เมื่อตัวแทนขายอสังหาริมทรัพย์พูดจบ ทันใดนั้นเอง เขาก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวซีดเผือดลง เธอเกือบจะยืนไม่อยู่ “เป็นอะไรหรือเปล่าคุณผู้หญิง?”
“ฉัน… ฉันไม่เป็นไร” แคทเธอรีนส่งนามบัตรของเธอให้กับเขา “ฉันอยากซื้อวิลล่าหลังนี้ค่ะ แต่ฉันอยากให้คุณช่วยปิดบังข้อมูลของฉันให้เป็นความลับจากเจ้าของคนก่อน ฉันจะจ่ายค่าคอมมิชชั่นให้คุณเป็นการตอบแทน”
“อ๋อ ได้แน่นอนครับ” ตัวแทนรู้สึกตื่นเต้น เขาคิดไม่ถึงว่าเขาจะขายวิลล่าหลังนี้ได้เพียงเดินมาที่ทางเข้า ช่างง่ายดายอะไรเช่นนี้
หลังจากที่ขึ้นรถแล้ว แคทเธอรีนรู้สึกหงุดหงิดภายในใจ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอว่างเปล่าขึ้นมา
ถึงแม้ว่าเธอจะเซ็นใบหย่าไปแล้ว แต่เธอคิดไม่ถึงว่าฌอนจะไปจากเมลเบิร์นเร็วขนาดนี้
มันหมายความว่าพวกเขาทั้งสองคนอาจจะไม่ได้พบกันอีกแล้ว เพราะพวกเขาอยู่กับคนละเมือง
เธอยอมจำนนต่อสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ทว่าทำไมหัวใจของเธอยังคงรู้สึกเจ็บปวดมากจนเธอหายใจแทบไม่ออกแบบนี้?
เธอกำสร้อยคอราชินีเอาไว้แน่นขณะที่ร้องไห้ออกมาอย่างคุมไม่อยู่
...
40 นาทีต่อมา เธอมายังล็อบบี้ของสำนักงานกฎหมายพร้อมกับสวมแว่นกันแดดเอาไว้
พนักงานต้อนรับที่ทางเข้าจำเธอได้ในทันที หลังจากที่ได้เห็นเธอ พนักงานต้อนรับก็ถอนหายใจออกมาอย่างเศร้าใจ เพราะเธอจะไม่ได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของคุณฮิลล์ทุกวันอีกต่อไปแล้ว “คุณมาหาคุณฮิลล์เหรอ? เขาไปแล้ว”
“ดิฉันจะมาหาเชส”
พนักงานต้อนรับติดต่อผู้ช่วยของเชสทันที
ในไม่ช้า เธอก็จัดการพาแคทเธอรีนขึ้นไป
ในห้องทำงาน แคทเธอรีนส่งกล่องกำมะหยี่ให้เชส สร้อยคอของราชินีอยู่ในกล่อง “ช่วยส่งคืนให้เขาที”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...