คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 314

ฌอนยืนอยู่ที่ด้านนอกห้องพักผู้ป่วย เขากำมือแน่นจนเส้นเลือดที่แขนภายใต้แขนเสื้อปูดขึ้นมา

จู่ ๆ เขาก็รู้สึกราวกับคนโง่ที่เป็นห่วงแคทเธอรีนและรีบมาตลอดทางจนถึงที่นี่

คล้ายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เมลเบิร์นก่อนหน้านี้ เขาโดนเธอหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอแสร้งทำเป็นไม่มีพิษภัยและขี้อายตลอดยามที่อยู่ต่อหน้าเขา ทว่าลับหลังเขาเธอกลับพูดคุยกับเวสลีย์ราวกับรักกันมาก

แล้วเธอจะทำให้เขาเข้าใจผิดไปเพื่ออะไร?

แววตาของเขาฉายแววเย็นชาออกมา

ฌอนทนฟังบทสนทนาระหว่างแคทเธอรีนและเวสลีย์ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เขาหันหลังกลับแล้วเดินไปที่ลิฟต์

โจเอลเพิ่งออกมาจากลิฟต์ เขาตกใจที่บังเอิญเจอฌอนเข้า “คุณชายฮิลล์ ไปไงมาไงถึงมาที่นี่ได้ครับ?”

“พอดีเพื่อนของผมรักษาตัวอยู่ที่นี่น่ะครับ ผมเลยมาเยี่ยมเขา” ฌอนตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างขอไปที ก่อนที่เขาจะเข้าไปในลิฟต์

ความเย็นชาของเขาทำให้โจเอลพูดอะไรไม่ออก

เมื่อโจเอลเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย เวสลีย์กำลังป้อนน้ำให้แคทเธอรีนดื่ม โจเอลถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงอย่างโล่งอกพลางพูดขึ้น “เวสลีย์ดูแลลูกได้ดีจริง ๆ เขาโทรหาพ่อเมื่อเช้านี้หลังจากที่เขาติดต่อลูกไม่ได้ ตอนที่เขารู้ว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับลูก เขารีบบินมาที่นี่ทันที เขามาที่นี่ก่อนแล้วตั้งแต่ตอนที่ลูกยังไม่ฟื้นขึ้นมาด้วยซ้ำ”

แคทเธอรีนไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดี ทว่าเธอทำได้เพียงระบายยิ้มจาง ๆ ขึ้นบนใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ

โจเอลหาเก้าอี้มานั่ง เขาถอนหายใจออกมา “เมื่อเทียบกับคู่หมั้นอย่างเวสลีย์แล้ว คุณชายฮิลล์... ที่พ่อเจอเขาโดยบังเอิญที่ลิฟต์เมื่อกี้นี้ เขามาเยี่ยมเพื่อนของเขา ไม่ว่ายังไงพ่อก็ยังเป็นพ่อของเมลานี่อยู่ แต่เขากลับไม่สนใจพ่อเลยจริง ๆ และไม่ใส่ใจที่จะถามว่าทำไมพ่อถึงมาที่นี่”

“คุณชายเหรอครับ?” เวสลีย์รู้สึกตกใจ “คุณชายฮิลล์เหรอครับ?”

“ใช่ เขาคบกับเมลานี่อยู่” โจเอลพูดเสริม “แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะแต่งงานกับเมลานี่จริง ๆ หรอก เมลานี่ก็แค่โง่ จากสิ่งที่ฉันจับตาดูอยู่ เขาไม่ได้สนใจเธอเลยเหมือนกัน นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาควรจะทำถ้าเขารักเธอจริง ๆ”

แคทเธอรีนไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ในหัวของเธอยังคงสับสน