คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 387

“คุณพ่อครับ พ่อก็เพ้อฝันเกินไป ถ้าผมไม่สู้ เขาก็จะไล่ผมออกจากบริษัททันทีที่คุณปู่กับคุณย่าไม่อยู่ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะได้อยู่ในฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น และคนคนนั้นก็คือผม” เลียมพูดด้วยความเย้ยหยัน

“เอาล่ะ ฉันเองก็ต้องการให้เลียมดูแลฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเช่นกัน ฌอนอยากแต่งงานกับแคทเธอรีน โจนส์ แต่อารมณ์ของเขาไม่มั่นคงและเกือบจะทำร้ายวาเลรี่ในตอนนั้น ตอนนี้ฉันยิ่งไม่ชอบเขามากขึ้นไปอีก”

ลีอาส่ายหัว ถ้าเธอสามารถย้อนกลับไปในอดีตได้ เธอจะไม่ให้กำเนิดฌอนอย่างแน่นอน

…

หลังอาหารกลางวัน

สายลมอบอุ่นอ่อนโยนและเบาสบายพัดเข้าจากทางหน้าต่างมายังแคทเธอรีนอย่างเอื่อยเฉื่อย เธอหลับตาลงด้วยสติอันพร่าเลือน ด้วยความอยากนอนพัก แต่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าใครบางคนจูบหน้าเธอ

ใครกัน?

กลิ่นเปลือกไม้ซีดาร์ที่ฟุ้งมาจากอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจเลยสักนิด

ดวงตาปรือของแคทเธอรีนค่อย ๆ ลืมขึ้น และเธอก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเป็นประกายนั้น ตัวจริงของเขาดูน่าหลงใหลมากกว่าในทีวีเสียอีก

“ตื่นแล้วเหรอ เจ้าหมูน้อยจอมขี้เกียจ? คุณหลับมานานกว่าสองชั่วโมงแล้วนะ” ฌอนบีบจมูกของเธอราวกับผู้ชายที่กำลังตกหลุมรักและพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์

แคทเธอรีนอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่งและคิดว่าเธออยู่ในเมลเบิร์น

อย่างไรก็ตาม แม้แต่ตอนนั้นในเมลเบิร์น เขาก็ไม่ค่อยอ่อนโยนและหลงใหลเธอขนาดนี้

“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

เธอรีบลุกขึ้นนั่ง เขามาทันเวลาพอดี เธอมีคำถามมากมายที่อยากจะถามเขา

“ไม่นาน ประมาณชั่วโมงที่แล้ว ผมมาได้ทันเวลาเห็นคุณกรนพอดี” ฌอนมองนาฬิกาของเขาและแซว

“ไร้สาระ ฉันไม่กรน” แคทเธอรีนย้อนดูภาพในหัวของเธอและตอบกลับด้วยความอับอาย

“คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณกรนหรือเปล่า ในเมื่อคุณกำลังหลับอยู่?” ฌอนไม่ได้เห็นเธอแบบนี้มานานแล้ว เขาเลยตั้งใจแกล้งเธอ

“... ก็ได้ มันก็ดีนะที่ฉันกรน อย่างน้อยในอนาคตจะได้ไม่มีใครมานอนกับฉัน” แคทเธอรีนกลอกตาไปที่เขา

“คุณเป็นภรรยาของผม ผมจะไปนอนกับใครได้ถ้าไม่ใช่คุณ?” ฌอนยิ้มเยาะและหรี่ตามองที่เธอ

“พอแล้วฌอน เราหย่ากันมานานแล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณไปเอาใบทะเบียนสมรสปลอมมาจากไหน…”

“ใครบอกว่าเป็นของปลอม? ดูเอาเอง” ฌอนหยิบเอกสารบางอย่างออกมา หนึ่งในนั้นเป็นใบที่ให้เขาตอนที่เธอเซ็นใบหย่า

แคทเธอรีนหยิบมันขึ้นมาดู มันเหมือนกับต้นฉบับแน่นอน “เรา… เราไม่ได้หย่ากันเหรอ?”

“ความจริงคือ เราเพิ่งเซ็นข้อตกลงในการหย่าร้าง เรายังทำกระบวนไม่เสร็จเรียบร้อย”

ฌอนเหลือบมองเธอทางด้านข้าง “ตอนที่เราเซ็นเอกสาร มันเป็นช่วงสิ้นปีแล้ว และที่ว่าการอำเภอก็ปิดในวันหยุดด้วย ใครจะรู้ว่าเราจะเจอกันโดยบังเอิญไม่นานหลังจากที่คุณมาที่แคนเบอร์รา เฮอะ คุณยังมีคู่หมั้นในอีกแค่สิบวันต่อมาด้วยนี่”

แคทเธอรีนหน้าแดงด้วยความอาย กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเธอเป็นคนเดียวที่นอกใจในการแต่งงาน?

“คุณก็ไม่เลวเหมือนกันนะคะ คุณก็มีแฟนด้วยนี่” เธอตอบโต้อย่างรวดเร็ว “แล้วคุณยังจะปฏิเสธออกมาตรง ๆ ว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเธออีก ฉันเห็นกับตาตัวเองนะ ว่าคุณจับมือของเธอด้วยความรักมากแค่ไหนตอนที่คุณพบพ่อแม่ของเธอ ฉันเกือบจะเรียกคุณว่าน้องเขยแล้วด้วยซ้ำ”

“คุณหึง” ฌอนใช้นิ้วชี้ปัดปลายจมูกของเธอ เขามีความสุขเป็นพิเศษเมื่อเห็นท่าทางแก่นแก้วที่ไม่ค่อยได้เห็นของเธอ

“คุณคิดมากไปแล้วค่ะ ฉันไม่ได้หึงสักหน่อย” แคทเธอรีนมองออกไป ไม่เป็นไรหรอกที่จะเกลียดเขา ด้วยรูปลักษณ์ของเธอ เธอไม่มีคุณสมบัติที่จะหึงด้วยซ้ำ