คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 32

“แกเป็นใคร?” เซนลุกขึ้นอย่างเร็วด้วยความตกใจ

ฌอนรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาเมื่อได้เห็นร่างอ้วนใหญ่ของเขา เมื่อมองไปที่เตียง เขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าของแคทเธอรีนแดงก่ำและเสื้อเชิ้ตตัวโคล่งที่เธอสวมอยู่ถูกฉีกจนขาด

ฌอนต่อยหน้าเซนอย่างแรงด้วยความโกรธ

“คนที่จะส่งแกเข้าคุก”

เพราะว่าฌอนแข็งแรงและโหดเหี้ยม เซนจึงถูกต่อยล้มลงไปกับพื้นในเวลาไม่นาน

ฌอนถอดกล้องออกอย่างลนลานและเขวี้ยงมันใส่เซน หลังจากนั้นเขาก็ถอดสูทของเขาออก และคลุมร่างของผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บนเตียงเอาไว้อย่างรวดเร็ว

“แคทเธอรีน คุณเป็นอย่างไรบ้าง?” เขาไม่กล้าสัมผัสใบหน้าที่บวมเป่งของเธอ เขาทำได้เพียงลูบหลังของเธออย่างแผ่วเบาเท่านั้น

“อย่า... อย่าแตะต้องตัวฉัน”

แคทเธอรีนยังคงเวียนศีรษะอยู่ เมื่อเธอรู้ว่าใครคือผู้ทีพยายามสัมผัสตัวของเธอ ริมฝีปากของเธอสั่นระริกโดยไม่รู้ตัวขณะที่เธอขัดขืน น้ำตาเริ่มไหลทะลักลงมาอาบแก้มของเธอด้วยเช่นกัน

เธอมักจะเย่อหยิ่ง สวยน่ารัก และแก่นแก้วอยู่เสมอ

บางครั้ง เธอก็ยั่วให้ฌอนโมโห แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนี้ ลึก ๆ แล้วฌอนทั้งโกรธกับความโง่เขลาของเธอและสงสารสิ่งที่เธอต้องพบเจอในเวลาเดียวกัน

“ไม่ต้องกลัว ผมเอง ไม่มีใครทำรัายคุณอีกแล้ว” เขาลูบศีรษะของเธออย่างแผ่วเบา

เมื่อได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่คุ้นเคยจากผู้ชายคนนั้น เธอก็รู้สึกคลายกังวลลงเป็นปกติ

ดวงตาที่ว่างเปล่าของเธอค่อย ๆ ฉายแววความเข้าใจออกมา เธอเริ่มรู้แล้วว่าคนตรงหน้าเป็นใคร “ณอนนี่ ฉันฝันไปหรือเปล่าคะ?”

ในความฝันมีคนมาช่วยเธอจริง ๆ

“นี่ไม่ใช่ความฝันครับ คุณไม่เป็นไรแล้ว”

ฌอนเช็ดน้ำตาที่หางตาของเธอออกอย่างอ่อนโยน ในตอนนั้นเอง เขาได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเกิดขึ้นจากที่ด้านหลังของเขา

ทันใดนั้นเอง เขาก็เห็นเซนแอบลุกขึ้นและพยายามจะหนีไป