คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 32

“แกเป็นใคร?” เซนลุกขึ้นอย่างเร็วด้วยความตกใจ

ฌอนรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาเมื่อได้เห็นร่างอ้วนใหญ่ของเขา เมื่อมองไปที่เตียง เขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าของแคทเธอรีนแดงก่ำและเสื้อเชิ้ตตัวโคล่งที่เธอสวมอยู่ถูกฉีกจนขาด

ฌอนต่อยหน้าเซนอย่างแรงด้วยความโกรธ

“คนที่จะส่งแกเข้าคุก”

เพราะว่าฌอนแข็งแรงและโหดเหี้ยม เซนจึงถูกต่อยล้มลงไปกับพื้นในเวลาไม่นาน

ฌอนถอดกล้องออกอย่างลนลานและเขวี้ยงมันใส่เซน หลังจากนั้นเขาก็ถอดสูทของเขาออก และคลุมร่างของผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บนเตียงเอาไว้อย่างรวดเร็ว

“แคทเธอรีน คุณเป็นอย่างไรบ้าง?” เขาไม่กล้าสัมผัสใบหน้าที่บวมเป่งของเธอ เขาทำได้เพียงลูบหลังของเธออย่างแผ่วเบาเท่านั้น

“อย่า... อย่าแตะต้องตัวฉัน”

แคทเธอรีนยังคงเวียนศีรษะอยู่ เมื่อเธอรู้ว่าใครคือผู้ทีพยายามสัมผัสตัวของเธอ ริมฝีปากของเธอสั่นระริกโดยไม่รู้ตัวขณะที่เธอขัดขืน น้ำตาเริ่มไหลทะลักลงมาอาบแก้มของเธอด้วยเช่นกัน

เธอมักจะเย่อหยิ่ง สวยน่ารัก และแก่นแก้วอยู่เสมอ

บางครั้ง เธอก็ยั่วให้ฌอนโมโห แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนี้ ลึก ๆ แล้วฌอนทั้งโกรธกับความโง่เขลาของเธอและสงสารสิ่งที่เธอต้องพบเจอในเวลาเดียวกัน

“ไม่ต้องกลัว ผมเอง ไม่มีใครทำรัายคุณอีกแล้ว” เขาลูบศีรษะของเธออย่างแผ่วเบา

เมื่อได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่คุ้นเคยจากผู้ชายคนนั้น เธอก็รู้สึกคลายกังวลลงเป็นปกติ

ดวงตาที่ว่างเปล่าของเธอค่อย ๆ ฉายแววความเข้าใจออกมา เธอเริ่มรู้แล้วว่าคนตรงหน้าเป็นใคร “ณอนนี่ ฉันฝันไปหรือเปล่าคะ?”

ในความฝันมีคนมาช่วยเธอจริง ๆ

“นี่ไม่ใช่ความฝันครับ คุณไม่เป็นไรแล้ว”

ฌอนเช็ดน้ำตาที่หางตาของเธอออกอย่างอ่อนโยน ในตอนนั้นเอง เขาได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเกิดขึ้นจากที่ด้านหลังของเขา

ทันใดนั้นเอง เขาก็เห็นเซนแอบลุกขึ้นและพยายามจะหนีไป

“รอตรงนี้นะ” เขาวางแคทเธอรีนลงเบา ๆ จากนั้นดวงตาของเขาก็แข็งกร้าวขึ้น “เมื่อกี้แกทำอะไรกับเธอ?”

เซนตกใจกลัวมากจนเข่าอ่อนไปหมด เมื่อเขาจะวิ่งหนี เก้าอี้ก็ลอยมากระแทกเขาจากด้านหลังจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

เมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังเดินตรงมาหาเขา เซนตะเกียกตะกายด้วยความหวาดกลัว เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงมีชายที่มีอำนาจหนุนหลังแคทเธอรีนอยู่ “ผมไม่ได้แตะต้องเธอเลย คุณมาถึงตอนที่ผมเพิ่งฉีกเสื้อผ้าของเธอออกจริง ๆ ผมสาบานได้”

“แกตบเธอใช่ไหม?”

ฌอนลากเซนขึ้นมาแล้วยกมือขึ้นตบเขา

ในไม่ช้า ใบหน้าอ้วนของเซนก็บวมขึ้นอีกราวกับลูกบอล

“ต้องขอบคุณแกที่ทำให้ฉันได้ตบใครสักคนเป็นครั้งแรก”

ฌอนปล่อยเซนเมื่อตำรวจหลายคนมาถึงเพื่อจับกุมเขา

แคทเธอรีนนั่งอยู่บนเตียงด้วยสภาพที่อ่อนแรงแล้วเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อฌอนหันกลับมา เธอฝืนยิ้มออกมาและหมดสติไปในเวลาต่อมา

ฌอนอุ้มเธอขึ้นมาและรีบออกไปข้างนอก

เชสที่เพิ่งมาถึงที่นี่ เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ต้องตกใจ “เธอ... เป็นอะไรไหม?”

“จัดการเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ฉันไม่อยากเห็นหน้าไอ้หมอนั่นอีกต่อไปแล้ว” ฌอนพยายามระงับความโกรธของเขาเอาไว้พลางสั่งกับเชส แล้วเขาก็มุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

...

ณ คฤหาสน์ของตระกูลแคมป์เบล

เมื่อเห็นว่าวีดิโอถูกหยุดถ่ายทอดสดไป เจเน็ตก็รู้สึกห่อเหี่ยว

ร่างที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันในวีดิโอ ดูเหมือนจะเป็นชายปริศนาที่อยู่ที่ร้านอาหารเกรปฟรุตเมื่อวันก่อนนี้

ในเวลาต่อมา เธอได้ให้คนไปสืบเรื่องของเขาและได้ความว่าเขาเป็นแค่ทนายความ

เธอรู้มาว่าเขาเป็นทนายความที่มีความโดดเด่นในหมู่ทนายความด้วยกันในทุกวันนี้ อย่างไรก็ได้สิ่งที่เขาเป็นอยู่ก็เทียบไม่ได้กับตระกูลแคมป์เบล