คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 213

ฌอนยังคงนิ่งเงียบ เขาเลิกคิ้วขึ้นขณะที่กำลังมองไปยังแคทเธอรีน เขาสงสัยว่าเธอจะแนะนำเขากับผู้ชายคนนี้อย่างไร

“แฟนดิฉันเองค่ะ” แคทเธอรีนตอบไม่อ้อมค้อม

“ดิฉันทราบเจตนาของคุณปู่คุณดีนะคะ คุณชายออร์ไวน์ แต่ดิฉันรักคนอื่นไปแล้ว ช่วยบอกผู้อำนวยการด้วยนะคะ ว่าดิฉันไม่ว่าง ดิฉันแทบไม่มีเวลาอยู่กับคุณชายอย่างคุณ”

คุณชายเออร์ไวน์ยังไม่ยอมแพ้ เขาพูดขึ้น “คุณเป็นคนฉลาด คุณคิดให้ละเอียดถี่ถ้วนก่อนดีกว่า ถ้าคุณแต่งงานเข้าตระกูลของผู้อำนวยการบริษัท น่าจะเป็นเรื่องดีสำหรับเราทั้งคู่มากกว่านะครับ ในความคิดของผม ผมคิดว่าแฟนของคุณไม่มีอะไรดีนอกจากหน้าตา เขาไม่คู่ควรกับคุณเลยแม้แต่น้อย”

ใบหน้าของฌอนเคร่งขรึม ขณะที่ริมฝีปากของเอลกระตุกขึ้นอย่างแรง เอลมองไปที่คุณชายเออร์ไวน์ราวกับว่าเขาเป็นคนไม่ปกติ

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ แต่ดิฉันรักเขาค่ะ ดิฉันตกหลุมรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และเขาเป็นคนที่คู่ควรกับความรักของดิฉัน ตอนนี้ช่วยกลับไปสักที” แคทเธอรีนไล่ส่งเขาด้วยท่าทางรำคาญ

“คุณไม่รู้หรอกว่าจริง ๆ แล้วอะไรคือสิ่งที่ดีสำหรับคุณ” คุณชายเออร์ไวน์มองไปยังแคทเธอรีน ก่อนที่เขาจะกลับไป

แคทเธอรีนถอนหายใจ เธอหันหน้ากลับมาแล้วก็ต้องพบกับสายตาเจ้าชู้ของฌอน หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำ เมื่อคิดถึงความพูดหวานเลี่ยนที่เธอเพิ่งพูดออกไป “ฉันแค่อยากเอาชนะเขา อย่าเข้าใจผิดไปนะคะ...”

“ผมเข้าใจผิดอะไร?” ฌอนกลับเป็นเคร่งขรึมทันที เขาหรี่ตาลงมองแล้วยิ้มออกมา “หมายความว่า คุณไม่ได้รักผมอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเหรอ?”

“...”

ก็นะ ความรักที่เธอมีต่อเขาจริง ๆ แล้วไม่ได้มากขนาดจนถอนตัวไม่ขึ้นหรอก

ถึงอย่างนั้น แคทเธอรีนก็พูดกับเขาแบบนั้นไม่ได้ เมื่อมองเห็นท่าทางเคร่งขรึมของเขา

ความเงียบของแคทเธอรีนทำให้เขายิ้มเยาะออกมา “ขึ้นรถ”

รถวิ่งไปตามถนนใหญ่

แคทเธอรีนพยายามชวนคุย “คุณทานอะไรมาหรือยังคะ?”

ท้องของเขาส่งเสียงร้องขึ้นมาก่อนที่เขาจะทันได้ตอบคำถาม

“...”

“คุณคิดผิดที่พูดแบบนั้นนะคะ ใคร ๆ ก็ชอบกินอาหารขยะแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ! ดูสิคะว่ามันขายดีแค่ไหน ไม่มีทางซะล่ะ คุณต้องจอดรถเลยนะคะ แค่คิดถึงไก่ทอดรสเผ็ดฉันก็น้ำลายสอแล้ว”

แคทเธอรีนยังคงเขย่าแขนของเขา เพราะข้อตกลงที่มีผลบังคับใช้ก่อนหน้านี้ ทำให้สถานะในความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เท่าเทียมกัน ตอนนั้นเป็นเธอที่ต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขา ทว่าในตอนนี้เธอสามารถทำตามที่ใจเธอต้องการและกินอาหารที่เธออยากกินกับเขาได้แล้ว

ฌอนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจอดรถที่ข้างถนน

คนทั้งคู่เข้าไปในร้านเคเอฟซีด้วยกัน

ลูกค้าเข้าและออกจากร้านพร้อมกับกลิ่นเลี่ยนของอาหาร ฌอนรู้สึกอึดอัดมากจนแสดงออกทางสีหน้าด้วยความไม่พอใจ

“ไปจองที่นั่งให้ฉันหน่อยสิคะ เอาตรงนั้นนะคะ”

แคทเธอรีนชี้ไปที่โต๊ะว่างที่มีคนเพิ่งลุกไป ขยะที่อยู่เกลื่อนบนโต๊ะยังไม่ได้เก็บกวาดทำความสะอาด

“ผมจะไม่ไปตรงนั้น” ฌอนมองเธออย่างเย็นชา