“ที่รัก นั่งรอเลยครับ ปล่อยให้ผมเป็นคนทำให้นะ”
แคทเธอรีนร้องไห้อยู่ในใจ
เธอรู้สึกอิจฉา
ฌอนมองตามทิศทางที่เธอกำลังมอง และกระตุกริมฝีปากอย่างไม่สนใจ “คุณอิจฉาผู้ชายขี้เหร่คนนั้นเหรอ?”
“...”
เธอไม่รู้จะพูดอะไร
สายตาของเธอหันกลับมามองผู้ชายหน้าตาดีเป็นพิเศษที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ เอาล่ะ ถึงเวลาทำอาหารแล้ว เธอต้องโทษตัวเธอเองที่เป็นผู้หญิงที่มองคนจากภายนอก
ต้องขอบคุณสำหรับการบริการส่วนตัวของเธอ เขามีช่วงเวลาที่ดีสำหรับอาหารเย็น ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือทานอาหาร
มันทำให้เขารู้สึกว่าหม้อไฟนั้นค่อนข้างสนุก บางทีพวกเขาควรจะมาอีกครั้งในไม่ช้า
หลังจากที่พวกเขาทานเสร็จ แคทเธอรีนลุกออกจากโต๊ะไปเข้าห้องน้ำ
ตอนที่เธอกำลังจะออกจากห้องน้ำ เธอได้ยินผู้หญิงสองคนกำลังคุยกันอยู่ที่อ่างล้างมือ
“ก่อนหน้านี้คุณได้สังเกตมั้ย… ผู้ชายที่นั่งโต๊ะ 26 หล่อมาก ๆ เลย”
“ไม่เอาน่า เขามีเสน่ห์มากกว่าศิลปินชายที่อยู่ข้างนอกเสียอีก ฉันแอบถ่ายรูปเขาสองสามรูป”
“แต่แฟนของเขาไม่ได้น่าประทับใจเท่าไหร่”
“เห็นด้วย ความรักของเธอรู้สึกจะเป็นรักข้างเดียว เธอเอาแต่ทำอาหารให้เขา แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนจะยอมรับเธอเท่าไหร่”
“เห้อ แน่นอนว่าใคร ๆ ก็จะทำทุกอย่างเพื่อทำให้ผู้ชายที่มีเสน่ห์คนนั้นพอใจ”
แคทเธอรีนเกือบจะระเบิดด้วยความโกรธ
เธอเหรอ?
ไม่น่าประทับใจ?
รักข้างเดียว?
ทำอะไรก็ได้ให้พอใจ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...