คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 204

สรุปบท บทที่ 204: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!

สรุปเนื้อหา บทที่ 204 – คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! โดย ทะเลใต้

บท บทที่ 204 ของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ทะเลใต้ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

“บอกฉันเกี่ยวกับข้อมูลของผู้จัดการทั่วไปแชปลินหน่อย”

เคซี่พยักหน้ารับ “ผู้จัดการทั่วไปแชปลินดำรงตำแหน่งสำคัญในบริษัทมามากว่าสิบปี ระหว่างการดำรงตำแหน่งของเขา เขาได้สร้างผลกำไรให้บริษัทเพิ่มขึ้นกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ และผู้ถือหุ้นเองก็พึงพอใจเขามาก ถ้า… ถ้าประธานโจนส์ต้องการไล่เขาออก ฉันเกรงว่าจะทำให้ผู้ถือหุ้นไม่พอใจเป็นอย่างมากค่ะ”

“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว คุณออกไปก่อน”

แคทเธอรีนเงียบไป

จากนั้น เธอจึงไปตรวจงานแผนกสำคัญของบริษัท

จนกระทั่งช่วงเย็น ผู้บริหารระดับสูงก็ยังไม่มา

เมื่อมืดมิดถึงจุดหนึ่ง แคทเธอรีนพูดขึ้นกับเอล “ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ จ้างนักสืบเอกชนให้ฉันที ฉันอยากสืบเรื่องบางอย่าง”

...

19:00 น.

แคทเธอรีนกลับมาที่วิลล่า พร้อมกับหอบเอกสารกองใหญ่กลับมาด้วย

ฌอนสวมชุดลำลองนั่งกอดอกอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เขาดูราวกับผู้มีอำนาจ และกำลังฟังเฮดลีย์รายงานบางสิ่งบางอย่างอยู่ข้าง ๆ ด้วยความนอบน้อม

แคทเธอรีนเปลี่ยนรองเท้าแล้วเข้าไปข้างใน เขาหันกลับมาแล้วริมฝีปากของเขาก็เบ้ลง “ในที่สุด ท่านประธานโจนส์ก็กลับบ้านมาสักที”

“ฉันอยู่ทำงานล่วงเวลาที่บริษัทน่ะค่ะ คุณทานอะไรหรือยังคะ?” แคทเธอรีนเห็นว่าเขาไม่พอใจ เธอจึงอธิบายอย่างช่วยไม่ได้

ฌอนเม้มริมฝีปาก ทว่าไม่ได้พูดอะไร ป้าลินดาออกมาอธิบายแทนว่า “คุณชายฮิลล์ไม่ชอบอาหารที่ป้าทำค่ะ เขาอยากทานอาหารที่คุณทำ”

แคทเธอรีนถอนหายใจอย่างพูดอะไรไม่ออก หญิงสาวทรุดนั่งลงข้างกายเขาด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วเอนกายพิงไหล่ของเขา “วันนี้ฉันทำงานมาทั้งวันเลยค่ะ ฉันเหนื่อยจัง ไม่อยากขยับเขยื้อนไปไหนเลยค่ะ ฉันใช้ความคิดไปเยอะด้วย อาหารที่ป้าลินดาทำก็เหมือนกับที่ฉันทำนะ ลองทานดูก่อนสิคะ”

“ทำไมล่ะ ไม่ราบรื่นเหรอ?” ฌอนหันไปมองหญิงสาว เรือนผมของเธอคลอเคลียอยู่ใกล้ปลายจมูกของเขา ทำให้เขาได้กลิ่นหอมจาง ๆ

“ผมไม่เป็นไร”

แคทเธอรีนจ้องเขานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ช่วยอะไรไม่ได้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปที่ห้องครัวแล้วทำอาหารให้เขาทาน

เฮดลีย์มองดูร่างของเธอหายไป ก่อนจะพูดต่อ “อีกไม่กี่วัน วิลลี่ ฮิลล์จะมาที่เมลเบิร์นครับ กองกำลังติดอาวุธที่นี่ทราบเรื่องแล้ว ผมเกรงว่าจะเกิดความโกลาหลขึ้นได้”

“เขาก็เป็นแค่เศษสวะ มีแค่ที่แบบนี้เท่านั้นที่ทำกับเขาเหมือนกับของรักของมีค่า” ฌอนดูถูก

“คุณจะนัดเจอไหมครับ?” เฮดลีย์ถาม

“ไม่ เขายังไม่มีค่าพอ”

ฌอนยืนขึ้น “ดึกแล้ว กลับกันไปได้แล้ว”

ทั้งเฮดลีย์และเอลกลับออกไป

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!