คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 280

“พอสักที แคทเธอรีนเป็นลูกสาวของฉันนะ เราติดหนี้ชีวิตเธอมากกว่า 20 ปี นี่เป็นบ้านของฉันและยังเป็นบ้านของเธออีกด้วย เธออาศัยอยู่ที่นี่ได้นานตราบเท่าที่เธอต้องการ ถ้าพวกเธอสองคนไม่มีความสุขกับเรื่องนี้ก็ย้ายออกไป” โจเอลตอบอย่างไร้ซึ่งความปราณี

ใบหน้าของนิโคลาแดงก่ำด้วยความโกรธ สุดท้าย เธอมองไปที่แคทเธอรีนก่อนจะเดินออกไป “ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ กับงานแต่งงานของเมลานี่ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่”

ทันทีที่นิโคลาพูดจบ เธอก็จากไปด้วยความไม่พอใจ

“คุณพ่อคะ หนูไม่ได้ยั่วยวนคุณชายฮิลล์เลยนะคะ” แคทเธอรีนพูดอย่างจริงจัง เธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเธออย่างไร แต่ถ้าโจเอลเชื่อคำพูดของคนอื่น เธอคงจะผิดหวังในตัวเขาแน่ ๆ

โจเอลถอนหายใจออกมา “พ่อเชื่อลูก คุณชายฮิลล์อาจจะเข้าใจผิด เพราะลูกเป็นลูกนอกสมรส นั่นเป็นเหตุผลที่เขาโกรธลูก”

แคทเธอรีนรู้สึกไม่เข้าใจ โจเอลจึงอธิบายให้เธอฟัง “ภูมิหลังของคุณชายฮิลล์ค่อนข้างน่าสงสารนะลูก คุณแม่ของเขา ลีอา เป็นหญิงสาวที่ฉลาด จนประสบความสำเร็จเป็นที่ยอมรับเป็นอย่างมาก แม้ว่าเธอจะอายุยังน้อย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงโดดเด่นแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง และสืบทอดกิจการของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ย้อนกลับไปในตอนนั้น ผู้คนมากมายในแคนเบอร์ราอยากจะแต่งงานกับลีอา แต่แบรนนอนกลับใช้วิธีสกปรกกับเธอ และไม่นานเธอก็ตั้งท้อง เพราะแบบนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแต่งงานกับเขา”

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงโกรธที่ก่อนหน้านี้เธอพูดแทงใจดำเขา เขาอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ เพราะเขาเองก็เกิดมาด้วยวิธีนี้เหมือนกัน!

โจเอลพูดต่อ “คุณชายฮิลล์คนโตเกิดมาด้วยความรู้สึกที่ไม่เป็นที่ต้องการของลีอา ลีอาไม่ชอบเขามาก หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หย่ากับแบรนนอนแล้วไปแต่งงานกับอดีตคนรักของเธอที่เจอในมหาวิทยาลัย จากนั้นเธอจึงให้กำเนิดลูกชายอีกคนชื่อเลียม”

“กลายเป็นว่า... เขาน่าสงสารตั้งแต่ยังเด็ก” แคทเธอรีนพึมพำด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้งกัน

“ใช่ลูก หลังจากหย่าร้าง แบรนนอนก็เมาทุกวัน ในทางกลับกัน ลีอาได้สร้างครอบครัวใหม่ เธอเลี้ยงดูเลียมด้วยความรัก ในสายตาของฌอน เลียมและพ่อของเขาเป็นคนที่เข้ามาทำลายครอบครัวของเขา นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเกลียดลูก”

โจเอลลูบศีรษะของเธอด้วยความเห็นใจ “พ่อขอโทษนะ เคธี่ ให้อภัยพ่อด้วยนะลูก ที่ทำให้ลูกต้องลำบาก...”

“ไม่ใช่ความผิดของคุณพ่อหรอกค่ะ”

เธอเป็นคนทำให้ฌอนโกรธ

เธอก้มหน้าลงแล้วรีบเดินไปยังจุดที่คนขับรถจอดรถรออยู่

“เดี๋ยวก่อนสิคุณโจนส์ หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คุณยังไม่รู้จักมารยาทอีกเหรอ?” ฌอนหยุดเธอเอาไว้ ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแสดงความเยาะเย้ยที่ซ่อนเอาไว้ตามปกติ

เมื่อแคทเธอรีนนึกถึงเรื่องที่โจเอลเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับภูมิหลังของฌอน เธอก็ไม่เสียเวลาต่อปากต่อคำกับเขาอีก “ดิฉันแค่คิดว่าคนต่ำต้อยอย่างดิฉันไม่คู่ควรที่จะทักทายคุณค่ะ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็เตรียมตัวไปที่ทำงานแล้วด้วย”

“ที่ทำงานอย่างนั้นเหรอ?” ดวงตาของเมลานี่กระตุก เธอพูดโพล่งออกมา “เธอจะไปทำงานที่ยูล คอร์ปอเรชั่นเหรอ?”

“เปล่า คุณแม่ของฉันทิ้งบริษัทเล็ก ๆ เอาไว้ให้ฉัน” แคทเธอรีนยิ้มอย่างสุขุม “ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันไม่เข้าไปแทรกแซงในยูล คอร์ปอเรชั่นหรอก”

ดวงตาที่สดใสและเฉียบคมของเธอเหมือนจะสามารถมองเห็นทะลุอีกด้านของอีกคนได้ เมลานี่ถอนหายใจแผ่วเบา “แน่ล่ะ ฉันกังวล เธอไม่รู้อะไรเลย ฉันแค่กลัวว่าเธอจะทำให้บริษัทต้องวุ่นวาย ถ้าเธอไปทำงานที่นั่น”