คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 186

ฌอนเตือนตัวเองไม่ให้หงุดหงิดจนมากเกินไป

บางทีเขาคงสปอยแคทเธอรีนเกินไป ดังนั่นนี่จึงเป็นเหตุผลที่เธอเอาเปรียบเขา

เธอคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะอยู่ด้วยอย่างนั้นเหรอ?

การโทรสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน

แคทเธอรีนมองดูโทรศัพท์อย่างว่างเปล่าอยู่สักพัก ก่อนที่เวสลีย์จะเดินเข้ามา “คุณฮิลล์เหรอ? เขากำลังมาหาป้าเวนดี้ใช่ไหม? งั้นผมควรต้องไปเพื่อไม่ให้เกิดการเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น”

“เปล่า เขาไม่ได้พูดว่าเขาจะมา”

ทันใดนั้น ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในหัวใจของเธอ นั่นแหละ ฌอนไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการมาพบป้าเวนดี้

เวสลีย์ตกใจ แต่ก็เผยรอยยิ้มออกมาหลังจากนั้น “อืม มันก็เป็นเรื่องปกติ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่ครอบครัว ก่อนหน้านี้ผมคุยกับหมอแล้ว ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป”

“ขอบคุณนะคะ”

เธอขอบคุณเวสลีย์อย่างจริงใจ วันนี้เธออาจจะทำอะไรไม่ได้มาก หากไม่ได้ความช่วยเหลือจากเขา

ในความเป็นจริงแล้ว เธอคิดว่าจะขอความช่วยเหลือจากฌอนก่อน แต่นึกถึงทัศนคติที่แตกต่างของเขา เธอแน่ใจว่าความคิดนั้นจะไม่เกิดขึ้นกับเขาแน่นอน

“ไม่เป็นไร อืม ถึงเวลาที่ผมต้องไปแล้ว ผมมีนัดทานมื้อค่ำเพื่อธุรกิจเย็นนี้”

เวสลีย์เข้าใจความสำคัญของการไม่ข้ามเส้น มิฉะนั้น เธออาจจะสร้างกำแพงกับเขาอีกครั้ง

“โอเคค่ะ” เธอเดินไปส่งเขาที่ประตู

ฌอนไม่ได้โทรหาเธอเลยทั้งคืน

ในที่สุดเธอก็ขับรถกลับวิลล่าหลังจากที่พยาบาลมาถึง

นอกจากฟัดจ์และลูกแมวสามตัวที่กำลังเล่นรอบ ๆ ก็มีแค่ป้าลินดาที่กำลังดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น

“คุณฮิลล์อยู่ไหนคะ?”

คำถามนั้นทำให้ป้าลินนดาแปลกใจ “เขาไม่ได้บอกคุณเหรอคะ? คุณฮิลล์โทรหาป้าตอนเย็นวันนี้ บอกว่าเขากำลังเดินทางไปทำธุรกิจไปที่แคนเบอร์รา เขาจะไม่กลับมาอีกสองสามวัน”

แต่เขาอาจจะคิดเป็นอย่างอื่น

“ตกลงค่ะ ในอนาคตฉันจะไม่ถามอีกแล้ว”

เธอวางสาย ล้มลงบนเตียง และเริ่มสะอึกสะอื้น

วันนี้เธอรู้สึกเกินกว่าที่จะรับมือได้ เมื่อได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับการตายของคุณย่าจากป้าเวนดี้ และรู้ว่าน้าของเธอเป็นแม่แท้ ๆ ของเธอเอง

เธออยากที่จะโวยวาย บ่น และร้องไห้กับฌอน แต่เขาไม่แม้แต่จะให้โอกาสเธอ

…

ด้านในห้องส่วนตัวที่เสียงดังหนวกหู ฌอนผู้ซึ่งอยู่ในอารมณ์หงุดหงิดอยู่แล้วก็หงุดหงิดมากขึ้น เพราะเหล่าผู้หญิงที่เสียงดัง

เขาโยนโทรศัพท์ข้ามไปอีกฝั่งของห้องและตะคอก “ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

กลุ่มของผู้หญิงตรงไปที่ประตูทันที ความเงียบที่หนักอึ้งปกคลุมห้องที่ตอนนี้ มีเพียงผู้ชายสามคนเท่านั้น