ฌอนเตือนตัวเองไม่ให้หงุดหงิดจนมากเกินไป
บางทีเขาคงสปอยแคทเธอรีนเกินไป ดังนั่นนี่จึงเป็นเหตุผลที่เธอเอาเปรียบเขา
เธอคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะอยู่ด้วยอย่างนั้นเหรอ?
การโทรสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน
แคทเธอรีนมองดูโทรศัพท์อย่างว่างเปล่าอยู่สักพัก ก่อนที่เวสลีย์จะเดินเข้ามา “คุณฮิลล์เหรอ? เขากำลังมาหาป้าเวนดี้ใช่ไหม? งั้นผมควรต้องไปเพื่อไม่ให้เกิดการเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น”
“เปล่า เขาไม่ได้พูดว่าเขาจะมา”
ทันใดนั้น ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในหัวใจของเธอ นั่นแหละ ฌอนไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการมาพบป้าเวนดี้
เวสลีย์ตกใจ แต่ก็เผยรอยยิ้มออกมาหลังจากนั้น “อืม มันก็เป็นเรื่องปกติ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่ครอบครัว ก่อนหน้านี้ผมคุยกับหมอแล้ว ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป”
“ขอบคุณนะคะ”
เธอขอบคุณเวสลีย์อย่างจริงใจ วันนี้เธออาจจะทำอะไรไม่ได้มาก หากไม่ได้ความช่วยเหลือจากเขา
ในความเป็นจริงแล้ว เธอคิดว่าจะขอความช่วยเหลือจากฌอนก่อน แต่นึกถึงทัศนคติที่แตกต่างของเขา เธอแน่ใจว่าความคิดนั้นจะไม่เกิดขึ้นกับเขาแน่นอน
“ไม่เป็นไร อืม ถึงเวลาที่ผมต้องไปแล้ว ผมมีนัดทานมื้อค่ำเพื่อธุรกิจเย็นนี้”
เวสลีย์เข้าใจความสำคัญของการไม่ข้ามเส้น มิฉะนั้น เธออาจจะสร้างกำแพงกับเขาอีกครั้ง
“โอเคค่ะ” เธอเดินไปส่งเขาที่ประตู
ฌอนไม่ได้โทรหาเธอเลยทั้งคืน
ในที่สุดเธอก็ขับรถกลับวิลล่าหลังจากที่พยาบาลมาถึง
นอกจากฟัดจ์และลูกแมวสามตัวที่กำลังเล่นรอบ ๆ ก็มีแค่ป้าลินดาที่กำลังดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น
“คุณฮิลล์อยู่ไหนคะ?”
คำถามนั้นทำให้ป้าลินนดาแปลกใจ “เขาไม่ได้บอกคุณเหรอคะ? คุณฮิลล์โทรหาป้าตอนเย็นวันนี้ บอกว่าเขากำลังเดินทางไปทำธุรกิจไปที่แคนเบอร์รา เขาจะไม่กลับมาอีกสองสามวัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...