คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 264

แคทเธอรีนรู้สึกผิดกับการกระทำของเธอที่ทำกับเวสลีย์

เธอยืนอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยพร้อมกับดอกไม้และผลไม้ เมื่อเธอกำลังจะเคาะประตู ทันใดนั้นเองเธอก็ได้ยินผู้หญิงร้องไห้อย่างแผ่วเบาออกมาจากในห้อง

“อย่าร้องไห้ไปเลยครับคุณแม่” เวสลีย์ปลอบแม่ของเขา

“จะไม่ให้แม่ร้องไห้ได้ยังไงล่ะ? ลูกเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลโลว์ยอนส์นะลูก แม่หวังให้ลูกสืบทอดตระกูลโลว์ยอนส์ของเรา แต่ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น แม่อยากจะรู้นักว่าใครเป็นคนเปิดเผยเรื่องไตของลูก? ผู้หญิงที่อยากจะแต่งงานกับลูกตอนนี้พากับหลบหน้าลูกกันหมด ไม่มีใครอยากแต่งงานกับลูกเลย”

เวสลีย์ตอบกลับ “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแม่ ยังไงซะ ผมก็ยังไม่ได้อยากแต่งงาน”

“แม่เป็นคนให้กำเนิดลูกนะ ลูกคิดว่าแม่จะเชื่อลูกเหรอ? ลูกหยุดคิดถึงแคทเธอรีน โจนส์ ไม่ได้เลยใช่ไหม? ลูกยอมเสี่ยงแม้กระทั่งชีวิตของลูกเพื่อช่วยเธอ”

“...”

แคทเธอรีนกำหูตะกร้าผลไม้เอาไว้แน่น แคทเธอรีนฟังสิ่งที่คุณนายโลว์ยอนส์พูดต่อไป “เธอไม่เคยเป็นห่วงลูกด้วยซ้ำ ลูกรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลมาตั้งหลายวันแล้ว แต่เธอก็ไม่มาเยี่ยมลูกเลย”

“พอเถอะครับคุณแม่ ผมเลือกของผมเอง การรักใครสักคนไม่ได้หมายความว่าจะต้องอยู่กับเธอนะครับ การได้ปกป้องเธอและมองดูเธอมีชีวิตที่มีความสุขก็มากพอแล้วครับ”

แคทเธอรีนรู้สึกจุกที่ลำคอ เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างติดอยู่ในลำคอของเธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัด

เธอคิดไม่ถึงว่าเวสลีย์จะรักเธอมากถึงเพียงนี้

“เธอมายืนอยู่ตรงนี้ทำไม?”

จู่ ๆ คุณโลว์ยอนก็ส่งเสียงตำหนิขึ้นด้วยความรำคาญจากด้านหลังของแคทเธอรีน