คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 216

หลังจากที่ผู้คนออกไปกันหมดแล้ว เจเน็ตก็พูดกับสตีเฟ่นด้วยความโกรธ “นี่พี่เสียสติไปแล้วหรือเปล่า? ทำไมพี่ไม่แนะนำฉันกับวิลลี่? ฉันจะทำประโยชน์ให้กับครอบครัวของเราได้แน่นอนถ้าฉันได้เป็นคุณผู้หญิงของตระกูลฮิลล์”

“วิลลี่ไม่สนใจเธอหรอก” สตีเฟ่นตอบอย่างเย็นชาขณะที่จุดบุหรี่ขึ้นสูบ

เจเน็ตรู้สึกไม่พอใจ “พี่หมายความว่ายังไง? ในสายตาของพี่ ฉันดูดีสู้รีเบคก้าไม่ได้หรือไง? อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เติบโตที่บ้านนอกคอกนานะ”

“พี่ทำแบบนี้เพื่อเธอนะ วิลลี่มีนิสัยไม่ดีที่ชอบนอนกับแฟนหรือภรรยาของคนอื่น”

เจเน็ตรู้สึกตกใจ

สตีเฟ่นพูดเสริม “เธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของพี่ ถ้ามีทางลัดสู่ความสำเร็จที่ดีกว่า พี่จะแนะนำให้เธอก่อนแน่นอน แต่วิลลี่เป็นพวกวิตถาร แม้จะเป็นผู้หญิงเขาก็ฆ่าได้”

“จริงเหรอพี่?” เจเน็ตสะดุ้งสุดตัว

“จริงซะยิ่งกว่าจริง ถ้าไม่ใช่ญาติของเราทำงานเป็นผู้ช่วยของเขา พี่คงไม่รู้เรื่องนี้” สตีเฟ่นยืนขึ้นช้า ๆ “ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมเธอถึงคิดว่าพี่ถึงได้เสนอโอกาสดี ๆ แบบนี้ให้รีเบคก้าล่ะ? เธอไม่ใช่คนดีเหมือนกัน”

“แต่ไม่ต้องเป็นห่วงไป วิลลี่จะขอบคุณพี่ที่ให้โอกาสเขาได้ใกล้ชิดกับรีเบคก้า ถ้าเป็นแบบนี้ ตระกูลของเราจะกลายเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมลเบิร์น”

ในตอนนั้นเอง เจเน็ตก็เงียบไป

...

เช้าวันรุ่งขึ้น

เมื่อรีเบคก้าฟื้นคืนสติขึ้นมา เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอตื่นอยู่

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนผุดขึ้นมาในความทรงจำของเธอ ความรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังตกนรกอีกครั้ง

ผู้ชายคนนี้อำมหิตจริง ๆ ความจริงแล้วผู้ชายคนนี้ข่มขืนเธอ

ในตอนนั้น เธอมีบาดแผลฉกรรจ์จากการถูกเฆี่ยนตี