คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 489

พวกเขาทั้งสองแอบลับ ๆ ล่อ ๆ มาพบกันลับหลังเธอเสมอเลยเหรอ?

“เคธี่ อย่าเข้าใจผิดไปนะครับ” ฌอนผลักเชลลีออกไปอย่างไม่รู้ตัว “เธอเห็นว่ามือของผมเลือดไหล เลย...”

“แล้วให้พยาบาลมาทำอะไรที่นี่คะ? เธอเกี่ยวอะไรด้วย?” แคทเธอรีนพูดแทรกเขาขึ้นมาด้วยความโกรธเคือง “ในเมื่อคุณทนทิ้งเธอไปไม่ได้มากขนาดนี้ ทำไมคุณถึงคอยตามตอแยฉันอยู่อีกคะ? สนุกนักหรือไง?”

ทันใดนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดจนน่ากลัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเสียเลือดมากเกินไปหรือเพราะเขาถูกคำพูดของเธอทิ่มแทงเอา

เชลลีรีบอธิบายขึ้น “คุณผู้หญิงคะ คำพูดของคุณชายฮิลล์คนโตทั้งหมดเป็นความจริงนะคะ ดูมือของเขาสิคะ ยังมีเลือด...”

“หุบปากของเธอไปเถอะ” แคทเธอรีนตะคอกใส่เธอ “เชลลี แลงลีย์ ฉันทนกับเธอมานานมากพอแล้วนะ เธอคิดว่าฉันจะรังแกฉันได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”

ทันใดนั้นเองแคทเธอรีนก็ถลาเข้าไปจิกผมยาวของเชลลี แล้วตบแก้มทั้งสองข้างของเธอ

“โอ๊ยยยยย! คุณผู้หญิงอย่าตบฉัน! คุณชายฮิลล์คนโตช่วยด้วยค่ะ!” เชลลีร้องออกมาพลางดิ้นรนต่อสู้ในขณะที่เธอถูกแคทเธอรีนลากไปข้าง ๆ

“เคธี่ ใจเย็น ๆ ปล่อยเธอ” ฌอนรีบวิ่งไปดึงแคทเธอรีนออกมา

ทว่าแคทเธอรีนก็ไม่ปล่อยผมของเชลลี ทำให้ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดไม่หยุดหย่อน

“แคทเธอรีน โจนส์ เธอมันรนหาที่ตาย!”

ร็อดนีย์ที่เพิ่งเข้ามา ทันได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วรีบผลักแคทเธอรีนล้มลง

เรียวแรงของเขาเยอะมา แคทเธอรีนจึงล้มกระแทกลงกับพื้น

ความเจ็บปวดทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกราวกับแหลกเป็นชิ้น ๆ

แต่ทว่า ปัญหาใหญ่กว่านั้นที่เธอรู้สึกคือมีอะไรบางอย่างไหลออกมา

ทันใดนั้นเอง พยาบาลก็ชี้ไปที่เธอและกรีดร้องขึ้น “คุณเลือดออกค่ะ!”

เธอก้มลงมองและเห็นเลือดไหลอยู่เต็มพื้นที่เธอนั่งอยู่