คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 311

โจเอลไม่ใช่คนโง่ เมื่อเขาได้รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เขาก็มองไปที่นิโคลา

นิโคลารู้สึกตกใจ “แคทเธอรีน เธอหมายความว่ายังไง? ฉันได้ยินกับหูของฉันเอง คนใช้ของตระกูลฮิลล์อ้างว่าเธอแอบไปที่บ่อน้ำพุร้อน ฉันคิดว่าเธอคิดจะไปยั่ววิลลี่ ความเลวทรามของวิลลี่ ทำให้ฉันเป็นห่วงเธอ ฉันเลยรีบ...”

“ใช่ คุณอารีบไปที่นั่น ถ้าคุณอาเกิดเห็นว่าฉันแต่งตัวไม่เรียบร้อย และวิลลี่ก็ยื้อยุดฉันอยู่ ชื่อเสียงของฉันคงจะพังย่อยยับ พวกตระกูลฮิลล์จะต้องมองว่าฉันทำตัวไม่ดีแน่ ๆ แล้วเขาจะยอมให้วิลลี่แต่งงานกับฉันอย่างนั้นเหรอคะ?"

แคทเธอรีนถอนหายใจอย่างโล่งอก “คุณอานิโคลาคะ ถ้าคุณอาเป็นห่วงฉันจริง ๆ คงแอบไปที่นั่นเพียงคนเดียว และไม่ปล่อยให้คนทั้งครอบครัวไปที่นั่น คุณอาควรจะโล่งอกที่ไม่เจอฉัน แทนที่จะเปิดเผยด้วยการโวยวายขึ้นมาจนเป็นเรื่อง”

เธอพูดทุกสิ่งทุกอย่างออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำและใจเย็น ถึงโจเอลจะเป็นคนโง่ ทว่าเขาก็เข้าใจความจริงของสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ว่านิโคลาได้ทำบางสิ่งบางอย่างลงไป

“นิโคลา เธอนี่มันเลวจริง ๆ” โจเอลสั่นไปทั้งร่างด้วยความโกรธ “ทำไมเธอถึงยังแค้นฝังใจกับเด็กผู้หญิงอย่างเธออยู่อีก? เธอกับเมลานี่ไม่เพียงเอาแต่เพ่งเล็งเธอตลอดเวลาที่อยู่ที่บ้าน แต่เธอยังคิดจะกลั่นแกล้งเธอในบ้านของตระกูลฮิลล์อีก”

แคทเธอรีนขมวดคิ้วเข้าหากัน “คุณพ่อคะ คุณพ่อก็พูดเองไม่ใช่เหรอคะ ว่ากระทั่งเชฟก็เหมือนจะจงใจเพ่งเล็งมาที่หนูตอนที่ทานอาหารค่ำ?”

“อ๋อ ใช่ พ่อเกือบลืมไปแล้ว” เมื่อโจเอลนึกถึงเหตุการณ์นั้น ความไม่พอใจของเขาที่มีต่อนิโคลาเกือบจะพุ่งไปสู่จุดสูงสุด “ฉันจำได้ว่าเธอเคยบอกฉันว่ารู้จักกับวาเลรี่ใช่ไหม? วันนี้ฉันเห็นพวกเธอสองคนพูดคุยกันอยู่ตลอด...”

“คุณพ่อ เธอกำลังทำให้เราทะเลาะกัน อย่าไปหลงกลเธอนะคะ” เมลานี่พูดอย่างร้อนรน

“หุบปากไปซะ” โจเอลตะคอกเสียงดัง “ดูเอาเถอะว่าแม่ของลูกเลี้ยงดูลูกมายังไง! ลูกและแม่ของลูกถึงเป็นผู้หญิงใจร้ายใจดำแบบนี้”

เมลานี่รู้สึกสับสน ในทางตรงกันข้าม นิโคลากลับรู้สึกโกรธขึ้นมา “โจเอล คุณก็เอาแต่ปกป้องเธอตั้งแต่เธอกลับมา ฉันคิดว่าคุณยังรักเชอรีนอยู่ นางเพศยานั่น...”

ก่อนที่นิโคลาจะทันได้พูดจบประโยค โจเอลก็ตบหน้าของเธอทันที “นิโคลา เธอไม่แม้แต่จะสำนึกผิดกับการกระทำผิดพลาดของเธอตัวเองเลย การแต่งงานกับเธอเป็นความเสียใจครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉันแล้ว”

“โจเอล คุณกล้าดียังไงมาตบฉัน?!” สีหน้าของนิโคลาที่แสดงออกถึงความไม่อยากจะเชื่อ ขณะที่เธอปิดแก้มข้างที่โดนตบของเธอเอาไว้ น้ำตาไหลลงตามแนวแก้มของเธอ “มาเถอะเมลานี่ ไปบ้านคุณยาย”

เมื่อนิโคลาพูดจบ เธอก็จูงมือเมลานี่เดินออกไป