คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 465

ฌอนเม้มริมฝีปากบางของเขาก่อนจะสตาร์ทรถขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดในที่สุด

พวกเขามาถึงผับในเวลาเพียงไม่นาน โทมัสที่รออยู่ที่ประตูเป็นเวลานานก็เดินมาหาทันที เขาจับเอวที่บาดเจ็บของตัวเองเอาไว้ “คุณชายคนโต พวกเธอยังเต้นอยู่ข้างใน”

ภายในเวลาไม่กี่วินาที หญิงสาวทั้งสามคนก็เดินโซเซออกจากผับโดยแขนของพวกเธอโอบไหล่ของกันและกันเอาไว้ ดูจากแก้มที่แดงก่ำแล้ว พวกเธอต้องดื่มเข้าไปมาก

“ฉันยังดื่มไม่พอ ไปดื่มกันต่อเถอะ! ฉันยังต่อได้อีกสามยก” เฟรยายกมือปัดป่ายในอากาศ “ไม่เมาไม่กลับ”

“ไปกินกุ้งมังกรกับไวน์กันเถอะ” แชริตี้พยักหน้า

แคทเธอรีนตอบรับ “เราไปดื่มที่วิลล่าของฉันต่อจนกว่าจะเช้าได้”

“สุดยอดไปเลย! ผู้ชายมันชั่ว! ก็ปล่อยพวกมันไป!”

“ลาก่อนไอ้คนใจร้าย!”

ใบหน้าของฌอนเคร่งขรึม

อื้ม ลับหลังเขา เธอเรียกเขาแม้กระทั่งไอ้คนใจร้าย

เขาเดินไปพลางดึงแคทเธอรีนเข้าไปในอ้อมแขนของเขา “กลับบ้านกับผม”

ในตอนแรกเขาอยากให้เธออาศัยอยู่ข้างนอกสักพักเพราะกลัวว่าเขาจะทำร้ายเธอ ทว่า เห็นได้ชัดว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้

“คุณเป็นใครอ่ะ แล้วนี่คุณคิดว่าคุณทำอะไรของคุณ?” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นด้วยความมึนงง หลังจากที่เธอได้เห็นหน้าเขาชัด ๆ ภาพที่เชลลีกำลังนวดให้เขาก็ผุดขึ้นมาในความทรงจำของเธอ ทันได้นั้นเอง เธอก็รู้สึกคลื่นไส้และอาเจียนใส่เต็มเสื้อผ้าของเขาและบนพื้น

แคทเธอรีนลูบหูของเธอและตอบกลับอย่างประชดประชัน “คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรของคุณ? ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย”

เฟรยาหัวเราะคิกคักขึ้นมา “เคธี่ นี่เธอไม่รู้เหรอ? เรามันไม่ได้สูงส่งเท่าพวกเขาไง เราเลยคุยกันไม่รู้เรื่อง”

“ก็ถูก”

แคทเธอรีนยอมรับ “ไปกันเถอะ”

ฌอนโกรธมากเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจ

“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ คุณเป็นภรรยาของผม แล้วผมก็สั่งให้คุณกลับบ้านกับผมเดี๋ยวนี้” ฌอนคว้าข้อมือของเธอเอาไว้อีกครั้ง ทว่าคราวนี้ แววตาอันตรายฉายวาบผ่านดวงตาที่แข็งกร้าวของเขา “อย่ากดดันผมให้หมดความอดทน”