คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 19

อะไรกัน

แคทเธอรีนเสียใจเป็นอย่างมาก “ทำไมถึงไม่ถามว่ารีเบคก้าทำอะไรกับหนูบ้าง? เธอ –”

“พี่สาวของแกใจดี ไม่เหมือนแก สิ่งที่แกทำคือ ทะเลาะกับเจเน็ต ตระกูลแคมป์เบลเป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด พี่สาวของแกตั้งใจสร้างความสนิทสนมกับเจเน็ตเพื่อให้มั่นใจว่าตระกูลโจนส์และตระกูลแคมป์เบล จะเป็นมิตรที่ดีต่อกัน”

“แล้วแกล่ะ? แกทำเรื่องเลวร้ายมากมายและทำร้ายแม้กระทั่งพี่สาวของแกเอง ฉันเลี้ยงลูกสาวที่อกกตัญญูอย่างแกมาได้อย่างไร?”

“หนูจะไม่กลับไป” แคทเธอรีนกัดฟัน

แซลลี่ขู่ “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องกลับมาอีกเลย ฉันจะทำเหมือนแกไม่ได้เป็นลูกของฉันอีกต่อไป!”

แคทเธอรีนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “แม่เคยเป็นห่วงหนูบ้างไหมคะ? ก่อนที่เธอจะกลับมา แม่คิดเสมอว่าหนูไม่เก่งเหมือนคนอื่น ไม่ว่าหนูจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม แม่จะไม่คุยกับหนูดี ๆ นอกจากดุด่าหนู หนูเป็นลูกสาวของแม่จริง ๆ หรือเปล่าคะ?”

หลังจากนั้นเธอก็คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด น้ำตาของเธอพรั่งพรูออกมา

อันที่จริงแล้วเธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้สึกอยากกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกต่อไปแล้ว

จากนั้นเธอก็สงบสติอารมณ์ของเธอลง และมุ่งหน้าไปยังร้านขายอาหารสัตว์เพื่อถามเกี่ยวกับการดูแลท้องของแมว

นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าของร้านอาหารสัตว์ได้ยินเรื่องการดูแลท้องของแมว สุดท้ายเขาจึงแนะนำหนังสือที่มีชื่อว่า ‘สูตรอาหารสำหรับแมวที่ตั้งท้อง’

“ยิ่งไปกว่านั้น สูตรอาหารในหนังสือเล่มนี้ยังได้รวมสารอาหารทั้งหมดที่แมวกำลังตั้งท้องต้องการ มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรถ้าคุณทำอาหารให้แมวของคุณตามหนังสือเล่มนี้”

หลังจากที่ไตร่ตรองดูแล้ว แคทเธอรีนจึงซื้อหนังสือเล่มนั้นและไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อวัตถุดิบ

...

เป็นเวลา 16:00 น. แล้วที่เธอกลับมายัง เจไดต์ เบย์

เมื่อฟัดจ์เห็นว่าเธอกลับมาแล้ว เธอจึงร้องเมี๊ยวทักอย่างแผ่วเบาและซุกอยู่ในมุมของเธอโดยไม่เคลื่อนไหว

ด้วยสายตานั้นทำให้แคทเธอรีนรู้สึกสงสารมากขึ้นไปอีก ด้วยเหตุนี้ เธอจึงตัดสินใจจะทุ่มเทดูแลฟัดจ์

เมื่อพิจารณาดูแล้วว่าแมวจำเป็นต้องกินอาหารที่ปรุงไม่มาก เธอจึงเตรียมลูกชิ้นปลาแซลมอนสองสามชิ้นรวมไปถึงแครอทและผักนึ่งเอาไว้

นอกจากนี้ เธอยังทำพุดดิ้งสองสามชิ้นไว้สำหรับเป็นขนม

ฌอนเลิกงานและกลับบ้านในตอนเย็น

เมื่อมองผ่านประตูกระจกเข้าไปในห้องครัว เขาเห็นแคทเธอรีนกำลังยุ่งอยู่กับการนึ่งผัก เดี๋ยวเธอก็หั่นผักและนาทีต่อมาเธอก็ทำการปรุงมัน

กลิ่นหอมน่ารับประทานของผักลอยผ่านรอยแยกของประตูกระจกออกมาและทำให้ท้องของเขาร้อง เขารู้สึกหิวขึ้นมาในทันที

ขณะที่ฌอนเหลือบมองไปที่ด้านข้างของโต๊ะ เขาสังเกตเห็นพุดดิ้งที่ทำเป็นรูปทรงฮัลโหลคิตตี้อยู่บนจานกระเบื้องสีขาว ด้วยสีสันที่น่ารักสดใสนั้นทำให้พุดดิ้งดูน่ารับประทานขึ้นไปอีก

ด้วยความไม่ตั้งใจ เขาหยิบช้อนเพื่อลองชิมพุดดิ้ง รสชาติไม่เหมือนที่เขาเคยกินในร้านอาหารตะวันตกในตอนนั้น

รสชาติมันแปลก ๆ เขาพบว่าพุดดิ้งมีส่วนผสมของไก่และเครื่องปรุงบางอย่าง ทว่ามันไม่เลี่ยนจนเกินไป มันคงไม่เป็นไรถ้าจะชิมพุดดิ้งอีกสักสองสามคำ

เขารู้มาตั้งนานแล้วว่าแคทเธอรีนทำอาหารเช้าเก่ง อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้เลยว่าเธอสามารถทำขนมที่สร้างสรรค์แบบนี้ได้

“คุณกลับมาแล้วเหรอคะฌอนนี่”

เมื่อแคทเธอรีนเลื่อนประตูเปิดเพื่อออกมาจากห้องครัวพร้อมกับจานที่เต็มไปด้วยอาหารที่ปรุงใหม่ ๆ เธอรู้สึกตกใจเมื่อเห็นฌอนที่กินพุดดิ้งในจานที่เขาถืออยู่จนหมดแล้ว

เวรกรรม นั่นมันอาหารแมว!

การจ้องมองของเธอ ทำให้ฌอนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาคิดว่าเธอคงจะรู้สึกดีใจที่เห็นเขากินขนมที่เธอทำ

เมื่อคิดเช่นนั้น เขาจึงกระแอมในลำคอเบา ๆ “ขนมที่คุณทำ... รสชาติดี”

“...”

แคทเธอรีนตัวสั่น สงสัยจริง ๆ ว่าเขาอยากจะฆ่าตัวตายหรือเปล่าหลังจากที่เธอบอกกับเขาว่าขนมนี้ทำเอาไว้สำหรับแมว

หลังจากลังเลเลือกระหว่างความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกับชีวิตของเธอไปสักครู่หนึ่ง สุดท้ายแล้วเธอจึงฝืนยิ้มออกมา “ฉันตั้งใจทำให้คุณเลยนะคะ ดีใจที่คุณชอบค่ะ”

ฌอนชำเลืองมองไปที่เธอด้วยความเหย่อหยิ่ง “คุณใส่ใจแค่ฟัดจ์ก็พอ”

“รับทราบค่ะ รับทราบ” แคทเธอรีนพยักหน้าด้วยท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู “แต่มันห้ามไม่ได้นี่คะ”

ฌอนยังคงจ้องมองเธอด้วยความเย็นชา

แคทเธอรีนพยายามอย่างมากที่จะแสดงความรักออกไป เขาไม่รู้สึกเลยหรืออย่างไร? เขายังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า?

โชคดีที่ฌอนอุ้มเจ้าฟัดจ์ขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนของเขาก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่อง

“คืนนี้เธอกินอะไร?”

“ลูกชิ้นปลาแซลม่อนค่ะ เธอไม่ค่อยชอบผัก ฉันเลยใส่แครอทลงไปในลูกชิ้นปลาแซลมอนเล็กน้อย เธอกินไปได้ถึงหกชิ้นเลยนะคะ”

ทันทีที่แคทเธอรีนพูดจบประโยค เธอเริ่มรู้สึกสงสัยในเรื่องความอยากอาหารของเจ้าฟัดจ์ เธอรู้ว่าแมวกินอาหารน้อยมาก แต่ฟัดจ์กลับมีความอยากอาหารมาก

“ดีแล้ว”

“ฉันทำอาหารเย็นไว้เรียบร้อยแล้ว คุณทานได้เลยนะคะ”

แคทเธอรีนวางช้อนส้อมลงบนโต๊ะ เธอเตรียมซีซาร์สลัดกับไข่ต้ม ผัดกาดแก้วและขนมปังกรอบเอาไว้สำหรับมื้อเย็น

เมื่อมองไปที่สลัด ฌอนรู้สึกว่าคุณภาพของอาหารนั้นสามารถเทียบกับอาหารที่เสิร์ฟในร้านอาหารได้เลย

“หลีกเลี่ยงพวกเนื้อสัตว์จะดีกว่านะคะ สำหรับมื้อเย็นทานอาหารที่ไม่หนักมากจะดีกว่า” แคทเธอรีนอธิบาย

ฌอนรู้สึกแปลกใจ “อายุแค่นี้คุณก็ใส่ใจเรื่องของสุขภาพแล้วเหรอ”

“คุณพ่อของฉันระบบการย่อยอาหารไม่ค่อยดีค่ะ เพราะท่านดื่มเยอะ ฉันเลยพอจะมีความรู้เกี่ยวกับการดูแลพวกระบบย่อยอาหารบ้างนิดหน่อยค่ะ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แคทเธอรีนก็เริ่มรู้สึกอารมณ์หงุดหงิด น่าเสียดายที่เจฟฟี่ไม่เคยมองเธอในแง่ดี

ฌอนที่ไม่ได้สนใจปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ในตระกูลโจนส์ เขาก้มหน้าลงและเริ่มรับประทานอาหาร

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าแคทเธอรีนทำอาหารได้อร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ อาหารที่เธอทำอาจจะดูธรรมดา ทว่ารสชาติดีกว่าอาหารที่เสิร์ฟในร้านข้างนอกมาก

แม้แต่ไข่ต้มธรรมดา ๆ ยังรสชาติดี ขณะที่ผัดกาดแก้วและขนมปังกรอบก็กรุบกรอบ รวม ๆ แล้วเป็นสลัดที่น่ารับประทานมาก

ฌอนรับประทานหมดไปหลายจานเพราะความหิว

หลังจากที่เขาทานอาหารเสร็จแล้ว เขาจึงเอ่ยชมเธอ “ทำอาหารได้ยอดเยี่ยมมาก”

“ขอบคุณนะคะ”

แคทเธอรีนรู้สึกเขินอายและปลาบปลื้มใจอยู่ครู่หนึ่ง

“ตั้งแต่ยังเด็ก ฉันตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะเป็นภรรยาที่สามารถดูแลสามีในอนาคตได้ สิ่งที่ฉันหวังคือทำอาหารอร่อย ๆ ให้กับเขาทุกวันหลังจากที่เขาเลิกงาน”

เธอจ้องมองไปยังฝั่งตรงข้ามทันทีที่เธอพูดจบ

ผู้ชายคนนั้นหลบสายตาพลางลูบแมวบนตักของเขาเบา ๆ ขนตาดกหนาของเขาราวกับขนของอีกาที่บดบังความรู้สึกภายในดวงตาของเขาเอาไว้

ทันใดนั้นเอง แคทเธอรีนก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา หลังจากนั้นผู้ชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นพลางลืมตาขึ้นอย่างเกียจคร้าน “คุณมัวทำอะไรอยู่? ไปล้างจานสิ”

“...”

แท้ที่จริงแล้วผู้ชายที่ปากแข็งคนนี้มาจากไหนกัน? เขาคือคนที่ทำให้หมดสนุกแท้ ๆ

หลังจากนำจานเข้ามาในครัว แคทเธอรีนก็ก่นด่าเขาพลางกัดฟัน ในขณะนั้นเองเธอเริ่มสงสัยในความสวยของเธอ

เมื่อฌอนยืนขึ้นและเตรียมตัวไปยังห้องทำงาน ในตอนนั้นเองที่เขาเห็นหนังสือที่มีชื่อว่า ‘สูตรอาหารสำหรับแมวที่ตั้งท้อง’ วางอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น

เขาขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อสงสัยว่าแคทเธอรีนรู้หรือยังว่าเจ้าฟัดจ์ท้อง

ด้วยความบังเอิญ แคทเธอรีนออกมาจากห้องครัวหลังจากที่ล้างจานเสร็จแล้ว เมื่อเธอเห็นว่าเขากำลังถือหนังสืออยู่ เธอจึงอธิบายขึ้น “วันนี้ฉันไปที่ร้านขายอาหารสัตว์มาค่ะ เจ้าของร้านบอกฉันว่าสูตรอาหารสำหรับการดูแลท้องของแมวนั้น จริง ๆ แล้วคล้ายกับสูตรอาหารสำหรับแมวที่ตั้งท้องค่ะ ฉันเลยซื้อหนังสือเล่มนี้มา”

แววตาของฌอนคลายความกังวลลง ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่รู้

ขณะที่เขาเปิดหนังสือดูด้วยความตั้งใจ เขาก็สังเกตเห็นสูตรอาหารที่คุ้นตาขึ้นมาทันที ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขานิ่งไป

หลังจากนั้นไม่นาน ฌอนก็ยกหนังสือขึ้นพลางแสดงภาพในหนังสือให้แคทเธอรีนดู “นี่คือพุดดิ้งที่คุณตั้งใจทำให้ผมใช่ไหม?”