คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 378

“มาเถอะค่ะ กลับบ้านกันนะคะ”

แคทเธอรีนจับมือเขาเอาไว้

บ้าน...

ร่องรอยความเจ็บปวดปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอน

ครั้งหนึ่ง ที่นี่เคยเป็นบ้านของเขา

ทว่า บัดนี้ สถานที่เดียวที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับบ้าน คือการได้อยู่กับเธอ

“ตกลง”

หลังจากเวลาผ่านไปนาน เขาก็พยักหน้ารับ เขาอุ้มเธอขึ้นและออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮิลล์โดยไม่หันกลับมามอง

เมื่อวาเลรี่มองร่างเขาหายลับไปกับตา เธอสั่นสะท้านทั้งร่างพลางพูดขึ้น “คุณแม่ คุณพ่อ หนูคิดว่าฌอนต้องป่วยอีกแล้วค่ะ เมื่อกี้นี้เขาน่ากลัวมาก เหมือนกับตอนที่เขาเคยทำร้ายคนอื่น...”

“พอ” คุณผู้หญิงตบหน้าของเธอด้วยความผิดหวัง “แกกล้าดียังไงถึงพูดแบบนั้น? แกได้จากตระกูลฮิลล์ไม่พออีกเหรอ? แกถูกคนนอกติดสินบนได้ยังไง?”

เลียมเองก็โกรธจนต่อว่าเธอเหมือนกัน “น้าวาเลรี่ น้าใจร้ายเกินไปแล้ว”

ด้วยความอับอาย วาเลรี่กำมือแน่นด้วยความเสียใจ เธอเกลียดฌอนมากจนเข้ากระดูกดำ

เธอจะต้องแก้แค้นเขา

...

รถยนต์ขับอยู่บนเส้นทางโค้งของภูเขาเชอร์แมน

เฮดลีย์เป็นคนขับรถขณะที่ฌอนเอาแต่มองใบหน้าของแคทเธอรีน

แคทเธอรีนรู้ว่าใบหน้าของเธอน่ากลัวมากเพียงใด และรำคาญที่เขาเอาแต่มอง “คุณไม่ต้องจริงจังกับสิ่งที่พูดไปก่อนหน้านี้ก็ได้นะคะ ฉันแค่ไม่อยากให้คุณทำร้ายวาเลรี่ ฉันไม่อยากให้คุณขัดแย้งกับตระกูลฮิลล์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ฉันคงถูกขังเอาไว้ในห้องใต้ดินอีก หรือแย่กว่านั้น”