คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 29

ด้วยเหตุนี้ อีธานจึงอุ้มรีเบคก้าขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาและเดินตรงไปยังรถ Lamborghini

เมื่อรถของเขาแล่นห่างออกไป ทิ้งเธอเอาไว้เบื้องหลังเป็นครั้งที่สอง แคทเธอรีนหมดหวังในตัวผู้ชายคนนี้อย่างแท้จริง

นับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป ความรักที่เธอเคยมีให้กับเขาก่อนหน้านี้จะถูกแทนที่ด้วยความเกลียดชังและดูถูกเหยียดหยาม

“โอ้ คนขี้แพ้” เจมส์เดินเข้ามาหาเธอขณะที่ถือร่มเอาไว้ เขายิ้มออกมาพลางหรี่ดวงตาลง “คุณหนูของตระกูลโจนส์ที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่เหนือใคร ๆ ได้สูญเสียความสามารถทั้งหมดของเธอไปแล้ว”

เธอเหนื่อยเกินกว่าที่จะใส่ใจจัดการกับผู้ชายคนนั้น เธอจึงเดินไปที่รถของเธอเงียบ ๆ

เสียงของเขาดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ “คุณลุงเจฟฟี่และคุณป้าแซลลี่จะต้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้อย่างแน่นอน เห็นได้ชัดว่าพวกเขารักรีเบคก้ามากกว่าเธอ อย่าฝันที่จะกลับไปหาตระกูลโจนส์อีกต่อไป เพราะไม่มีใครต้อนรับการกลับไปของเธอ”

ปัง! เธอปิดประตูและขับออกไป

คำพูดของเขาไม่มีอะไรใหม่สำหรับเธอ ทว่าก็ไม่สำคัญ ชีวิตของเธอน่าสมเพชเวทนามามากพอแล้ว ไม่มีใครรักหรือห่วงใยเธอจริง ๆ

...

18:00 น.

ฌอนกลับมาที่บ้านหลังจากเลิกงาน

ที่ผ่านมา แม้ว่าแคทเธอรีนจะยุ่งอยู่ ทว่าภายในบ้านก็ยังสว่างสไวอยู่ตลอดและเต็มไปด้วยกลิ่นหอมน่ารับประทานของอาหาร เขาสามารถมองเห็นร่างของเธอได้ตลอดเวลาขณะที่เธอเดินไปเดินมาอยู่ในห้องครัวอย่างขะมักเขม้นเพื่อเตรียมอาหารค่ำ

ทว่าวันนี้มีเพียงความอึมครึม

เขาเปิดไฟให้สว่างแล้วก็ต้องพบกับแคทเธอรีนที่ขดตัวอยู่บนโซฟา ผมของเธอยุ่งเหยิงและดวงตาของเธอดูโศกเศร้า เธอวางคางของเธอเอาไว้เหนือศีรษะของเจ้าฟัดจ์ ขณะที่เธออุ้มแมวไว้ในอ้อมแขนของเธอ เธอดูไม่มีชีวิตชีวาและดูพ่ายแพ้

เธอดูร่าเริงและสดใสเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาเสมอ รู้สึกแปลกเหมือนกันเมื่อเห็นด้านที่ไม่เคยเห็นมาก่อนของเธอ

“การประมูลไม่เป็นไปด้วยดีเหรอ?”

เขาถอดเสื้อคลุมออกและโยนมันลงบนโซฟาด้วยท่าทางสบาย ๆ “การล้มเหลวในครั้งแรกไม่ใช่เรื่องใหญ่ คุณยังเด็ก –”

“ฉันเลยต้องยอมถูกหลอกเหมือนคนโง่เพราะว่าฉันยังเด็กอย่างนั้นหรือคะ?” เธอถามเขาตรง ๆ ด้วยความโกรธ “คนแบบคุณที่อยู่จุดสูงสุดของสังคมไม่สนใจแม้กระทั่งความรู้สึกของคนอื่นใช่ไหมคะ?”

ความรำคาญที่ซ่อนอยู่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้กำลังอารมณ์เสียแล้วมาระบายความโกรธของเธอลงที่เขา “ท่าทางแบบนี้ คุณทำไม่สำเร็จก็สมควรแล้ว”