คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 41

หลังจากที่แคทเธอรีนเปลี่ยนซิมการ์ดในช่วงเย็นวันนั้น หน้าจอโทรศัพท์ของเธอก็แสดงสายที่ไม่ได้รับมากกว่าสิบสาย

คนที่โทรมาคือ เฟรยา, เจฟฟี่, แซลลี่ และอีกหลายคน

มันเป็นไปได้ไหมที่พวกเขาเป็นห่วงเธอเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน

เธออดที่จะคาดหวังลึก ๆ ไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เธอก็ยังโทรกลับไปหาแซลลี่

“คุณแม่คะ...”

“ในที่สุดแกก็ยอมโทรกลับมาหาฉันสักที” เสียงที่เกรี้ยวกราดของแซลลี่ดังขึ้น “แกจะอยู่ข้างนอกนั่นอีกนานแค่ไหนกัน? กลับบ้านเดี๋ยวนี้”

คำว่า ‘กลับบ้าน’ ทำให้แคทเธอรีนรู้สึกขมขื่นมากยิ่งขึ้นไปอีก “ที่นั่นยังเป็นบ้านของหนูอีกเหรอคะ?”

“แคทเธอรีน ถ้าแกยังไม่กลับบ้านมาตอนนี้ ก็ไม่ต้องกลับมาอีกเลย แกไม่ได้รับการยอมรับจากพ่อของแกและฉันอีกต่อไป”

แซลลี่วางสายเมื่อเธอพูดจบ

หลังจากลังเลอยู่ไม่นาน ในที่สุดแคทเธอรีนก็ตัดสินใจกลับบ้าน

สุดท้ายแล้ว เจฟฟี่และแซลลี่ก็เป็นคนที่เลี้ยงดูเธอขึ้นมา เธอยังต้องนำบันทึกที่มีคำพูดของเฮนรี่กลับไปที่บ้าน และให้พวกเขาได้ฟังเพื่อให้พวกเขารู้ถึงธาตุแท้ของรีเบคก้า

...

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เธอขับรถมาที่วิลล่าของตระกูลโจนส์

แม้เวลาจะผ่านไปเพียงเดือนเศษ ๆ ตั้งแต่ที่เธอกลับมาที่บ้านครั้งล่าสุด ทว่าเธอรู้สึกว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่เปลี่ยนไป

หลังจากที่เธอจอดรถ เธอก็เข้าไปในวิลล่า เจฟฟี่, แซลลี่ และรีเบคก้า ทุกคนอยู่ในห้องรับแขก

ทันทีที่แคทเธอรีนเห็นสีหน้าของรีเบคก้า ความเกลียดชังก็ลุกโชนอยู่ภายในตัวเธอ “คุณพ่อ คุณแม่ รู้ไหมคะว่าเธอขโมยผลงานของหนูไป และเธอก็—“

“เคธี่ ฉันไม่สนใจที่เธอจะกล่าวหาฉันข้างนอก แต่กล้าดียังไงมากล่าวหาฉันที่นี่?” รอยยิ้มที่ขมขื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของรีเบคก้า “ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันไม่ได้ทำ”