“ฌอน นายเป็นอะไรไป? นายเป็นคนอยากให้พวกเธอมาที่นี่ แต่ตอนนี้นายกำลังบอกให้พวกเธอกลับไป” ร็อดนีย์ยักไหล่
“หุบปาก ไม่ต้องมาคุยกับฉัน” ฌอนจุดบุหรี่
“หึ จริงจังเหรอเนี่ย? นายเป็นคนโทรหาให้พวกเรามาที่นี่” ร็อดนีย์รู้สึกผิดหวัง “นายดูแปลกขึ้นตั้งแต่ที่นายอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แคทเธอรีน ถ้านายไม่มีความสุขก็แค่แยก...”
“พูดอีกทีซิ” ฌอนมองเพื่อนของเขาด้วยสายตาที่น่ากลัว
ร็อดนีย์เงียบทันที
สายตาของเชสเตอร์คลุมเครือขณะที่เขาแตะ ๆ ปลายบุหรี่ “คราวนี้เป็นเรื่องสำคัญ?”
“ไม่มีทาง” ร็อดนีย์ขมวดคิ้วทันที “ฉันคิดว่านายเคยชินกับการดูแล ซาร่า แลงลีย์ เท่านั้น...”
นิ้วของฌอนที่กำลังถือบุหรี่เกร็งขึ้น เชสเตอร์ถอนหายใจ “ร็อดนีย์ ซาร่าไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว ฌอนไม่สามารถมีชีวิตอยู่กับอดีตตลอดไปได้”
ร็อดนีย์มองพื้นและดื่มต่อ
ฌอนก้มลงสูบบุหรี่อีกมวน
…
สองวันถัดมา
แคทเธอรีนใช้ความพยายามอย่างสูงในการค้นหาที่อยู่ของคริส แต่ชายผู้นั้นอาศัยอยู่ที่บริสเบนเกือบตลอดเวลา
เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขึ้นเครื่องตอนเช้าที่นั่น
เมื่อมาถึงที่วิลล่า การ์ดเปิดประตูและถามว่า “คุณได้นัดไว้ไหม?”
“เปล่าค่ะ แต่โปรดบอกคุณเจฟเฟอร์สันว่าฉันเป็นลูกสาวเพื่อนเก่าของเขา เชอรีน โจนส์”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...