คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 30

“นายเจอใคร?”

“แคทเธอรีน โจนส์น่ะสิ! เธอกำลังนั่งดื่มอยู่คนเดียวที่บาร์ เอ่อ เธอยังสวยเหมือนเดิมเลย”

เจเน็ตเริ่มกระวนกระวายใจขึ้นมาในทันที “นังนั่น”

เธอไม่เคยลืมความอับอายที่เธอได้รับหลังจากที่ถูกไล่ออกจากร้านอาหารครั้งสุดท้าย เหตุการณ์นั้นทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกในหมู่ชนชั้นสูงในเมลเบิร์น

เธอรู้สึกสะใจที่ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในงานประมูลในวันนี้

อย่างไรก็ตาม มันยังไม่เพียงพอ เธอต้องการที่จะทำลายเธอให้สิ้นซาก เธอไม่รอคอยโอกาสที่จะมาถึงเธอ

“เซน ลาร์สัน นายยังสนใจเธออยู่ไหม?”

“ก็ จริง ๆ แล้วก็ไม่ แต่เธอชอบดูถูกฉันตลอดตอนเราอยู่ที่โรงเรียน ฉันเลยอยากรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร?” เซนพูดขึ้นอย่างหยาบคาย “เพื่อให้เธอขอโทษฉัน”

“ได้ ฉันจะให้โอกาสนาย”

เจเน็ตบอกแผนกับเขา เขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น “เรื่องนี้เธอแน่ใจใช่ไหม –”

“ไม่ต้องกังวล ฉันจะสนับสนุนนายเอง แคทเธอรีนไม่มีใครอยู่ข้างเธออีกต่อไปแล้วในตอนนี้ ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ตระกูลโจนส์จะต้องกระหายที่จะตัดเธอออกจากตระกูลอย่างแน่นอน”

“เข้าใจแล้ว คืนนี้ฉันจะทำให้ดี”

มุมปากของเซนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มุ่งร้ายขณะที่เขามองดูร่างของหญิงสาวสวยคนนั้น

...

แคทเธอรีนเมามากในตอนนั้น เธอจำได้ลาง ๆ ว่ามีเด็กเสิร์ฟเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับค็อกเทลหนึ่งแก้ว

เธอจะไม่ได้ว่าได้สั่งมันไปหรือเปล่า แต่แก้วของเธอว่างเปล่า ดังนั้นเธอจึงดื่มค็อกเทลแก้วนั้นโดยไม่ลังเล

เพียงไม่นานเธอก็ล้มลงบนโซฟาพร้อมกับหลับตาลง

...

ภายในคลับเฮาส์

ฟัดจ์ขดตัวอยู่ข้างเก้าอี้ ฌอนเติมปลาตัวเล็ก ๆ ให้กับเธอ เจ้าแมวแทะมันอยู่ไม่กี่ครั้งก่อนจะหันหน้าหนีด้วยความไม่ชอบ

เชสเย้ยหยัน “แมวของนายนี่เรื่องมากจริง ๆ ปลานี้คืออาหารพิเศษของคลับเฮาส์ของฉันเลยนะ”

“มันหมายความว่าเชฟของนายไม่ได้เรื่องน่ะสิ”

ฌอนตักไก่ให้กับตัวเอง ทว่าก็ไม่อยากจะกินต่อ

เขาเคยชินกับอาหารที่แคทเธอรีนทำเองที่บ้าน อาหารเหล่านี้ที่วางอยู่ข้างหน้าของเขารสชาติไม่ได้เรื่องเมื่อเทียบกับอาหารที่เธอทำ

“นายควรจะกลับไปทานอาหารเย็นที่บ้าน” เชสแนะนำด้วยความโกรธ “อาหารที่นายทำเองที่บ้านดีที่สุด กลับบ้านไปแล้วให้แคทเธอรีนทำอาหารให้นาย”

“อย่าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นอีก” ใบหน้าของฌอนแสดงความผิดหวังออกมา

“คราวนี้เธอทำอะไรให้นายโกรธอีกล่ะ?” จู่ ๆ เชสก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ “วันนี้เป็นวันประมูลนี่ใช่ไหม?”

“ฉันบอกว่าอย่าพูดถึงเธออีก” ฌอนเตือน

เชสเม้มริมฝีปากโดยไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรออกมาอีก

เขารับโทรศัทพ์ในอีกสักครู่ต่อมา “เวสลีย์ โลว์ยอน จากโกเด้น คอร์ปอเรชั่นอยู่ในห้องส่วนตัวถัดไป เขาต้องการปรึกษาหารือเกี่ยวกับโครงการที่เราคุยกันเอาไว้ครั้งล่าสุด”

“นายไปเลย ฉันไม่สนใจเรื่องที่ไม่ต้องใช้สมองทำงาน”

“...”

เขสพูดอะไรไม่ออก

‘แน่ล่ะ นายมันเก่งกว่าคนอื่นเพราะนายมันอัจฉริยะ’ เขาคิดในใจ

เขาเดินไปยังห้องข้าง ๆ ด้วยความหงุดหงิด

เมื่อเขากลับมาในอีก 20 นาทีต่อมา อาหารในจานบนโต๊ะแทบไม่ถูกแตะต้องเลยแม้แต่น้อย

เชสดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง “นายเดาซิว่าใครอยู่ในห้องก่อนหน้านี้? ประธานซอเยอร์ผู้ที่รับผิดชอบดูแลศูนย์เทคโนโลยี และ อีธาน โลว์ จากโลวคอร์ปอเรชั่น ฉันเคยได้ยินมาว่าเขาเคยคบกับแคทเทอรีน”

“นายจะหยุดได้หรือยัง?” ฌอนรู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้ยินชื่อของผู้หญิงคนนั้นทำให้เลือดในกายของเขาเดือดพล่าน

“ฟังก่อนสิ” เชสทำสีหน้าจริงจัง “อีธานและรีเบคก้าจะหมั้นกันในเดือนหน้า ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นหลานชายของเวสลีย์ ซัมมิท กรุ๊ป ได้ดูแลโครงการอย่างเป็นทางการจากการชนะการประมูลในวันนี้ นายไม่คิดว่ามีอะไรแปลก ๆ บ้างหรือ เมื่อนายเชื่อมโยงเรื่องทั้งสามเรื่องเข้าหากัน?”

ฌอนไม่คุ้นเคยกับเครือข่ายในเมลเบิร์น ทว่าเขาเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว “พวกซัมมิทเล่นสกปรกเหรอ?”