คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 267

เจฟฟี่ฝืนยิ้มออกมา ความจริงแล้ว แคทเธอรีนเองก็เป็นลูกสาวที่กตัญญู ทว่า เจฟฟี่และแซลลี่ไม่เคยสนใจไยดีเธอเลยจริง ๆ เพียงเพราะเธอไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพวกเขา “ถูกของแก เป็นความผิดของฉันเองแคทเธอรีน”

“ฉันหวังว่าคุณจะสำนึกผิดได้ ถึงสิ่งที่คุณทำตอนที่อยู่ในคุก” แคทเธอรีนยืนขึ้นและออกไปจากเรือนจำ

หลังจากที่เธอกลับมาที่ออฟฟิศแล้ว เธอขอให้ผู้ช่วยของเธอตามหารีเบคก้าให้

ในไม่ช้าผู้ช่วยของเธอก็นำข่าวเกี่ยวกับรีเบคก้ามาให้เธอ “เธอหายไปหลายวันแล้ว เธอไม่ได้เก็บข้าวของในบ้านไปด้วยซ้ำ บัญชีของเธอไม่มีธุรกรรมทางการเงินใด ๆ เคลื่อนไหวอีกด้วย ดูเหมือนเธอจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย”

แคทเธอรีนนิ่งอึ้งไป เธอคิดไม่ถึงว่ารีเบคก้าจะอันตรธานหายไปแบบนี้หลังจากที่ต่อสู้กับเธอมานานแสนนาน เมื่อพิจารณาจากสิ่งต่าง ๆ ความจริงแล้วถ้าเธอไม่หนีไป ชีวิตของเธออาจจะตกอยู่ในอันตราย

ทุกวันนี้ แคทเธอรีนทำงานและดูแลเวสลีย์ เป็นเรื่องปกติที่ใคร ๆ จะพูดว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันแล้ว

เธอใช้เวลาช่วงปีใหม่ในวิลล่าของเวสลีย์

ในตอนกลางคืน บ้านตระกูลโลว์ยอนส์สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ

ขณะที่แคทเธอรีนเข็นเวสลีย์ที่นั่งอยู่บนรถเข็นวีลแชร์ออกมาจากในห้อง เธอก็บังเอิญเจอกับอีธาน เทรซี่ และซอนย่า ที่มารับประทานอาหารเย็น พวกเขาทั้งสามคนรู้สึกตกใจที่เห็นเธอ

ท่าทางของซอนย่าแข็งกระด้างขึ้นมาทันที “แคทเธอรีน เธอกล้าดียังไงมาที่บ้านของเรา...”

“หุบปากไป คราวหน้าให้เรียกเธอว่าน้องสะใภ้” คุณผู้หญิงโลว์ยอนส์เดินไปบอกซอนย่า “เธอจะหมั้นกับเวสลีย์หลังปีใหม่นี้ เลิกพูดถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมา”

เธอชะงักนิ่งไป จากนั้นจึงพูดกับอีธาน “หลานต้องเรียกเธอว่า ‘น้า’ ”

“...”

ในตอนนั้นเอง ซอนย่าและอีธานมีท่าทางไม่เชื่อ

แคทเธอรีนอยากจะร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ

นี่คือภาพที่เธอฝันเอาไว้เมื่อหลายเดือนก่อน แม้ว่าภาพนี้จะเกิดขึ้นที่นี่แล้ว ทว่าเธอกลับไม่รู้สึกดีใจเลย