เชส: [เธออยู่ในช่วงมีประจำเดือนแน่นอน]
ร็อดนีย์: [พวกผู้หญิงช่างน่ารำคาญ พวกเธอมีสิ่งกระตุ้นและเหตุผลจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่ออารมณ์เสีย]
เชสเตอร์: [ไม่ต้องเป็นห่วง แค่พาเธอไปชอปปิงและจ่ายให้เธอทุกอย่าง]
ฌอนตกอยู่ในห้วงความคิด
แคทเธอรีนไม่มีความสนใจในการชอปปิงเลยเมื่อเธอมาถึงที่ห้าง เธอหยิบเสื้อผ้าสองสามชุดโดยไม่ได้ตั้งใจมาดูอย่างรวดเร็วก่อนจะแขวนกลับไปที่เดิม
เขาหันไปหาพนักงานขาย “ผมจะซื้อทุกชุดที่เธอจับ”
นี่ทำให้เธอตกใจ “อะไรกันคะ? ฉันแค่กำลังดู...”
“เราจะซื้อทุกอย่างที่คุณสนใจ” เขาไม่มีช่องว่างให้เธอโต้แย้ง “ผู้หญิงของผมสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ผมมีเงินมากเสียยิ่งกว่าพอซะอีก”
พนักงานขายมองด้วยความอิจฉา “ว้าว แฟนของคุณดูแลคุณเป็นอย่างดีเลย! ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนใจกว้างกับแฟนเท่านี้มาก่อนเลย”
เธอตกใจ แคทเธอรีนพิจารณาชายร่างสูงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของตัวเอง
เธอรู้สึกผิดที่อารมณ์เสียใส่เขาเมื่อครู่นี้
ฌอนไม่ใช่คนช่างเอาอกเอาใจ สำหรับคนนอกแล้วจึงอาจจะเห็นว่าความรักของเธอนั้นฝืนใจและเป็นรักข้างเดียว
อย่างไรก็ตาม มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่รู้ความจริงเกี่ยวกับความสัมพันธ์นี้ เธอไม่จำเป็นต้องมีคนอื่นมาคอยตรวจสอบเพื่อทำให้สิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธอนั้นถูกต้อง
“ไม่เป็นไร ฉันจะเลือกแค่สองสามอย่าง”
เธอส่ายหัว แต่ท้ายที่สุดเธอก็ไปลองเสื้อผ้าหลายชุด ทุกชุดดูสง่าบนรูปร่างที่สวยงามและผิวพรรณที่ดีของเธอ
ท้ายที่สุด เขาจ่ายทุกอย่างที่เธอลอง เธอเพิ่งมารู้ทีหลังว่าพวกมันถูกจ่ายไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...