คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 286

ผู้ชายหลายคนมองมาที่ฌอนอย่างตกตะลึง คุณชายใหญ่ฮิลล์นั้นขึ้นชื่อว่าไม่เข้าใกล้ผู้หญิง

“คุณชาย… คุณชายใหญ่ฮิลล์ อะไรทำให้คุณมาอยู่ที่นี่?”

“ใครเป็นคนให้เธอดื่ม?” สายตาเข้มของฌอนกวาดมองทุกคนที่อยู่บนเรือยอร์ชทีละคน

ทุกคนรู้สึกว่าหัวใจหนาวสั่น พวกเขาสามารถทำได้เพียงมองไปที่ร็อดนีย์เพื่อขอความช่วยเหลือ “คุณชายสโนว์ คุณเป็นคนที่พูดเป็นนัย ๆ กับพวกเราเมื่อสักครู่”

“ไม่เป็นไร” ร็อดนีย์ยกมือซ้ายขึ้นและตวัดลง เขาเดินไปที่ฌอนและหัวเราะด้วยเสียงต่ำ “ฌอน ฉันแค่จะช่วยนายระบายความโกรธ มันเป็นความผิดของเธอที่หลอกลวง และเล่นสนุกกับนาย ในเมื่อเธอกล้าที่จะมาแคนเบอร์รา แน่นอน ฉันก็ต้องสอนบทเรียนให้เธอแทนนาย”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฌอนก็เหวี่ยงหมัดหนักไปที่ใบหน้าของเขา ร็อดนีย์ไม่ทันตั้งตัวและถูกต่อยจนริมฝีปากของเขาแตก

“ฌอน ฮิลล์...” ร็อดนีย์รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มหลายคนรีบวิ่งออกไปจากเรือยอร์ช การต่อสู้ของผู้มีอำนาจทั้งสองคน เพียงพอแล้วที่จะทำให้เกิดแผ่นดินไหวได้ ใครจะกล้าเข้าไปยุ่ง?

“ใครกล้าที่จะออกไป?” ฌอนหรี่ตาลง และมีการ์ดหลายคนยืนอยู่ที่ทางเข้า

“คุณชายใหญ่ฮิลล์ พวกเราทำอะไรให้คุณขุ่นเคือง?” คุณชายเคลลี่ถามด้วยใบหน้าที่เอาอกเอาใจขณะที่กำลังเก็บซ่อนความรู้สึกกลัวเอาไว้

สายตาอันเยือกเย็นของฌอนกวาดมองทุกคนภายในเรือยอร์ช พวกเขาทั้งหมดเป็นพวกคุณชายเจ้าชู้ที่มีงานอดิเรกคือการเล่นกับผู้หญิง

เมื่อเขาคิดว่าสายตาที่สกปรกของคนพวกนี้ โลมเลียร่างกายของแคทเธอรีนและพวกเขาอาจจะสัมผัสร่างกายของเธอก่อนที่เขาจะมาถึง เขาไม่ต้องการอะไรนอกไปจากควักลูกตาพวกเขาออกมา

“ฌอน ฉันเป็นคนเรียกพวกเขามา ถ้านายจะลงโทษใครก็มาลงโทษที่ฉัน” ร็อดนีย์ก้าวไปด้านหน้าเพื่อปกป้องพวกเขา

สายตาที่เยือกเย็นของฌอนเลื่อนไปที่เขา บนเรือยอร์ชนั้นเงียบมากจนสามารถจะได้ยินเสียงเข็มหมุดได้ถ้ามันหล่นลง

กลิ่นฉุนอันไม่พึงประสงค์เตะเข้าจมูกของเขา และสีหน้าของฌอนก็โกรธมาก เขาโยนแคทเธอรีนไปบนเก้าอี้และรีบถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแล้วโยนมันลงพื้นด้วยความรังเกียจ

“อ่า… มันอึดอัดมาก” แคทเธอรีนโอดโอยและหลับไปบนเก้าอี้ ชุดกระต่ายน้อยของเธอสามารถทำให้เลือดของใครบางคนเดือดขึ้นได้

การเห็นเธอแบบนั้น ไฟภายในท้องของฌอนก็เปลี่ยนเป็นไฟชนิดที่ต่างออกไปทันที เขารีบถอดเสื้อสเวตเตอร์ที่ยังสะอาดอยู่เพื่อคลุมร่างกายของเธอ กลัวว่าเขาจะสูญเสียการควบคุมตัวเองอย่างสิ้นเชิง ถ้าเขาเห็นเธอแบบนั้นอีกครั้ง

สิบนาทีต่อมา เครื่องบินลงจอดบนบ้านพักส่วนตัวของเขาในเมือง

ฌอนอุ้มเธอไปที่ห้องและโยนเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่

แคทเธอรีนขดตัวเป็นลูกบอล ทำให้เสื้อสเวตเตอร์ของเขาหล่นออกมาในทันที ฌอนไม่สามารถทนได้เมื่อเรียวขาบางและยาวของเธอถูกกเปิดออก เขากำลังจะห่มผ้าห่มให้เธอ แต่ทันใดนั้นแคทเธอรีนก็คว้ามือของเขาและโอดโอย “ท้องของฉันรู้สึกไม่ดี ช่วยลูบหน่อย”