คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 188

แคทเธอรีนพยักหน้าอย่างอ่อนแรง

“นี่เป็นเอกสารที่คุณปู่ของคุณให้ไว้กับผมเพื่อความปลอดภัย” คริสถอนหายใจเมื่อเขาดึงแฟ้มออกมา “โชคดีที่คุณปู่ของคุณวางแผนสำรองไว้สำหรับตอบโต้เจฟฟี่ แม้ว่าผมจะแน่ใจว่า เขาไม่อยากให้วันนี้เกิดขึ้น เหอะ เจฟฟี่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อความสำเร็จของฮัดสันวันนี้เลย เขาได้รับส่วนแบ่งหุ้น 30% สำหรับการเลี้ยงดูคุณ แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกขอบคุณ”

“ใช่ค่ะ เขาควรที่จะได้มันหลังจากที่คุณย่าเสีย แต่เขาไม่อยากรอ เขาจึงฆาตกรรมเธออย่างเลือดเย็นแทน” เธอใช้นิ้วของตัวเองกำรอบแฟ้ม “ด้วยเอกสารเหล่านี้ เขาสามารถลืมการเป็นประธานของฮัดสันในเดือนหน้าได้เลย”

“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะช่วยคุณยึดตำแหน่งนั้นมาให้ได้” คริสยิ้ม

“ขอบคุณค่ะ คุณลุงคริส” เธอรู้สึกซาบซึ้ง “คุณทำงานกับแม่ของฉันมาเป็นเวลานาน คุณเคยเจอพ่อของฉันมาก่อนไหมคะ?” เธอถามอย่างลังเล

ใบหน้าของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปเป็นสลด เป็นเวลานานก่อนที่เขาจะตอบกลับ “ผมเคย แต่อย่าอารมณ์เสียกับมันมากเกินไป เขาไม่รู้ถึงการมีอยู่ของคุณ”

ทันใดนั้นเธอรู้สึกโล่งอก “ไม่เป็นไรค่ะ ตราบใดที่ฉันไม่ใช่คนที่ถูกทอดทิ้งโดยพ่อแม่”

“ความจริงแล้ว การช่วยเหลือของเขาเป็นสิ่งที่ทำให้ฮัดสันประสบความสำเร็จในทุกวันนี้ แต่… เขามีครอบครัวแล้ว” คริสมองเธออย่างรู้สึกสงสาร

เธอเข้าใจ “มันเป็นเพียงสิ่งที่เธอคาดหวัง อย่างไรก็ตาม มันก็ผ่านมา 20 ปีแล้ว ไม่มีใครจะรอตลอดไป”

คริสทำหน้าบูดบึ้ง “เจฟฟี่พยายามประจบประแจงพวกผู้ถือหุ้น และพนักงานระดับผู้บริหารของบริษัท คุณต้องทำอย่างระมัดระวัง”

“ได้ค่ะ ฉันจะเอาของของฉันคืนมาอย่างแน่นอน”

ตอนบ่ายวันนั้น เธอปฏิเสธคำชวนของคริสที่ขอให้เธออยู่ต่ออีกหน่อยและขึ้นไฟล์ทบินกลับเมลเบิร์นไป

เธอเปิดเครื่องหลังจากลงจากเครื่องบิน แต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรจากฌอน

ความรู้สึกขมขื่นปรากฏขึ้นมาในหัวใจของเธอ เธอสงสัยว่าเกิดข้อผิดพลาดอะไรระหว่างพวกเขา

เมื่อคิดอีกครั้ง เธอส่งข้อความหาเขา [คุณอยู่ที่ไหน?]

“เหอะ แบบนี้ก็ดี ในที่สุดฉันก็ได้อิสระคืนมา”

เธอขมวดคิ้วหลังจากนั้น ก่อนจะพูดด้วยความหงุดหงิดอีกครั้ง “ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา เขาดูแลฉันเป็นอย่างดีเมื่อไม่นานมานี้ แต่ตอนนี้ล่ะ? เขาเห็นฉันเป็นของเล่นเหรอ? เขาไม่อยู่บ้านมาหลายวันแล้ว บางทีเขาอาจจะมีผู้หญิงคนอื่นที่นั่น”

“โอ้ ฉันได้กลิ่นความหึงหวง” เฟรยาแซว

“ฉันเปล่า ฉันแค่ไม่ชอบท่าทีของเขา” แคทเธอรีนปฏิเสธที่จะยอมรับ “เอ้อ ใช่ ก่อนหน้านี้เธอขับรถมาที่นี่ แต่ที่นั่นเธอต้องดื่มอย่างแน่นอน เธออยากให้แพทริคขับรถไปส่งหลังจากนั้นไหม?”

“ฉันจะโทรหาเขา”

แพทริคตอบอย่างช่วยไม่ได้ “ผมไปไม่ได้ ยังมีข้อเสนออีกสองสามชิ้นที่ผมต้องทำให้เสร็จ จ้างคนขับรถให้ไปส่งคุณแทนนะ ผมจะโอนเงินไปให้”

ในเวลาไม่กี่นาที เฟรยาได้รับเงิน 520 ดอลล่าร์ ในบัญชีธนาคารของเธอ เธอไม่สามารถอารมณ์เสียได้ เพราะเรื่องนั้น