“แคทเธอรีน อย่าล้ำเส้น นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเฟรยา” ตอนนี้แพทริครู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว “อย่าคิดว่าเธอจะทำตัวเย่อหยิ่งเท่าไรก็ได้เพราะตอนนี้เธอเป็นภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตนะ”
“นี่คือสิ่งที่นายมองเพื่อนของเฟรยาสินะ… นายไม่เคยเคารพเธอและแน่นอนว่านายไม่คู่ควรกับเธอเลย”
แคทเธอรีนหยิบแก้วกาแฟขึ้นมา และออกไปหลังจากพูดแบบนั้นจบ...
“ฉันจะอยู่ที่แคนเบอร์ราสักพัก แล้วจะไม่กลับจนกว่าจะได้เจอเฟรยา”
น้ำเสียงโกรธเคืองของเขาดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ ทว่าเธอกลับทำหูทวนลมกับคำพูดของเขา
...
เมื่อกลับมาที่ออฟฟิศ
จู่ ๆ ฌอนก็โทรมาหาแคทเธอรีน เธอรับโทรศัพท์ขณะที่กำลังดื่มกาแฟ
“ผมได้ยินมาว่าคุณไปออกเดทดื่มกาแฟกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผม...”
“อะไรคะ?” เธอบ้วนกาแฟในปากด้วยความรำคาญ “นี่คุณได้ยินมาจากแอลอีกแล้วใช่ไหมคะ?”
“คราวนี้ไม่ใช่ คุณเป็นภรรยาของผมนะ แล้วชื่อนั้นทำให้คุณไม่ต่างอะไรจากคนมีชื่อเสียง ปาปารัสซี่จับตามองคุณอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่ผมจัดการแทรกแซงก่อนที่รูปจะหลุดไปแล้ว” ดูเหมือนว่าเขาจะเคาะนิ้วกับโต๊ะอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ “คุณไปรู้จักกับเขาได้ยังไง? ขาผมยังดูดีกว่าหน้าตาน่าเกลียดของเขาซะอีก”
เธอโกรธที่ไม่มีอิสระ “เขาเป็นแฟนเก่าของเฟรยาค่ะ เขาอยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่ฉันไม่ได้บอกอะไรกับเขาเลย”
“อืม ต่อไปก็อย่าออกไปไหนมาไหนกับผู้ชายแปลกหน้าอีก”
“คุณไม่ยุ่งกับการเปิดตัวไมโครชิปที่กำลังใกล้เข้ามาเหรอคะ? คุณดูเหมือนมีเวลาว่างเหลือเฟือ”
เธอรู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้ยินน้ำเสียงเจ้ากี้เจ้าการของเขา
“งานผมยุ่ง แต่ผมก็ต้องคอยจับตาดูภรรยาของผมเอาไว้” เขาตอบเรียบ ๆ “ทุกวันนี้ผู้ชายข้างนอกนั่นสนใจผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...