คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 312

เมื่อได้สติ แคทเธอรีนรีบหมุนพวงมาลัย รถยนต์แล่นลงไปตามเส้นทางของถนนที่คดเคี้ยวด้วยความเร็วสูงเพราะเบรกไม่สามารถใช้งานได้

ทันใดนั้นเอง รถเบนท์ลีย์ก็ปรากฏอยู่ที่ข้างหน้า

เธอตัดสินใจอย่างฉับพลันด้วยการขับรถปาดไปอีกด้านของถนนอย่างหวุดหวิด

คนขับรถเบนท์ลีย์รู้สึกตกใจมาก “คนนั้นเสียสติไปหรือเปล่าคุณชายรอง? เธอกำลังขับรถด้วยความเร็ว 150 ถึง 160 ไมล์ต่อชั่วโมง ทำอย่างกับว่ากำลังแข่งรถอยู่อย่างนั้นแหละ”

เลียมเงยหน้าขึ้นแล้วมองเห็นรถสปอร์ตคันสีขาวแล่นไปตามเส้นทางภูเขาอย่างเร็ว ดูเหมือนว่าคนขับไม่ได้เหยียบเบรกเลยแม้แต่น้อย ถึงจะผ่านทางโค้งไปหลายครั้งแล้วก็ตาม

แม้แต่เขาเองก็ยังไม่กล้าขับแบบรถสปอร์ตคันนั้น

“มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับรถคันนั้น ตามรถคันนั้นไป”

คนขับรถจึงขับไล่ตามไป คนขับรถและเลียมรู้สึกตกใจ ตอนนี้รถสปอร์ตคันสีขาวแล่นไปตามถนนบนภูเขาด้วยความเร็วเกือบ 200 ไมล์ต่อชั่วโมง เมื่อสุดท้ายรถกำลังจะเสียหลัก แคทเธอรีนจึงรีบขับรถไปที่เส้นทางที่เป็นโคลนซึ่งกำลังก่อสร้างอยู่ เกิดเสียงดังปังขึ้นเมื่อรถทางด้านขวาชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่

เลียมรีบเปิดประตูรถออกไปอย่างรวดเร็ว ถุงลมนิรภัยกางออก หญิงสาวร่างบางคนนั้นถูกถุงลมนิรภัยกันกระแทกอยู่ภายใน เธอหมดสติไป แต่ไม่เห็นมีบาดแผลบนร่างกายของเธอ

“แคทเธอรีน...”

เลียมรู้สึกประหลาดใจหลังจากเมื่อมองดูใบหน้าสวยที่ซีดเผือดนั้นดี ๆ เขารีบอุ้มเธอออกมาจากรถ แล้วหลังจากนั้นก็นำตัวเธอส่งโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุด

ในเวลาเพียงไม่นาน โจเอลก็มาถึงโรงพยาบาลด้วยท่าทางตื่นตระหนก เลียมปลอบ “ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับคุณลุงโจเอล ลูกสาวของคุณลุงฉลาดและกล้าหาญมาก ผมสังเกตเห็นว่ารถของเธอควบคุมไม่ได้มาสักพักหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังคุมสติได้อยู่ตอนที่ควบคุมรถไปตามถนนที่คดเคี้ยว ต่อจากนั้น เธอก็ขับรถไปยังเส้นทางที่เป็นโคลนที่กำลังก่อสร้างเพื่อชะลอความเร็วของรถลง ไม่มีใครนั่งอยู่ทางด้านขวาของรถ แม้ว่าเธอจะหมดสติ แต่ไม่มีอาการบาดเจ็บใด ๆ บนร่างกายของเธอ เธออาจจะหมดสติไปเพราะแรงกระแทกครับ”

“ขอบคุณพระเจ้า” โจเอลถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกในที่สุด เขาพูดกับเลียมด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณมากนะคุณชายรอง ผมจะจำความมีน้ำใจของคุณเอาไว้”