คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 212

“ไม่ยากหรอกที่จะแย่งอำนาจกลับคืนมา” สตีเฟ่นพูดขึ้นทันที

การตอบกลับนั้น ทำให้เจฟฟี่และครอบครัวของเขาหันกลับมามองด้วยความสนใจ

“สตีเฟ่นรีบบอกเราเร็วเข้า เราเป็นครอบครัวเดียวกับนะคะ” รีเบคก้าเร่งเร้า “ตอนที่แคทเธอรีนสละตำแหน่ง ฉันจะแต่งงานกับคุณ”

สตีเฟ่นหรี่ตาลง “วิลลี่ ฮิลล์ กำลังจะมาที่เมลเบิร์นเพื่อตรวจดูบริษัท ตราบใดที่คุณทำให้เขาพอใจได้ ผู้บริหารระดับสูงและพวกกรรมการจะเข้าข้างคุณ”

ดวงตาของพวกเขาทั้งหมดเป็นประกาย

เจฟฟี่ตัวสั่นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “ตระกูลฮิลล์เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมลเบิร์น ถึงวิลลี่จะไม่ใช่ทายาทสายตรงของตระกูลฮิลล์ แต่เขาจะทำให้สถานภาพของเราเพิ่มมากขึ้น ถ้าเราตีสนิทพวกฮิลล์เอาไว้ ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเราจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนเพราะแคทเธอรีนอีกแล้ว”

“ฟังดูเข้าท่านี่ครับ” สตีเฟ่นพยักหน้ารับ “เพราะผู้ช่วยของวิลลี่สนิทกับครอบครัวของผม ระหว่างที่ผมดูแลเขา ผมจะแนะนำพวกคุณให้เขารู้จัก จะว่าไป พวกคุณต้องเตรียมของขวัญเพื่อต้อนรับตระกูลฮิลล์ วิลลี่ดูเหมือนจะชอบหยกนะครับ”

“ขอบคุณนะสตีเฟ่น ฉันเสียใจที่ไม่เจอคุณให้เร็วกว่านี้ คุณเป็นที่พึ่งให้ฉันได้จริง ๆ” รีเบคก้าจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง

สตีเฟ่นพยายามปกปิดความรู้สึกรังเกียจที่มีต่อเธอ “เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว”

...

บริษัทฮัดสัน

18:30 น.

ขณะที่แคทเธอรีนปิดไฟและเดินออกจากห้องทำงาน ลูกชายของผู้อำนวยการเออร์ไวน์ก็ทักทายเธออย่างกระตือรือร้น

“แคทเธอรีน ถ้าคุณเลิกงานแล้ว ผมอยากจะเลี้ยงอาหารคุณสักมื้อ ผมรู้จักร้านอาหารสไตล์ตะวันตกที่เสิร์ฟอาหารอร่อย...”

คุณชายเออร์ไวน์ตามตื๊อติดหนึบเหมือนตังเมที่จะยากจะสลัดทิ้ง

ทันทีที่แคทเธอรีนเดินออกจากตึก เธอเห็นร่างที่คุ้นเคยยืนอยู่ที่จัตุรัส หญิงสาวเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใจที่เจือด้วยความสุข

แสงนีออนค่อย ๆ สว่างขึ้นในความมืดมิด ฌอนยืนอยู่ข้าง ๆ น้ำพุ เขาสวมชุดสูทสีดำทับด้วยเสื้อคลุมสีแอปริคอท ราวกับว่าเขาเพิ่งไปร่วมงานปารีสแฟชั่นวีคกลับมา เขาดูสง่างามรวมถึงรูปร่างของเขาก็ดูน่าดึงดูดใจเป็นอย่างยิ่ง

ถึงอย่างนั้น ดวงตาสีเข้มของเขาก็ฉายแววไม่พอใจตอนที่เขามองเห็นผู้ชายซึ่งเดินตามหลังแคทเธอรีนมา

“ฌอนนี่คะ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้คะ?” แคทเธอรีนไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางของเขา หญิงสาววิ่งไปหาเขา พลางยกมือขึ้นโอบรอบคอของเขาด้วยความดีใจ

ความไม่พอใจในแววตาของฌอนค่อย ๆ จางหายไปอย่างช้า ๆ เขาจ้องมองคุณชายเออร์ไวน์อย่างไม่ใส่ใจ “ดูเหมือนว่าผมจะมาผิดเวลา”

“เขาเป็นใครน่ะ แคทเธอรีน?” คุณชายเออร์ไวน์รู้สึกไม่ถูกชะตากับฌอน ขณะที่ทั้งคู่สวมเสื้อโค้ต การแต่งการของฌอนทำให้เขาดูเหมือนคนบ้านนอก