คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 18

อีธานเปิดริมฝีปากบางของเขาและค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ

แคทเธอรีนเคยได้ยินเขาเอ่ยคำหวานแทบจะนับไม่ถ้วน ทว่าในครั้งนี้หัวใจของเธอแตกสลาย

“ใช่ ฉันมันแย่มาก ถ้าอย่างนั้นคุณก็มาที่นี่เพื่อชำระความฉันในฐานะคู่หมั้นของเธอใช่ไหม?”

“ตอนนี้คุณยังไม่สำนึกถึงความผิดของคุณอีก” อีธานเสริมด้วยความโกรธจัด “คุณผู้ชายและคุณนายโจนส์โมโหคุณแล้ว ทำไมคุณถึงดื้อรั้น? ผู้คนข้างนอกนั้นต่างเรียกคุณว่าคนใจแคบ”

“ใช่ ฉันเป็นคนใจแคบ” แคทเธอรีนยอมรับอย่างเปิดเผย “ฉันเองก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน”

“แคทเธอรีน!”

อีธานทำอะไรไม่ได้นอกจากทุบรถของเธอด้วยกำปั้นของเขา

“คุณทำให้ผมรู้สึกผิดหวังจริง ๆ ผมเคยพยายามอย่างหนักที่จะอดทนเพื่อผลประโยชน์ของพวกเราในอนาคต ด้วยความหวังที่ว่าผมจะสามารถเข้าไปบริหาร โลว์ คอร์ปอเรชั่น ได้ในเร็ววันนี้ แล้วคุณล่ะ? ดูสิ่งที่คุณทำสิ คุณไม่เพียงแต่ออกจากซัมมิท และลงเอยด้วยการไม่มีงานทำ แต่ชื่อเสียงของคุณก็พังพินาศเหมือนกัน คุณพยายามมากขึ้นอีกสักหน่อยไม่ได้เหรอ?”

“ฉันกำลังพยายามอย่างหนัก”

‘ฉันกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อจะได้เป็นป้าของนาย ไอ้คนทรยศ’

อีธานหัวเราะเยาะด้วยความโกรธ “คุณแค่พยายามเพื่อกลั่นแกล้งรีเบคก้าไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณไม่ทำแบบนี้ รีเบคก้าคงจะเหนือกว่าคุณ ใช่ที่เธออาจจะมีวุฒิการศึกษาที่ไม่สูงมากนัก และเธอเติบโตในชนบท แต่เธอเก่ง ขยันและอดหลับอดนอนเพื่อทำงาน...”

“โอ้ คุณเห็นข้อดีในตัวเธอมากมายจริง ๆ เลยนะเนี่ย” แคทเธอรีนเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีธานจึงคิดว่าเธออิจฉา ด้วยเหตุนี้เขาจึงทำอะไรไม่ถูก

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมารู้สึกอิจฉานะเคธี่ คุณควรจะเข้าใจแนวคิดของการไม่ประมาทคู่ต่อสู้ –”

“ใครอิจฉา? อีธาน คุณทิ้งฉันและไปหมั้นกับเธอ คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะมาบังคับให้ฉันพยายามเพื่อคุณ? ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าคุณจะเลิกกับฉันถ้าฉันไม่พยายามอย่างนั้นเหรอ? จริง ๆ แล้ว คุณต้องการผู้หญิงที่รักคุณหรือผู้หญิงที่เหมาะสมกับฐานะของคุณ และสามารถเกื้อหนุนคุณได้กันแน่?”

“ถ้าผมไม่รักคุณ ผมจะเสียเวลามาพบคุณที่นี่ทำไม? ฟังผมนะ กลับบ้านและไปขอโทษคุณโจนส์ คุณนายโจนส์ และรีเบคก้า เพื่อที่คุณจะสามารถกลับไปที่ซัมมิทได้ในเร็ว ๆนี้” อีธานตอบด้วยความไม่สบอารมณ์

“มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกลับไปที่ซัมมิท? ไม่ว่าฉันจะทำงานหนักมากแค่ไหนก็ตาม รีเบคก้าก็สามารถทำลายผลงานของฉันได้ทุกเมื่อ” แคทเธอรีนเยาะเย้ยขึ้นทันที “ที่จริงในสายตาของคุณแล้ว ผลงานเหล่านั้นไม่ใช่ของฉัน แต่เป็นของคุณที่สู้เพื่อพวกเขา”

ด้วยคำพูดที่ก้าวร้าวของเธอทำให้อีธานโมโห “ถ้าไม่ใช่ผม คุณจะสามารถเอาชนะโครงการโรงแรมได้ไหม? ทำไมคุณถึงไม่ไตร่ตรองถึงจุดอ่อนของคุณบ้าง? ไม่แปลกใจเลยที่คุณจะไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้”

“คุณพูดถูก ถ้าแบบนั้นคุณควรจะอยู่ให้ห่างจากฉันเอาไว้จะดีกว่า”

แคทเธอรีนรู้สึกโกรธจัดจนฟันของเธอกระทบกัน ในขณะที่กระชากประตูเปิดออก เธอพูดขึ้นอย่างดุเดือด “อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันเกลียดขี้หน้าคุณ”

“คุณพูดอะไรออกมา?”

อีธานแสดงความเคร่งขรึมและวางมาดออกมา “นี่คุณไม่เคยส่องกระจกดูตัวเองก่อนที่จะพูดแบบนั้นกับผมเหรอ?”

“ใช่ ฉันดูน่าสมเพชมาก ฉันไม่คู่ควรกับผู้ดีมีสกุลอย่างคุณ คุณชายโลว์”