คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 28

ประตูค่อย ๆ เปิดออกหลังจากนั้นไม่นาน

รีเบคก้าเดินเข้ามาหาเธอขณะที่กางร่มให้ตัวเองเพื่อกันฝน ความเห็นแก่ตัวแผ่กระจายอยู่บนใบหน้าของเธอ “เคธี่ ขอบใจมากนะ การออกแบบของเธอ ทำให้ฉันได้สิทธิ์ในการดูแลโครงการนี้ เธอนี่เก่งจริง ๆ เลย”

แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยความโกรธ

ผู้หญิงอีกคนยิ้มออกมา “ไม่ต้องโกรธไปหรอกนะ โครงการจะต้องเป็นของฉันไม่ว่าจะมีการออกแบบของเธอหรือไม่ อีธานใช้เส้นสายให้ฉันแล้ว บางทีเธออาจจะยังไม่รู้ว่าลุงของเขาเป็นเพื่อนสนิทกับประธานซอเยอร์ใช่ไหม? การออกแบบของเธอเป็นเพียงส่วนประกอบของแผนเท่านั้น”

ลุง... ฌอนอย่างนั้นเหรอ?

แคทเธอรีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังถูกสัตว์ฉีกกระชากเป็นชิ้น ๆ ด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของมันจนกระทั่งเธอหายใจไม่ออก

เธอรู้สึกดีใจจริง ๆ ที่เขาให้โอกาสเธอ

ทำไมเธอไม่รู้เลยสักนิดว่าเขาได้ทำการตัดสินตอนจบเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ทำไมเขาถึงต้องโกหกด้วย? เขาก็รู้ว่าเธอทุ่มเทให้กับโครงการนี้มากแค่ไหน

มีบางอย่างสะท้อนแสงในดวงตาของเธอ ทว่าเธอไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นน้ำฝนหรือน้ำตาของเธอเอง

เป็นปกติที่รีเบคก้าจะรู้สึกสะใจในความทุกข์ของผู้หญิงคนนี้

“น่าเสียดายที่คงจะไม่มีใครในวงการออกแบบจ้างเธอทำงานอีกแล้วหลังจากที่รู้ว่านิสัยของเธอแย่มาก น่าสมเพชจริง ๆ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันจะดูแลครอบครัวของเราเป็นอย่างดี ปล่อยให้ฉันดูแลซัมมิทและอีธานเอง”

“พูดตามตรงนะ อีธานคิดว่าเธอไม่ดีพอ เขารู้สึกอับอายที่เห็นเธอแจกใบปลิวตามท้องถนน เขาบอกกับฉันว่าเธอไม่คู่ควรกับเขา”

“รีเบคก้า ฉันทำอะไรผิดกับเธอเหรอ?”

ด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้นออกมา แคทเธอรีนเสียสติไปชั่วขณะหนึ่ง เธอกระโจนเข้าใส่รีเบคก้า ทำให้เธอล้มเงยหน้าลงไปแล้วบีบคอของเธอ

รีเบคก้าไม่ได้แสดงความรู้สึกตกใจเพียงแต่เผยรอยยิ้มที่ยากจะเข้าใจออกมา

ก่อนที่แคทเธอรีนจะทันได้เข้าใจความหมายของรอยยิ้มนั้น เธอก็ถูกดึงกลับไปอย่างแล้วและเหวี่ยงเธอลงในบ่อโคลน

เมื่อเธอเงยหน้าก็เห็นอีธานรีบวิ่งเข้าไปช่วยรีเบคก้าให้ลุกขึ้นยืน จากนั้นเขาก็ถอนเสื้อคลุมของเขาและคลุมร่างของเธอเอาไว้

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ เป็นห่วงแคทเธอรีนก่อนดีกว่าค่ะ เธอเสียใจจากการพ่ายแพ้การประมูล” รีเบคก้าตัวสั่นในอ้อมกอดของอีธาน

“ทำไมคุณถึงยังเป็นห่วงเธออยู่อีก?” อีธานจ้องไปที่ผู้หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นพร้อมกับฟัดฟันแน่น “ดูสิ่งที่เธอทำ เธอใจร้ายมากที่กลั่นแกล้งพี่สาวของเธอ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่าฉันเคยชอบเธอ”

ความสัมพันธ์ที่พวกเขาร่วมกันสร้างมาตั้งแต่ยังเด็กพังทลายลงจนหมดสิ้นแล้ว

แคทเธอรีนจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของเขา เธอไม่สามารถเห็นแม้กระทั่งท่าทางราวกับคนแปลกหน้านั้นอีกต่อไป “ถูกแล้ว ฉันเสียใจที่ฉันเคยชอบนายเหมือนกัน ฉันคงตาบอดไปแล้ว”

“ฉันขอท้าให้เธอพูดแบบนั้นอีกที” อีธานโกรธจัดเพราะคำพูดของเธอ

“เธอไม่เพียงแค่ทำผิดกฎของการประมูล แต่เธอยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีอีกด้วย!” แคทเธอรีนตะโกนอย่างสุดเสียง “นายคิดว่าเธอสามารถออกแบบนั้นด้วยความสามารถอันน้อยนิดของเธออย่างนั้นเหรอ? บางทีนายอาจจะรู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกแต่ตัดสินใจปกป้องเธออยู่ดี ฉันไม่สนใจถ้านายรักเธอ แต่ทำไมเธอต้องทำให้ฉันแพ้เพื่อให้ตัวเองประสบความสำเร็จด้วย? คู่รักชั้นต่ำ!”

“ระวังปากเอาไว้” อีธานตบลงบนใบหน้าของเธอ ทำให้หญิงสาวเซล้มลงบนพื้นอีกครั้ง

แก้มของแคทเธอรีนร้อนฉ่า ทว่าความเจ็บปวดนั้นเทียบไม่ได้กับความรู้สึกที่อยู่ลึกลงไปในหัวใจของเธอ

ผู้ชายคนที่สัญญาว่าจะดูแลเธอไปตลอดชีวิตอยู่ที่ไหนกัน?

ผู้ชายคนที่บอกว่าเขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับรีเบคก้าอยู่ที่ไหนกัน?

ผู้ชายที่อ้อนวอนขอร้องให้เธอรอเขาเมื่อหลายวันก่อนอยู่ที่ไหนกัน?

เป็นโชคดีของเธอที่ไม่เชื่อคำพูดของเขา เธอไม่กล้าที่จะเชื่อ

อีธานหรี่ตาของเขาลง เมื่อมองไปที่ผู้หญิงที่เพิ่งถูกตบ เขาพูดขึ้นด้วยความขื่นขม “อย่าคิดว่าทุกคนจะเลวร้ายเหมือนเธอ ฉันรู้ดีว่ารีเบคก้าต้องอดหลับอดนอนหลายคืนเพื่อออกแบบโครงการนี้ ใช่ที่เธอเริ่มเรียนรู้ช้า แต่เธอมีความสามรถ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้คือความโชคร้ายที่เธอทำตัวเธอเอง สำนึกถึงความผิดของตัวเองและเริ่มต้นใหม่ก่อนที่จะสายเกินไป”