เวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ รองผู้จัดการวูล์ฟได้ทำการจัดระบบในฮัดสันอย่างรวดเร็ว เขาไล่ผู้บริหารระดับสูงที่ไม่สนับสนุนแคทเธอรีนออก
ส่วนรีเบคก้านั้น ก็ถูกไล่ออกเช่นกัน
ทว่าเธอก็ไม่รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่บริษัทแต่อย่างใด
ตอนที่เธออยู่ในสถานกักกัน พวกนักโทษทุบตีเธอ และสาดน้ำเย็นใส่เธอทุกวัน ด้วยเหตุนี้ ผิวของเธอจึงได้รับความบอบช้ำทั่วทั้งร่างกาย
หลังจากที่รีเบคก้าต้องทนทุกข์ทรมานอยู่เจ็ดถึงแปดวัน เจฟฟี่ก็สามารถวิ่งเต้นช่วยเธอออกมาจากสถานกักกันได้ โดยใช้เงินไปกว่าสิบล้านดอลล่าร์
เธอถูกอุ้มออกมา
เมื่อเห็นถึงใบหน้าบวมเบ่งของเธอ แซลลี่กอดเธอพลางร้องไห้ออกมาด้วยความขมขื่น
“คนดีของแม่ เกิดอะไรขึ้นกับลูก? ใครทำกับลูกแบบนี้? แม่จะไม่ปล่อยให้คนที่ทำลอยนวลไป”
“คุณพ่อ คุณแม่ ต้องช่วยแก้แค้นแทนหนู หนูเจ็บปวดมากจริง ๆ … ฮึก ฮึก”
ใบหน้าของรีเบคก้าเจ็บระบมมากจนเธอไม่อาจจะเงยหน้าขึ้นได้ด้วยซ้ำ
ใบหน้าบวมเป่งของรีเบคก้าทำให้สตีเฟ่นรู้สึกรังเกียจ ผู้หญิงคนนี้ห่างไกลจากความเป็นหน้าเป็นตามากขึ้นไปทุกที
“อย่างกังวลไปเลยลูกคนดี พ่อของลูกจะต้องลากตัวคนที่ทำร้ายลูกมาลงโทษอย่างสาสม”
เจฟฟี่รู้สึกโกรธมาก เมื่อเขาหันกลับมา เขาสังเกตเห็นว่าสตีเฟ่นยังคงยืนนิ่ง เขาพูดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “สตีเฟ่นรีบอุ้มเธอสิ ต้องรีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย”
“ครับ ครับ” สตีเฟ่นทำตามคำสั่งของเจฟฟี่อย่างไม่เต็มใจ นับตั้งแต่รีเบคก้าเข้าไปในสถานกักกัน เธอก็ไม่เคยอาบน้ำเลย กลิ่นอันน่าสะอิดสะเอียดซึ่งเล็ดลอดออกมาจากกายของเธอจนเกือบทำให้เขาอาเจียนออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...