คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 214

“ฉันไม่สนใจ คุณต้องไปจองที่นั่งตรงนั้นให้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะโกรธ และไม่สนใจคุณ” แคทเธอรีนทำใบหน้าบูดบึ้ง

ท่าทางไม่มีเหตุผลที่เธอแสดงออกมาทำให้ฌอนพูดไม่ออก

จากนั้น เขาจึงเดินไปตรงนั้นแล้วนั่งลงอย่างไม่พอใจ

สิบนาทีต่อมา แคทเธอรีนก็ถือถังใส่อาหารชุดครอบครัว ซึ่งรวมถึงมันฝรั่งทอด เบอร์เกอร์ไก่รสเผ็ด และไอศกรีม

“ลองชิมเบอร์เกอร์ไก่อันนี้ดูสิคะ อร่อยดีนะคะ” แคทเธอรีนแนะนำให้เขาอย่างกระตือรือร้น

“ผมจะเอาอะไรให้ดู” ฌอนหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเปิดข่าวเชิงลบเกี่ยวกับเคเอฟซีจากนั้นส่งให้เธอดู

หลังจากชำเลืองมองเนื้อหาภาพที่มีรูปไก่มีปีกสองสามคู่ และมีขามากกว่าสิบขา แคทเธอรีนก็เต็มไปด้วยความรู้สึกขยะแขยง “ฌอน อย่าทำลายบรรยากาศได้ไหมคะ?”

“อาหารพวกนี้มีแต่ส่วนผสมที่ไม่ดีต่อร่างกาย หลังจากวันนี้ไป คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทานอาหารแบบนี้อีก คุณไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ” ฌอนไม่อ่อนข้อให้แม้แต่น้อย

แคทเธอรีนไม่ได้สนใจเขา เธอก้มลงแทะปีกไก่ เมื่อทานไปได้สองชิ้น เธอรู้สึกว่ารสชาติไม่อร่อย เธอจึงยัดมันเข้าไปในปากของฌอนแทน

จู่ ๆ ในปากของฌอนก็เต็มไปด้วยอาหาร ฌอนส่งสายตาดุมองเธอ

แคทเธอรีนทำเหมือนตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด “ไม่ใช่ว่าต้องทานของที่แฟนไม่ชอบเหรอคะ? ดูที่คู่รักข้าง ๆ เราสิคะ พวกเขาก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน”

คู่รักวัยรุ่นที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัย หลังจากที่หญิงสาวทานเบอร์เกอร์ไปได้ไม่กี่คำ เธอก็ส่งให้แฟนของเธอต่อ “ไม่อร่อย นายกินเลย”

แฟนหนุ่มพูดขึ้น “ไม่กินได้ไหม?”

หญิงสาวทำท่าแสนงอน “ทำไมนายถึงไม่กินเบอร์เกอร์ที่ฉันกัดไปล่ะ? รังเกียจฉันเหรอ? นายไม่รักฉันแล้วหรือไง?”

ฌอนพูดอะไรไม่ออก

แคทเธอรีนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขา หญิงสาวป้องปากของเธอขณะมองไปที่เขา “ฉันนับถือพวกเขาจริง ๆ ฉันอยากมีแฟนแบบนี้มาตลอดเลย”

“ไม่ต้องพูดมาก”

เชส : [ใช่สิ ตัวจริงเสียงจริง เพื่อนร่วมงานจากบริษัทฉันพาลูกสาวไปที่นั่น แล้วเห็นฌอนกำลังกินเคเอฟซีกับเคธี่อย่างมีความสุข]

เชสเตอร์ : [น่าสงสารจริง ๆ ฌอน ถ้านายกลับไป ฉันจะเลี้ยงโอมากาเสะนายนะ]

ร็อดนีย์ : [เห็นด้วย กลับมาเร็ว ๆ นะฌอน ฉันจะขอให้เชฟระดับโลกมาทำอาหารให้นายกิน]

เชส : [ฉันวาง 5 ดอลล่าร์ พนันว่าฌอนไม่สนใจพวกนายหรอก ฉันมั่นใจว่าเขาไม่รังเกียจที่จะลองกินพริกเม็กซิกันยัดไส้พันเบค่อนแน่ ตราบใดที่มีแคทเธอรีนอยู่ข้าง ๆ เขา]

...

เมื่อฌอนออกจากร้านอาหารเท่านั้น เขาถึงรู้เรื่องความวุ่นวายในกลุ่มสนทนา ใบหน้าของเขาขรึมลง แล้วนวดขมับของเขา

“ขอบคุณนะคะ ฌอนนี่ ที่ทำให้วันนี้ฉันได้ทานอาหารอย่างมีความสุข”

หลังจากที่พวกเขาขึ้นรถ แคทเธอรีนก็ขยับเข้ามาหาพลางจูบริมฝีปากของเขา ดวงตาสีดำสนิทของเธอฉายแววความสุข และความรู้สึกโรแมนติกออกมา