คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 315

“เอาล่ะ พอได้แล้ว ชีวิตของเธอไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน”

ฌอนสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

ด้วยรถที่แล่นอยู่บนถนนเร็วดังจรวด เฮดลีย์กลัวมากจนจับที่จับเหนือศีรษะเอาไว้

เมื่อฌอนขับรถมาถึงออฟฟิศ เขาก็ตรงไปขึ้นบันไดทันที

เฮดลีย์รินกาแฟใส่ถ้วยให้กับเขา ในขณะที่เขาหันหลังเพื่อจะออกไป จู่ ๆ ฌอนก็เรียกเขาเอาไว้ “หยุดก่อน นายไปสืบรู้อะไรมาบ้าง?”

“...”

ผู้ชายอะไรอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างนี้

เฮดลีย์หันกลับมาแล้วรายงานเขาด้วยท่าทางจริงจัง “มีคนจากตระกูลยูลไปยุ่งกับรถยนต์ครับ เป็นฝีมือของคนทำสวน เขาได้รับเงินก้อนหนึ่งจาก โบรดี้ จาร์เรตต์ ผู้รับผิดชอบพื้นที่ในเมืองแฟล็กสตาฟ เท่าที่ผมทราบ โบรดี้และเฟอร์กัสออกไปเที่ยวด้วยกันบ่อยครั้ง หลังจากที่สืบเรื่องนี้ดูแล้ว อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเฟอร์กัสจะไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ครับ”

“เรื่องนั้นก็ไม่น่าแปลกใจหรอก เพราะเฟอร์กัสทำเรื่องชั่ว ๆ มามาก เขาเลยค่อนข้างมีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้” ฌอนยกถ้วยกาแฟขั้นแล้วเป่าให้คลายร้อน “โจเอลรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องแล้วบ้าง?”

“เขาทำการตรวจสอบรถแล้วครับ แต่รถถูกเผาไหม้ไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีกล้องวงจรในที่เกิดเหตุ ผมเลยเดาว่าเขาคงไม่เจออะไรเลย” เฮดลีย์พูดขึ้น “เขาคงคิดไม่ถึงว่าตระกูลวิคส์จะโหดเหี้ยมเช่นนี้”

“โจเอลเป็นคนใช้ได้เลยนะ แต่น่าเสียดายที่คนอย่างเขาถูกหลอกง่ายจนเกินไป” ฌอนเย้ยหยัน

“คุณชาย ผมควรบอกแคท...”

“ไปบอกเธอเพื่ออะไร?” ฌอนกระแทกถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะทันที “เธอไม่ใช่คนที่จ้างนายด้วย จะไปรับใช้ผู้หญิงโง่ ๆ แบบนั้นก็ได้ ถ้าเธอตาย”

เฮดลีย์พูดอะไรไม่ออก

“ออกไปได้แล้ว” ฌอนรู้สึกไม่สบอารมณ์

เฮดลีย์ทราบดีถึงความไม่พอใจของเขา จากนั้นเขาก็สั่งให้คนติดตามเรื่องนี้ให้ ด้วยเหตุนั้น เขาจึงได้รับข้อมูลใหม่ ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ในช่วงกลางคืน

วันที่สองหลังจากที่แคทเธอรีนเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาล

ในตอนเที่ยง เวสลีย์ป้อนอาหารให้แคทเธอรีน

เลียมมาเยี่ยมเธอ คุณชายฮิลล์คนรองสวมเสื้อกันลมสีกาแฟคู่กับกางเกงขายาวสีเทา ที่พับขึ้นเผยให้เห็นข้อเท้าเรียวของเขา คุณชายรองของตระกูลฮิลล์หล่อเหลามาก จนสามารถเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในวงการบันเทิงได้อย่างง่ายดาย

“คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ คุณชายฮิลล์คนรอง?” สีหน้าของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความแปลกใจ เธอเพิ่งเคยพบเขาเพียงครั้งเดียวที่บ้านตระกูลฮิลล์ และพวกเขาไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยกันเลยในตอนนั้น อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ตอนที่เธอประสบอุบัติเหตุเมื่อหลายวันก่อน

“ยังไงผมก็เป็นคนช่วยชีวิตคุณเอาไว้นะครับ ก็เลยมาดูสักหน่อยว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง” สายตาของเลียมเบนไปมองที่เวสลีย์

เวสลีย์ยืนขึ้นและแนะนำตัวเอง “สวัสดีครับ ผมเป็นคู่หมั้นของแคทเธอรีน ขอบคุณที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้นะครับคุณชายฮิลล์คนรอง”

เขาดูเป็นคนสุภาพและอ่อนน้อม ขณะที่ท่าทางของเขาไม่ได้ดูเย่อหยิ่งหรืออวดดี