ทุกคนต่างตกใจแล้วรีบเรียกหมอเข้ามา
หมอตำหนิขึ้น “คนไข้เพิ่งผ่านการผ่าตัดใหญ่มา พวกคุณต้องไม่ทำให้เขาโกรธ พวกคุณอยากให้เขาตายหรือไง?”
ทุกคนเงียบลงทันที แม้แต่คุณผู้หญิงโลว์ยอนส์ก็สงบปากสงบคำด้วยความละอายใจ
เวสลีย์อ่อนเพลียมากจนเขาผล็อยหลับไปในทันที คุณผู้หญิงโลว์ยอนส์จ้องมองมาที่แคทเธอรีนอย่างไม่พอใจอีกครั้ง
แคทเธอรีนหลบสายตา “เลิกต่อว่าฉันสักทีเถอะค่ะ คุณผู้หญิง ฉันจะตอบแทนความดีของเขาค่ะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะดูแลเรื่องอาหารการกินของเขาและชีวิตของเขาจนกว่าเขาจะมีภรรยา”
“แล้วถ้าเขาไม่มีภรรยาล่ะ?”
“เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นค่ะ”
คุณผู้หญิงโลว์ยอนส์ประชดประชัน “ใครจะเต็มใจเป็นภรรยาของผู้ชายที่ไม่สมประกอบได้ลง? ถ้าไตของเขามีปัญหาขึ้นมา เขาอาจจะตายก่อน ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่คิดว่ามีใครในโลกนี้ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเธออีกแล้ว”
“...”
แคทเธอรีนยังคงเงียบอยู่สักพักแล้วพูดออกมาช้า ๆ ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ค่ะ ฉันสัญญาว่าฉันจะแต่งงานกับเขา”
...
ในคาเฟ่
เมื่อเฟรยาได้รู้ข่าว เธอก็เกือบทำกาแฟหก “นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เธอคิดจะตอบแทนบุญคุณด้วยการสละชีวิตทั้งชีวิตของเธอเลยเหรอ?”
“ฉันเป็นหนี้ชีวิตเขา”
แคทเธอรีนจิบกาแฟที่มีรสชาติขมมาก “ยิ่งไปกว่านั้น รูปของพวกเราก็ยังถูกเผยแพร่ไปทั่วแล้ว ทุกคนเข้าใจว่าเรากำลังคบหากันอยู่ แถมเขายังต้องเสียไตไป เพราะช่วยชีวิตฉัน...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...