คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 287

ร่างของฌอนแข็งทื่อ เขาจับไหล่บางของเธอด้วยความโกรธและถามเธอด้วยเสียงอันแหบพร่าว่า “ใครที่คุณอยากให้ลูบท้องให้?”

เวสลีย์ โลว์ยอนส์? ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาจะโยนเธอออกจากห้องอย่างแน่นอน

“ฌอนนี่ ฌอนนี่...” แคทเธอรีนมึนงง เธอจำได้ว่าเมื่อเธอปวดท้องในช่วงนั้นของเดือน ฌอนนี่จะช่วยลูบท้องของเธอ

“แคทเธอรีน โจนส์ คุณแน่ใจนะว่าคุณเมา?” ฌอนบีบใบหน้าเล็กของเธออย่างแรง เธอกำลังเล่นสนุกกับเขาอีกแล้วหรือ?

“มันเจ็บนะ คุณใจร้าย” แคทเธอรีนยกเท้าของเธออย่างเมามายขึ้นเตะเขาเบา ๆ

ฌอนเกือบเลือดกำเดาไหล ความคิดเลวทรามอะไรในหัวของร็อดนีย์ ที่ให้เธอใส่ชุดกระต่ายน้อยตัวนี้? มันกำลังทรมานเขาอย่างเห็นได้ชัด

“แคทเธอรีน โจนส์ ฝันไปเถอะ ที่คุณอยากให้ผมช่วยลูบท้องให้” ฌอนบีบใบหน้าของเธอจนกระทั่งมันแดง

“อื้อ… มันเจ็บ… ฌอนนี่” แคทเธอรีนกัดริมฝีปากอย่างไร้เดียงสา ก่อนจะลืมตาที่สวยและฉ่ำไปด้วยน้ำของเธอขึ้นมา

ฌอนกลืนลูกกระเดือกในคอของเขา ครู่ต่อมาเขาก็พึมพำก่นด่ากับตัวเอง และห่มผ้าห่มให้เธอก่อนจะเดินออกไป

ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาเดินไปห้องครัว เขาใช้โทรศัพท์ค้นหาว่าควรจะกินอะไรดี ถ้ารู้สึกไม่สบายท้องกลังจากดื่มมาทั้งคืน

ดูเหมือนว่าน้ำมะเขือเทศจะเป็นความคิดที่ดี

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนี้มาหลายเดือน ดังนั้นจึงไม่มีอาหารที่บ้านเลย เขาจึงสามารถทำได้เพียงเรียกเฮดลีย์ “เอามะเขือเทศมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

“...”

เฮดลีย์ที่กำลังจะเข้านอน มีสีหน้าอันเจ็บปวดให้เห็นจากใบหน้าของเขา “คุณชาย คุณคิดว่าผมจะหามะเขือเทศได้จากที่ไหน ในเวลากลางดึกแบบนี้ครับ? คุณจะทำน้ำผลไม้สำหรับคุณโจนส์...”

“เธอ? ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ฆ่าเธอ เร็วเข้า ฉันต้องการมันภายใน 20 นาที” ฌอนวางสายอย่างเด็ดขาด