ในไม่ช้า รถพยาบาลก็มาถึงยังที่เกิดเหตุและพาเวสลีย์นำส่งโรงพยาบาลทันที ทว่า ระหว่างที่เดินทางมายังโรงพยาบาลเขาก็เสียเลือดไปมากและหมดสติไป
แคทเธอรีนรีบโทรหาอีธาน เขารีบมาหลังจากที่เธอถึงโรงพยาบาลได้ไม่นาน
ประตูห้องฉุกเฉินถูกผลักเปิดออก แล้วหมอก็เดินออกมาพร้อมกับถือคลิปบอร์ดออกมาด้วย “มีดแทงถูกไตซ้ายของผู้ป่วย เราต้องรีบทำการเอามีดออกทันทีเพื่อช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ ใครเป็นญาติของผู้ป่วย? ช่วยรีบเซ็นเอกสารยินยอมให้ที”
แคทเธอรีนตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน อีธานเองยังรู้สึกว่ามันยากที่จะยอมรับได้ “หมอครับ ต้องตัดไตออกไหมครับ?”
“ไตซ้ายของเขาไม่ทำงานแล้ว ดังนั้นตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว” หมอตอบอย่างจนปัญญา “ถ้าเราพอจะช่วยอะไรได้ เราจะทำอย่างแน่นอน”
อีธานไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากยอมรับความเจ็บปวดนี้และเซ็นเอกสาร
แคทเธอรีนร้องไห้ด้วยความเสียใจ “สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง คนพวกนั้นอยากจะฆ่าฉัน น้าของนายช่วยฉันด้วยการใช้ตัวเองบังฉันเอาไว้แล้วรับมีดแทน”
ความรู้สึกของอีธานผสมปนเปกันไปหมด เขาคิดไม่ถึงว่าเวสลีย์จะมีความรู้สึกต่อเธอลึกซึ้งถึงเพียงนี้ ตอนนี้เขาต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเวสลีย์มากที่สุด เขาพูดได้เพียงว่า “ไม่ต้องคิดมาก หมอพูดว่าตัดไตออกก็จะช่วยชีวิตของคุณน้าเอาไว้ได้ ร่างกายของมนุษย์เรายังทำงานได้ต่อไปแม้จะเหลือไตเพียงข้างเดียวนะครับ เขาแค่ต้องดูแลตัวเองให้มากขึ้นในอนาคต”
แคทเธอรีนยิ้มด้วยความขมขื่น เขากำลังจะเสียไตไป แล้วเขาไม่เป็นอะไรได้อย่างไร? “นายบอกคุณปู่คุณย่าของนายหรือยัง?”
“ยังไม่ได้บอกเลยครับ คุณปู่คุณย่าของผมท่านอายุมากแล้ว ผมไม่อยากทำให้พวกท่านรู้สึกเป็นกังวล แค่รอจนกว่าคุณน้าจะผ่าตัดเสร็จ”
อีธานมองไปที่เธอพลางลอบถอนหายใจ เขากลัวว่าคุณปู่คุณย่าของเขาจะเอาเรื่องเธอ ถ้าพวกท่านทราบความจริง
เคราะห์ดี ที่สามชั่วโมงต่อมา เวสลีย์ก็ปลอดภัย การผ่าตัดผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ทว่าเขายังไม่ได้สติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...