชื่อในตัวเธอ ทว่ากลับมีอคติต่อเธอและแสดงความเห็นแก่ตัวออกมา?

อาจเป็นเพราะเธอไม่เคยได้อยู่ในหัวใจของเขาเลย

หลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

มันคือสายของแซลลี่ นี่เป็นครั้งแรกที่แคทเธอรีนได้รับโทรศัพท์จากแซลลี่ตั้งแต่เธอออกจากบ้านมา

แคทเธอรีนรู้แก่ใจว่าการโทรเข้ามานี้ไม่ได้เกี่ยวกับการตามเธอกลับบ้าน ทว่าเธอก็รับโทรศัพท์ “ค่ะ คุณแม่ –”

“ไม่ต้องมาเรียกฉันว่า ‘แม่’ ฉันไม่เคยมีลูกสาวที่ใจจืดใจดำแบบนี้!” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธของแซลลี่ดังออกมาจากปลายสาย “กลับมาขอโทษพี่สาวของแกเดี๋ยวนี้!”