คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 378

“มาเถอะค่ะ กลับบ้านกันนะคะ”

แคทเธอรีนจับมือเขาเอาไว้

บ้าน...

ร่องรอยความเจ็บปวดปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอน

ครั้งหนึ่ง ที่นี่เคยเป็นบ้านของเขา

ทว่า บัดนี้ สถานที่เดียวที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับบ้าน คือการได้อยู่กับเธอ

“ตกลง”

หลังจากเวลาผ่านไปนาน เขาก็พยักหน้ารับ เขาอุ้มเธอขึ้นและออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮิลล์โดยไม่หันกลับมามอง

เมื่อวาเลรี่มองร่างเขาหายลับไปกับตา เธอสั่นสะท้านทั้งร่างพลางพูดขึ้น “คุณแม่ คุณพ่อ หนูคิดว่าฌอนต้องป่วยอีกแล้วค่ะ เมื่อกี้นี้เขาน่ากลัวมาก เหมือนกับตอนที่เขาเคยทำร้ายคนอื่น...”

“พอ” คุณผู้หญิงตบหน้าของเธอด้วยความผิดหวัง “แกกล้าดียังไงถึงพูดแบบนั้น? แกได้จากตระกูลฮิลล์ไม่พออีกเหรอ? แกถูกคนนอกติดสินบนได้ยังไง?”

เลียมเองก็โกรธจนต่อว่าเธอเหมือนกัน “น้าวาเลรี่ น้าใจร้ายเกินไปแล้ว”

ด้วยความอับอาย วาเลรี่กำมือแน่นด้วยความเสียใจ เธอเกลียดฌอนมากจนเข้ากระดูกดำ

เธอจะต้องแก้แค้นเขา

...

รถยนต์ขับอยู่บนเส้นทางโค้งของภูเขาเชอร์แมน

เฮดลีย์เป็นคนขับรถขณะที่ฌอนเอาแต่มองใบหน้าของแคทเธอรีน

แคทเธอรีนรู้ว่าใบหน้าของเธอน่ากลัวมากเพียงใด และรำคาญที่เขาเอาแต่มอง “คุณไม่ต้องจริงจังกับสิ่งที่พูดไปก่อนหน้านี้ก็ได้นะคะ ฉันแค่ไม่อยากให้คุณทำร้ายวาเลรี่ ฉันไม่อยากให้คุณขัดแย้งกับตระกูลฮิลล์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ฉันคงถูกขังเอาไว้ในห้องใต้ดินอีก หรือแย่กว่านั้น”

“ผมรู้ครับ”

ฌอนหลุบตาลง แต่เขาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

เขาไม่คิดว่าเธอจะยอมให้อภัยเขาง่าย ๆ หลังจากที่ได้รับความเจ็บปวดเช่นนี้

เธอต้องคิดว่าเขาหน้าด้านมาก เขาอ้างว่าจะปกป้องเธอ แต่สุดท้ายเขาก็ทำไม่ได้

ความรู้สึกปวดใจครอบงำภายในจิตใจของเขา

มือของเขาสั่นอย่างแรงอีกครั้งราวกับว่าเขากำลังเสียการควบคุมตัว

“จอดรถ” จู่ ๆ เขาก็ออกคำสั่ง

เฮดลีย์ขับรถเข้าข้างทางทันที

“ไปส่งเธอที่โรงพยาบาล ฉันจะไปกับรถคันหลังเพราะจะสูบบุหรี่” ฌอนรีบลงจากรถ

เฮดลีย์มองเขาก่อนจะขับรถออกไป

แคทเธอรีนมองผ่านกระจกมองหลังเพื่อดูฌอนขึ้นรถคันหลัง

จากนั้นเธอจึงหัวเราะแล้วพูดขึ้น “เฮดลีย์ ฉันตัวเหม็น คงจะทนไม่ได้”

เธอตัวเหม็นจริง ๆ ด้วยสภาพแวดล้อมของห้องใต้ดินค่อนข้างน่าสะอิดสะเอียน แต่เธอกิน ดื่ม และนอนหลับอยู่ในนั้นทุกวัน นอกจากนั้นเธอยังอาบน้ำไม่ได้ แม้แต่ตัวเธอเองยังทนกลิ่นเหม็นที่อบอวลอยู่ในรถไม่ได้

เฮดลีย์รีบอธิบาย “คุณโจนส์ครับ คุณเข้าใจผิด คุณชายคนโต...”

เขาลังเล เขาบอกเธอไม่ได้ว่าว่าคุณชายคนโตป่วย และต้องไปขึ้นรถคันอื่นเพื่อทานยาหรืออาจจะ… ทำร้ายตัวเองอีก

“คุณไม่ต้องอธิบายหรอกค่ะ ฉันรู้” แคทเธอรีนรู้สึกว่าเป็นเรื่องตลก ที่เฮดลีย์พยายามหาข้อแก้ตัวให้ฌอน แต่กลับทำไม่ได้

เฮดลีย์จนปัญญา

เธอคงไม่เข้าใจว่าคุณชายคนโตเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน