คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 47

อีธานทำหน้าตื่นตกใจ อย่างไรก็ตาม หัวใจของเขากลับเป็นเย็นชาอีกครั้งเมื่อคิดถึงสิ่งที่แคทเธอรีนทำลงไป

เขายอมรับว่าเขาเคยรักเธอ ทว่าผู้หญิงคนนี้ไม่สมควรได้รับความเสียสละของเขาอีกต่อไปแล้ว

“ลุงจะหาวิธี” เจฟฟี่พูดขึ้น

...

แคทเธอรีนเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลเป็นเวลาสามวัน เธอไม่สามารถทนอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปหลังจากที่ใช้เวลาอยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้มาแล้ว

เมื่อกลับมาที่เจไดต์ เบย์ เธอรู้สึกแปลกใจที่เห็นว่าเจ้าฟัดจ์น้ำหนักเพิ่มขึ้น เธอคิดว่าปกติแล้วแมวจะเริ่มผอมลงเมื่อไม่มีคนดูแลเป็นอย่างดีหลังจากที่ผ่านไปหลายวัน

เมื่อฌอนกลับมาที่บ้านในตอนกลางคืน เขาได้ยินเสียงเธอบ่นขณะที่กำลังให้อาหารแมว “ฟัดจ์ แกต้องเลิกกินอาหารเยอะ ๆ แล้วนะ ดูขนาดท้องของแกสิ มันเหมือนกับแกกำลังท้องเลยนะ”

มุมปากของเขายกขึ้น ท้องของเจ้าฟัดจ์เริ่มใหญ่ขึ้นจากการตั้งท้องเมื่อเวลาผ่านไป เขาคงจะไม่สามารถเก็บความลับเรื่องนี้เอาไว้ได้นานนัก

อย่างไรเสีย มันก็ยังดีที่มีบางคนกลับบ้านมา

เขาเปลี่ยนไปสวมชุดลำลองสบาย ๆ ในขณะที่แคทเธอรีนได้จัดโต๊ะอาหารค่ำไว้เรียบร้อยแล้ว

เธอเตรียมอาหารเลิศรสที่ประกอบไปด้วยอาหารจานโปรดของเขาอย่างรวดเร็ว เพื่อแสดงความขอบคุณของเธอ

ดวงตาของฌอนหม่นลงเมื่อมองมาที่จานอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ “ผมเบื่อที่ต้องกินอาหารจำพวกนึ่งและผัดเต็มที ทำซุปหรือสตูว์บ้างก็ได้” เขาพูดเรียบ ๆ

เรื่องนี้ทำให้เธอลำบากใจ เธอเคยทำซุปให้เขามาก่อน ทว่าเขาดูเหมือนจะไม่ชอบซุปเท่าไร ดังนั้นตอนนี้เธอจึงทำซุปให้น้อยลง กลับกลายเป็นว่าเธอคิดผิด “ได้ค่ะ ซุปแบบไหนที่คุณชอบคะ”

“ซุปฟักทอง ซุปไก่ หรือจะเป็นซุปมันหวานก็ได้ ใส่สมุนไพรและส่วนผสมที่มีประโยชน์ที่ดีต่อสุขภาพของผม”

หมอบอกที่โรงพยาบาลว่าเธอควรจะบำรุงร่างกายของเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะมีอาการข้างเคียง ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สนใจเลยสักนิดเดียว

เธอคิดว่าเธอสามารถทำตามใจตัวเองเองเท่าไรก็ได้ เพียงเพราะเธอยังอายุน้อยอยู่อย่างนั้นหรือ?

“อ๋อ”

ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานกำลังอ่านเอกสารภายใต้แสงไฟดาว์นไลท์โดยที่อิงจากแล็ปท็อปไปพร้อม ๆ กัน แว่นตากรอบสีทองอยู่บนสันจมูกของเขา ความเป็นนักวิชาการแผ่กระจายออกมาจากร่างของเขาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เธอเคยคิดว่าอีธานดูมีเสน่ห์ขณะทำงาน ในทางตรงกันข้าม อย่างไรก็ตาม ฌอนกลับมีเสน่ห์มากกว่าโดยไม่ต้องสงสัย

“คุณจะมองผมอีกนานไหม?” เขาปิดแล็ปท็อปแล้วเห็นมามองเธออย่างใจเย็น

“ก็ฉันไม่เคยเห็นคุณสวมแว่นตามาก่อนนี่คะ ฉันเกือบจะเป็นลมเพราะเสน่ห์ที่ล้นหลามของคุณ” เธอพูดพร้อมกับยิ้ม

“ยังไม่ชินอีกเหรอ?” เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“...”

นี่เป็นครั้งแรกที่แคทเธอรีนพูดอะไรไม่ออก

ในที่สุด หลายนาทีต่อมา เธอก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ความหล่อของคุณ ทำให้ฉันหลงคุณขึ้นทุกวันค่ะ ยิ่งมองก็ยิ่งตกหลุมรักคุณไม่มีเบื่อเลย...”