“บอกฉันเกี่ยวกับข้อมูลของผู้จัดการทั่วไปแชปลินหน่อย”
เคซี่พยักหน้ารับ “ผู้จัดการทั่วไปแชปลินดำรงตำแหน่งสำคัญในบริษัทมามากว่าสิบปี ระหว่างการดำรงตำแหน่งของเขา เขาได้สร้างผลกำไรให้บริษัทเพิ่มขึ้นกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ และผู้ถือหุ้นเองก็พึงพอใจเขามาก ถ้า… ถ้าประธานโจนส์ต้องการไล่เขาออก ฉันเกรงว่าจะทำให้ผู้ถือหุ้นไม่พอใจเป็นอย่างมากค่ะ”
“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว คุณออกไปก่อน”
แคทเธอรีนเงียบไป
จากนั้น เธอจึงไปตรวจงานแผนกสำคัญของบริษัท
จนกระทั่งช่วงเย็น ผู้บริหารระดับสูงก็ยังไม่มา
เมื่อมืดมิดถึงจุดหนึ่ง แคทเธอรีนพูดขึ้นกับเอล “ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ จ้างนักสืบเอกชนให้ฉันที ฉันอยากสืบเรื่องบางอย่าง”
...
19:00 น.
แคทเธอรีนกลับมาที่วิลล่า พร้อมกับหอบเอกสารกองใหญ่กลับมาด้วย
ฌอนสวมชุดลำลองนั่งกอดอกอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เขาดูราวกับผู้มีอำนาจ และกำลังฟังเฮดลีย์รายงานบางสิ่งบางอย่างอยู่ข้าง ๆ ด้วยความนอบน้อม
แคทเธอรีนเปลี่ยนรองเท้าแล้วเข้าไปข้างใน เขาหันกลับมาแล้วริมฝีปากของเขาก็เบ้ลง “ในที่สุด ท่านประธานโจนส์ก็กลับบ้านมาสักที”
“ฉันอยู่ทำงานล่วงเวลาที่บริษัทน่ะค่ะ คุณทานอะไรหรือยังคะ?” แคทเธอรีนเห็นว่าเขาไม่พอใจ เธอจึงอธิบายอย่างช่วยไม่ได้
ฌอนเม้มริมฝีปาก ทว่าไม่ได้พูดอะไร ป้าลินดาออกมาอธิบายแทนว่า “คุณชายฮิลล์ไม่ชอบอาหารที่ป้าทำค่ะ เขาอยากทานอาหารที่คุณทำ”
แคทเธอรีนถอนหายใจอย่างพูดอะไรไม่ออก หญิงสาวทรุดนั่งลงข้างกายเขาด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วเอนกายพิงไหล่ของเขา “วันนี้ฉันทำงานมาทั้งวันเลยค่ะ ฉันเหนื่อยจัง ไม่อยากขยับเขยื้อนไปไหนเลยค่ะ ฉันใช้ความคิดไปเยอะด้วย อาหารที่ป้าลินดาทำก็เหมือนกับที่ฉันทำนะ ลองทานดูก่อนสิคะ”
“ทำไมล่ะ ไม่ราบรื่นเหรอ?” ฌอนหันไปมองหญิงสาว เรือนผมของเธอคลอเคลียอยู่ใกล้ปลายจมูกของเขา ทำให้เขาได้กลิ่นหอมจาง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...