คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 387

“คุณพ่อครับ พ่อก็เพ้อฝันเกินไป ถ้าผมไม่สู้ เขาก็จะไล่ผมออกจากบริษัททันทีที่คุณปู่กับคุณย่าไม่อยู่ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะได้อยู่ในฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น และคนคนนั้นก็คือผม” เลียมพูดด้วยความเย้ยหยัน

“เอาล่ะ ฉันเองก็ต้องการให้เลียมดูแลฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเช่นกัน ฌอนอยากแต่งงานกับแคทเธอรีน โจนส์ แต่อารมณ์ของเขาไม่มั่นคงและเกือบจะทำร้ายวาเลรี่ในตอนนั้น ตอนนี้ฉันยิ่งไม่ชอบเขามากขึ้นไปอีก”

ลีอาส่ายหัว ถ้าเธอสามารถย้อนกลับไปในอดีตได้ เธอจะไม่ให้กำเนิดฌอนอย่างแน่นอน

…

หลังอาหารกลางวัน

สายลมอบอุ่นอ่อนโยนและเบาสบายพัดเข้าจากทางหน้าต่างมายังแคทเธอรีนอย่างเอื่อยเฉื่อย เธอหลับตาลงด้วยสติอันพร่าเลือน ด้วยความอยากนอนพัก แต่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าใครบางคนจูบหน้าเธอ

ใครกัน?

กลิ่นเปลือกไม้ซีดาร์ที่ฟุ้งมาจากอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจเลยสักนิด

ดวงตาปรือของแคทเธอรีนค่อย ๆ ลืมขึ้น และเธอก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเป็นประกายนั้น ตัวจริงของเขาดูน่าหลงใหลมากกว่าในทีวีเสียอีก

“ตื่นแล้วเหรอ เจ้าหมูน้อยจอมขี้เกียจ? คุณหลับมานานกว่าสองชั่วโมงแล้วนะ” ฌอนบีบจมูกของเธอราวกับผู้ชายที่กำลังตกหลุมรักและพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์

แคทเธอรีนอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่งและคิดว่าเธออยู่ในเมลเบิร์น

อย่างไรก็ตาม แม้แต่ตอนนั้นในเมลเบิร์น เขาก็ไม่ค่อยอ่อนโยนและหลงใหลเธอขนาดนี้

“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

เธอรีบลุกขึ้นนั่ง เขามาทันเวลาพอดี เธอมีคำถามมากมายที่อยากจะถามเขา