คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 19

อะไรกัน

แคทเธอรีนเสียใจเป็นอย่างมาก “ทำไมถึงไม่ถามว่ารีเบคก้าทำอะไรกับหนูบ้าง? เธอ –”

“พี่สาวของแกใจดี ไม่เหมือนแก สิ่งที่แกทำคือ ทะเลาะกับเจเน็ต ตระกูลแคมป์เบลเป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด พี่สาวของแกตั้งใจสร้างความสนิทสนมกับเจเน็ตเพื่อให้มั่นใจว่าตระกูลโจนส์และตระกูลแคมป์เบล จะเป็นมิตรที่ดีต่อกัน”

“แล้วแกล่ะ? แกทำเรื่องเลวร้ายมากมายและทำร้ายแม้กระทั่งพี่สาวของแกเอง ฉันเลี้ยงลูกสาวที่อกกตัญญูอย่างแกมาได้อย่างไร?”

“หนูจะไม่กลับไป” แคทเธอรีนกัดฟัน

แซลลี่ขู่ “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องกลับมาอีกเลย ฉันจะทำเหมือนแกไม่ได้เป็นลูกของฉันอีกต่อไป!”

แคทเธอรีนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “แม่เคยเป็นห่วงหนูบ้างไหมคะ? ก่อนที่เธอจะกลับมา แม่คิดเสมอว่าหนูไม่เก่งเหมือนคนอื่น ไม่ว่าหนูจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม แม่จะไม่คุยกับหนูดี ๆ นอกจากดุด่าหนู หนูเป็นลูกสาวของแม่จริง ๆ หรือเปล่าคะ?”

หลังจากนั้นเธอก็คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด น้ำตาของเธอพรั่งพรูออกมา

อันที่จริงแล้วเธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้สึกอยากกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกต่อไปแล้ว

จากนั้นเธอก็สงบสติอารมณ์ของเธอลง และมุ่งหน้าไปยังร้านขายอาหารสัตว์เพื่อถามเกี่ยวกับการดูแลท้องของแมว

นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าของร้านอาหารสัตว์ได้ยินเรื่องการดูแลท้องของแมว สุดท้ายเขาจึงแนะนำหนังสือที่มีชื่อว่า ‘สูตรอาหารสำหรับแมวที่ตั้งท้อง’

“ยิ่งไปกว่านั้น สูตรอาหารในหนังสือเล่มนี้ยังได้รวมสารอาหารทั้งหมดที่แมวกำลังตั้งท้องต้องการ มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรถ้าคุณทำอาหารให้แมวของคุณตามหนังสือเล่มนี้”

หลังจากที่ไตร่ตรองดูแล้ว แคทเธอรีนจึงซื้อหนังสือเล่มนั้นและไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อวัตถุดิบ

...

เป็นเวลา 16:00 น. แล้วที่เธอกลับมายัง เจไดต์ เบย์

เมื่อฟัดจ์เห็นว่าเธอกลับมาแล้ว เธอจึงร้องเมี๊ยวทักอย่างแผ่วเบาและซุกอยู่ในมุมของเธอโดยไม่เคลื่อนไหว

ด้วยสายตานั้นทำให้แคทเธอรีนรู้สึกสงสารมากขึ้นไปอีก ด้วยเหตุนี้ เธอจึงตัดสินใจจะทุ่มเทดูแลฟัดจ์

เมื่อพิจารณาดูแล้วว่าแมวจำเป็นต้องกินอาหารที่ปรุงไม่มาก เธอจึงเตรียมลูกชิ้นปลาแซลมอนสองสามชิ้นรวมไปถึงแครอทและผักนึ่งเอาไว้

นอกจากนี้ เธอยังทำพุดดิ้งสองสามชิ้นไว้สำหรับเป็นขนม

ฌอนเลิกงานและกลับบ้านในตอนเย็น

เมื่อมองผ่านประตูกระจกเข้าไปในห้องครัว เขาเห็นแคทเธอรีนกำลังยุ่งอยู่กับการนึ่งผัก เดี๋ยวเธอก็หั่นผักและนาทีต่อมาเธอก็ทำการปรุงมัน

กลิ่นหอมน่ารับประทานของผักลอยผ่านรอยแยกของประตูกระจกออกมาและทำให้ท้องของเขาร้อง เขารู้สึกหิวขึ้นมาในทันที

ขณะที่ฌอนเหลือบมองไปที่ด้านข้างของโต๊ะ เขาสังเกตเห็นพุดดิ้งที่ทำเป็นรูปทรงฮัลโหลคิตตี้อยู่บนจานกระเบื้องสีขาว ด้วยสีสันที่น่ารักสดใสนั้นทำให้พุดดิ้งดูน่ารับประทานขึ้นไปอีก

ด้วยความไม่ตั้งใจ เขาหยิบช้อนเพื่อลองชิมพุดดิ้ง รสชาติไม่เหมือนที่เขาเคยกินในร้านอาหารตะวันตกในตอนนั้น

รสชาติมันแปลก ๆ เขาพบว่าพุดดิ้งมีส่วนผสมของไก่และเครื่องปรุงบางอย่าง ทว่ามันไม่เลี่ยนจนเกินไป มันคงไม่เป็นไรถ้าจะชิมพุดดิ้งอีกสักสองสามคำ

เขารู้มาตั้งนานแล้วว่าแคทเธอรีนทำอาหารเช้าเก่ง อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้เลยว่าเธอสามารถทำขนมที่สร้างสรรค์แบบนี้ได้

“คุณกลับมาแล้วเหรอคะฌอนนี่”

เมื่อแคทเธอรีนเลื่อนประตูเปิดเพื่อออกมาจากห้องครัวพร้อมกับจานที่เต็มไปด้วยอาหารที่ปรุงใหม่ ๆ เธอรู้สึกตกใจเมื่อเห็นฌอนที่กินพุดดิ้งในจานที่เขาถืออยู่จนหมดแล้ว

เวรกรรม นั่นมันอาหารแมว!

การจ้องมองของเธอ ทำให้ฌอนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาคิดว่าเธอคงจะรู้สึกดีใจที่เห็นเขากินขนมที่เธอทำ

เมื่อคิดเช่นนั้น เขาจึงกระแอมในลำคอเบา ๆ “ขนมที่คุณทำ... รสชาติดี”

“...”

แคทเธอรีนตัวสั่น สงสัยจริง ๆ ว่าเขาอยากจะฆ่าตัวตายหรือเปล่าหลังจากที่เธอบอกกับเขาว่าขนมนี้ทำเอาไว้สำหรับแมว

หลังจากลังเลเลือกระหว่างความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกับชีวิตของเธอไปสักครู่หนึ่ง สุดท้ายแล้วเธอจึงฝืนยิ้มออกมา “ฉันตั้งใจทำให้คุณเลยนะคะ ดีใจที่คุณชอบค่ะ”

ฌอนชำเลืองมองไปที่เธอด้วยความเหย่อหยิ่ง “คุณใส่ใจแค่ฟัดจ์ก็พอ”