“เอาล่ะ พอได้แล้ว ชีวิตของเธอไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน”
ฌอนสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
ด้วยรถที่แล่นอยู่บนถนนเร็วดังจรวด เฮดลีย์กลัวมากจนจับที่จับเหนือศีรษะเอาไว้
เมื่อฌอนขับรถมาถึงออฟฟิศ เขาก็ตรงไปขึ้นบันไดทันที
เฮดลีย์รินกาแฟใส่ถ้วยให้กับเขา ในขณะที่เขาหันหลังเพื่อจะออกไป จู่ ๆ ฌอนก็เรียกเขาเอาไว้ “หยุดก่อน นายไปสืบรู้อะไรมาบ้าง?”
“...”
ผู้ชายอะไรอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างนี้
เฮดลีย์หันกลับมาแล้วรายงานเขาด้วยท่าทางจริงจัง “มีคนจากตระกูลยูลไปยุ่งกับรถยนต์ครับ เป็นฝีมือของคนทำสวน เขาได้รับเงินก้อนหนึ่งจาก โบรดี้ จาร์เรตต์ ผู้รับผิดชอบพื้นที่ในเมืองแฟล็กสตาฟ เท่าที่ผมทราบ โบรดี้และเฟอร์กัสออกไปเที่ยวด้วยกันบ่อยครั้ง หลังจากที่สืบเรื่องนี้ดูแล้ว อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเฟอร์กัสจะไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ครับ”
“เรื่องนั้นก็ไม่น่าแปลกใจหรอก เพราะเฟอร์กัสทำเรื่องชั่ว ๆ มามาก เขาเลยค่อนข้างมีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้” ฌอนยกถ้วยกาแฟขั้นแล้วเป่าให้คลายร้อน “โจเอลรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องแล้วบ้าง?”
“เขาทำการตรวจสอบรถแล้วครับ แต่รถถูกเผาไหม้ไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีกล้องวงจรในที่เกิดเหตุ ผมเลยเดาว่าเขาคงไม่เจออะไรเลย” เฮดลีย์พูดขึ้น “เขาคงคิดไม่ถึงว่าตระกูลวิคส์จะโหดเหี้ยมเช่นนี้”
“โจเอลเป็นคนใช้ได้เลยนะ แต่น่าเสียดายที่คนอย่างเขาถูกหลอกง่ายจนเกินไป” ฌอนเย้ยหยัน
“คุณชาย ผมควรบอกแคท...”
“ไปบอกเธอเพื่ออะไร?” ฌอนกระแทกถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะทันที “เธอไม่ใช่คนที่จ้างนายด้วย จะไปรับใช้ผู้หญิงโง่ ๆ แบบนั้นก็ได้ ถ้าเธอตาย”
เฮดลีย์พูดอะไรไม่ออก
“ออกไปได้แล้ว” ฌอนรู้สึกไม่สบอารมณ์
เฮดลีย์ทราบดีถึงความไม่พอใจของเขา จากนั้นเขาก็สั่งให้คนติดตามเรื่องนี้ให้ ด้วยเหตุนั้น เขาจึงได้รับข้อมูลใหม่ ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ในช่วงกลางคืน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...