คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 351

“ฉันได้ยินบริกรพูดว่าผู้อำนวยการเออร์ไวน์พาแคทเธอรีนมาที่นี่จริง ๆ ...”

ก่อนที่เมลานี่จะทันได้พูดจบ เธอก็เห็นร่างสูงหล่อเหลาอยู่บนเตียง ดูเหมือนว่าหัวของเธอกำลังจะระเบิด และเธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะเสียสติไป “คุณชายฮิลล์คนโต ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

ดวงตาแดงก่ำของฌอนหันไปมองอย่างรวดเร็ว เขารีบคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างของแคทเธอรีนเอาไว้ แคทเธอรีนเองก็รู้สึกตกใจไม่ต่างกัน เมื่อเธอเห็นผู้คนเข้ามาทางประตู เธอรู้สึกราวกับว่าโลกกำลังจะใกล้ถึงจุดจบ

มันจบสิ้นลงแล้ว

คราวนี้เธอรู้สึกว่าเธอจบสิ้นแล้วจริง ๆ!

หลังจากที่ใช้ชีวิตมากว่า 20 ปี ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่เธอรู้สึกอับอายเท่าที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้เลย

เลียม ท่านผู้หญิงฮิลล์ ลีอา โจเอล และนิโคลา ทุกคนต่างอยู่กันที่นี่ พวกเขามองดูทั้งสองคนอยู่บนเตียงด้วยความตกใจ

เสื้อผ้าบนร่างกายท่อนบนของฌอนถูกถอดออกแล้ว ใบหน้าที่สวยหวานและอ่อนโยนของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความเสน่หา แม้แต่คนโง่ก็ยังเข้าใจสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังทำอยู่

คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกโกรธมากจนมือที่ถือไม้เท้าสั่นเทาไปหมด

“แคทเธอรีน โจนส์ แกมันนังสารเลว!” เมลานี่เสียสติไปแล้ว และวิ่งไปทุบตีเธอเหมือนหญิงเสียสติ “แกหน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไง? แกแย่งคู่หมั้นของฉันไป”

ทว่าก่อนที่มือของเธอจะถลาลงไปตบ เธอก็ถูกฌอนคว้ามือเอาไว้และเหวี่ยงไปที่ด้านข้าง

เมลานี่ทรงตัวไม่อยู่และเสียหลักล้มลงบนพื้น

นิโคลารีบเข้าไปพยุงเธอขณะตัวสั่นด้วยความโกรธ “คุณชายฮิลล์คนโต คุณถึงกับผลักเมลานี่เพราะนางเพศยานั่นเลยเหรอ? คุณผู้หญิงฮิลล์ วันนี้คุณต้องมีคำอธิบายให้กับเรา คุณรังแกคนอื่นแบบนี้ไม่ได้!”

ร่างกายของคุณผู้หญิงฮิลล์สั่นเทาราวกับเธอจะหมดสติด้วยความโกรธ เธอไม่เคยคิดเลยว่าหลานชายที่เธอภาคภูมิใจจะทั้งทำร้ายจิตใจและทำเรื่องโง่ ๆ แบบนี้