“ฉันไม่สนใจ คุณต้องไปจองที่นั่งตรงนั้นให้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะโกรธ และไม่สนใจคุณ” แคทเธอรีนทำใบหน้าบูดบึ้ง
ท่าทางไม่มีเหตุผลที่เธอแสดงออกมาทำให้ฌอนพูดไม่ออก
จากนั้น เขาจึงเดินไปตรงนั้นแล้วนั่งลงอย่างไม่พอใจ
สิบนาทีต่อมา แคทเธอรีนก็ถือถังใส่อาหารชุดครอบครัว ซึ่งรวมถึงมันฝรั่งทอด เบอร์เกอร์ไก่รสเผ็ด และไอศกรีม
“ลองชิมเบอร์เกอร์ไก่อันนี้ดูสิคะ อร่อยดีนะคะ” แคทเธอรีนแนะนำให้เขาอย่างกระตือรือร้น
“ผมจะเอาอะไรให้ดู” ฌอนหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเปิดข่าวเชิงลบเกี่ยวกับเคเอฟซีจากนั้นส่งให้เธอดู
หลังจากชำเลืองมองเนื้อหาภาพที่มีรูปไก่มีปีกสองสามคู่ และมีขามากกว่าสิบขา แคทเธอรีนก็เต็มไปด้วยความรู้สึกขยะแขยง “ฌอน อย่าทำลายบรรยากาศได้ไหมคะ?”
“อาหารพวกนี้มีแต่ส่วนผสมที่ไม่ดีต่อร่างกาย หลังจากวันนี้ไป คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทานอาหารแบบนี้อีก คุณไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ” ฌอนไม่อ่อนข้อให้แม้แต่น้อย
แคทเธอรีนไม่ได้สนใจเขา เธอก้มลงแทะปีกไก่ เมื่อทานไปได้สองชิ้น เธอรู้สึกว่ารสชาติไม่อร่อย เธอจึงยัดมันเข้าไปในปากของฌอนแทน
จู่ ๆ ในปากของฌอนก็เต็มไปด้วยอาหาร ฌอนส่งสายตาดุมองเธอ
แคทเธอรีนทำเหมือนตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด “ไม่ใช่ว่าต้องทานของที่แฟนไม่ชอบเหรอคะ? ดูที่คู่รักข้าง ๆ เราสิคะ พวกเขาก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน”
คู่รักวัยรุ่นที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัย หลังจากที่หญิงสาวทานเบอร์เกอร์ไปได้ไม่กี่คำ เธอก็ส่งให้แฟนของเธอต่อ “ไม่อร่อย นายกินเลย”
แฟนหนุ่มพูดขึ้น “ไม่กินได้ไหม?”
หญิงสาวทำท่าแสนงอน “ทำไมนายถึงไม่กินเบอร์เกอร์ที่ฉันกัดไปล่ะ? รังเกียจฉันเหรอ? นายไม่รักฉันแล้วหรือไง?”
ฌอนพูดอะไรไม่ออก
แคทเธอรีนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขา หญิงสาวป้องปากของเธอขณะมองไปที่เขา “ฉันนับถือพวกเขาจริง ๆ ฉันอยากมีแฟนแบบนี้มาตลอดเลย”
“ไม่ต้องพูดมาก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...